پست های وبلاگ

بامهر و درود

 

بقولِ علیِ صالحی:

از نو برایت مینویسم _ حالِ همه یِ ما خوب است

اما تو باور نکن

 

 

 

______

 

پنداشت و باور سُراینده در قطاری خلاصه شده که در ریلهایِ ممتد و لجوج که بِسانِ ارابه هایِ زمان بر خیالِ گرده هایِ آماسیده یِ مسافران اند با رنجی که تحفه یِ رهسپاری مسافت هایِ عاشقانه شاید میانِ هم اینان به عاریت و مساوات تقسیم بوده باشد_باری_ 

 

در ورطه یِ ۳ سال و شش ماهِگیِ کودکانِ شیرننوشیده ای که گویی از اَزَل، نافِ سپیدِ رمالان را بر قرارِ جاویدانشان" عقدِ دخترعموها و پسر عموها" .......به باوری رسیده است.

اینجاست که این قطار، بیخودی بر چرخشِ ریلِ سراسیمه هی بچرخد و بچرخاند و نوعروسِ وهم آلودِ کلبه یِ اثیری را به سوزن بانِ وظیفه شناس ببخشاید( آه_این اعتماد لعنتی را )

دیوارهای خانه و آغوش هایِ گرمِ روزهایِ آغازینِ اسفند بود که آمدی

یادت هست؟

ورق هایی مچاله شده،برایت مینویسم

سرِ خط:

صدایَت، آرامشِ بعدِ آن طوفانِ امروز است

لرزشی

دستی

قراری

به وقتِ یازده و ده دقیقه یِ گرینویچ

قطاری عصیان

قطاری لجوج‌

بیخودی بر ساعتِ بیمارِ دیوارم نظر دارم

 

 

این است که از پریشانیها و امیدها و گذشته ها_ آغوش ها و سکوتها ،تداعیِ بهشت موعود را نگاشته اند با این تعارض که اینبار نه طعمِ گس و تلخِ سیبِ سرخِ آفرینش هست و نه ابلیسی در  کمین، بلکه بانویِ ما مزه یِ شیرینِ زندگی را میخواهد بفهماند بشناساند،بیاموزد _ از زنانه گی و جنسیت جدایشان نمیکند و لرزشِ آنیِ احساسِ سردِ قلبهایِ وارونه گی را با رسایی به فَراتَر،فریاد میزند :

 

 

 

یادت هست 

ایستگاهِ قطار بود و 

مسافران ِخسته یِ راه 

من و تو ...

من مستِ عطرِ تنِ تو 

لرزشِ قلبِ سردم 

مبهوت در 

نگاهی  آرام

صدایِ تو همچون  آرامش پس از طوفان و

گرمی دستِ تو  تداعیِ بهشت موعود 

چه شیرین بود

طعم‌ دوست داشتنت 

سه سال و شش ماه پیش !!

سکوت بود

 و دیوار هایِ خانه 

من و تو 

و آغوش گرمت 

یادت هست،؟ 

 

 

من شعرهایِ خانم نرگس طویلی را آغازِ حضورِ فصلهایِ ناب میدانم( اعتراضی اند به تلخی و عصبیت،گو شاید نگارنده از همه چیز بُریده است به قطار لجام گسیخته یِ غروب میرسد_ من و تو_ درست به ۳ساعتِ مانده یِ قرن)

 

____________________

 

واکاوی کوتاهی بر شعرِ " ایستگاهِ قطارِ" بانو نرگس طویلی به قلمِ عیسی نصراللهی