پست های وبلاگ

اخیرا راه  کشورهای عربستان و قطر از هم جدا شد و با علم و تعمد دو طرف به تخاصم کشید.  کنش و واکنش هایی را شاهد بودیم که بیشتر به دعواهای دوران دبستان شبیه بود تا روابط دیپلماتیک دو کشور. آن یکی از اعضای اتحادیه عرب می خواست که این یکی را از اتحادیه شان اخراج کنند، این یکی فلان چیز را که قبلا فروخته بود تحویل نمیداد.صادرات مواد غذایی را آن یکی قطع میکرد و این یکی مسیر پرواز هواپیماهایش را در آسمان دیگری می آزمود. حتی مهمان به ضیافت فوتبال شدن را هم خصم کودکانه غیرممکن کرد برای آن دو کشور متمول و بی اخلاق

اینجا خاور میانه است، جغرافیای کوچکی که منابع بزرگی در دلش نهفته. با مردمی که یا عاشقند و یا متنفر، یا مهمان پرست و یا مهمان کش،    یا پر از مرگ بر گفتن ها یا پر از جان فدا کردن ها

کسی یاد نمی گیرد اینجا تعادل و  تعامل را ،کمتر کسی مدارا میکند اینجا. هیچ کس نمی ماند تا بسازد چون راحت ترین راه رفتن است، چون کسی یاد نمیدهد که باید ماند و ساخت.

بخش بزرگی از اخلاق جوامع معمولا از اخلاق حکومت ها وام میگیرند و جوامع خاورمیانه دقیقا آینه همین بد اخلاقی ها هستند. ما اینجا مرگ را بر حبس مقدم میدانیم، جرم را بر برائت هم. . . ما انتقام را بزک میکنیم، تدلیس میکنیم.اینجا طلاق بر زندگی کردن و زندگی کردن با هر شرایطی بر آزاد زندگی کردن ارجحیت دارند.

ده ها مصداق شبیه رابطه عربستان و قطر را به راحتی می توان در خانواده و کوچه و شهر یافت. چون اینجا خاور میانه است و این اخلاق جبر زندگی در اینجا

رتبه های بالای آمار خوشبخت ترین کشورهای جهان را هیچوقت یک کشور از خاورمیانه کسب نخواهد کرد، خوشبختی حاصل دغدغه های کمتر زندگی است، نه پول و منابع زیر پای مردم یک سزرمین