پست های وبلاگ

هرکسی آزاداست هرجور که دلش می خواهدبنویسد
خواه عاشقانه ی محض خواه عارفانه اجتماعی وهرچه که دوست دارد...........
دلم گرفت ازنقد بسیار بی پرده وزبان نامهربان جناب هیچکاک
جداازتمام حرفهایی که زده شد من معتقدم
اگر کسی بانوشتن یک متن کوتاه عاشقانه خالی میشود و برای لحظه ای آرامش روحی اش رابدست می آورد بسیارعالی است
اگر شخصی بنشیند کنج اتاقش وچند خط دلنوشته ی عاشقانه ی زیبابنویسد ووقتش را صرف نوشتن کند بهتراست یا کیفش رادست بگیرد وخیابانهاراقدم کند یامثل بسیاری ازافراد وجوانهای دیگر علاف فضاهای ناسالم دیگر مجازی باشد؟!!
اندیشه های هرشخصی قابل احترام است وکسی حق ندارد این گونه بی پروا ودوراز انصاف هیچ نویسنده ای رانقدکند
بایدتفاوتهای شخصی انسانها رادرنظرداشت قبل ازاینکه هرکسی راقضاوت کنیم ...........!
چشمهارابایدشصت جوردیگری باید دید .........

تمام دوستان عزیز شرکت کننده دراین بحث را به رعایت احترام دعوت می کنم وخواهش می کنم هرحرفی دارید ازدایره ی ادب ومتانت خارج نشوید .
ارزشی ندارد که برسر چند خط دلنوشته بیفتیم به جان هم ودعوارابندازیم

هدف از این نوشتار و اصلن این جور یاداشتها چیست؟ اگر بگویید نثری است عاشقانه، که چیزی که در این کلمات وجود ندارد همان عشق است و بیشتر رمانتیک بازیهای دختر بچه های دبیرستانی را به یاد می آورد.من فکر میکنم اگر کسی نثری مینویسد و حتی شعری ارسال میکند باید خویشتن را در مقابل مخاطب مسعول بداند حتی اگر مخاطب یک نفر باشد.بنده فکر میکنم شما و خیلی دیگر از دوستان که من اشعارشان را خواندم، نیاز به یک بازتعریف از عشق و شعر و نثر عاشقانه دارید و شاید اصلن نیاز به یک بازتعریف از زندگی.زیرا زندگی که من در این نثر دیدم، از خاله بازبیهای دخترکان و پسرکان هم سطحی تر است.
نازپرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد

جناب هیچکاک یا بهتر بگوییم پوچکاک
شما نه تنها نقاد نیستی بلکه فقط میخواهی در این سایت عرض اندام کنی
به قول معروف عقده هایی که در این مدت نتوانستی بروز دهی را در این سایت به نمایش بگذاری
این چه طرز نقد است ؟؟ شما تمام تفکرات و خلقیات و غرائز فرد را با چند خط نابود کردی
اخه برادر من اگر نقد درست بلد نیستی نقد نکردن که بلدی
بگذار آنهائیکه در این مقوله آشنایی بیشتر دارند به ایرادات یا اشکالات با سعه صدر افراد را راهنمایی کنند
مثلا شما در اینجا چه چیزی به دلنوشته ی خانم اباذری افزودی یا کم کردی که به ایشان چیزی یاد داده باشی
اینجا محل فراگیری است نه جای حرفهایی که بوی تمسخر و و و ومی دهد شما خودتان در اشعارتان تناقض گویی زیاد دارید و الان برایتان در زیر دو نمونه برایتان می آورم که بدانید که بادی که به سمت شما میوزد شما را با خود به هر طرف میبرد و ثبا تی در گفتارتان ندارید
در بحث چند روز قبل در باره متالیکا و بیتلها که سنگ آنها را به سینه میزنید و شاعران و اسطوره های ایران را با کمال بی رحمی پس میزنید را ببینید
........................................................
1 -
من این شب را میشناسم
او را دیده ام بارها در شعر حافظ
کنار موجی بیمناک و گردابی هایل
من آن موج را میشناسم
او را دیده ام در شعر نیما
فرو میبرد غرقه ای را
من آن غرقه را میشناسم
صدایش در گوشم میپیچد هنوز
که فریاد میزد آی آدمها
من آن آدمها را میشناسم
اعضای یک پیکر بودند در شعار سعدی
و میرسیدند به خدا
من آن خدا را میشناسم
ایستاده بود پای کاج بلندی در شعر سهراب
و جان داده بود در اندیشه نیچه
من اینها را میشناسم
من همان شب هستم، همان موج ، همان غرقه
همان خدا
همین آدم...
.....................................................
2-
«برای محبوب ترین گروه موسیقی تمام دوران»
چهار نفر به دور هم
مینوازند
فریاد میکشند
و خاطره میسازند
تصویرشان بر دیوار اتاق
و عشقشان در دل
از نوجوانی
در امتداد جوانی
و تا مرگ
«متالیکا»
چقدر خوش آهنگ بود این نام
برای نوجوانی در مرز بلوغ
و چه اعتراضی بود در ترانه هاشان
برای جوانی معترض
موسیقی شان گوشم را درید
در فضای «اندک اندک»
و مرا بیدار کرد
در ترنم «شبانگاهان»
متالیکا
مرغ سحر من بود
که فریاد میکشید
به جای ناله سر کردن
مرا با ابتذال ترانه های پاپ کاری نبود
من گوش به آنها سپردم و آن گیتار وحشی شان
آنزمان که همقطارهایم،لب کارون میخواندند
و واویلا سر میدادند برای لیلی
اکنون مینگرم به دیوار اتاق
به چهار نفر
ایستاده در یک پوستر
که جاودانند
در قلب من
در روح موسیقی
و در تاریخ
..............................................
آیا این شخصیت دوقطبی شما نیاز به مداوا ندارد؟؟؟

درود ها

این نثر بیان احساس بود در چیزی که رویا می خواست

این دل نوشته بود از نیاز و چیزی که شاید برای کسی آرزو باشد
و

مرتبه ای از عشق بود ومحبت که بس بجا بود

نظرگاهی بود در دوست داشتن و تظاهرش به هزار ویک بهانه


که می توانی فقط یک عبارت را بیان کنی در هزار بروز و ظهور
و

اما بی بهانه ترین ، " دوست داشتن و مهربانیست "

و باید علاوه بر معشوق که هر کس و هر چی

و تا برسد به " یکی " باید بی دریغ بود

از بذل نگاه لطف

و این میراث آفتاب است و ترانه های باران

که بارها آموزشمان می دهند در شبان وروزان که مهر بورزیم

بی دریغ به زار و زمین که بی که بپرسیم کیست این

و این در خمیر مایه ی ما ست

عاشقی رمز بودنیست که همه ی خوفناکی و خطر را برایمان

سهل می کند

و این ضرورتیست چون باران بر هرچه دل و دیم زمین

و این سطور احساس بود ارزنده در خور و در آرزویی که زیاد

دور و مشکل نیست اگرمان رنگی از آب و آ فتاب باشد

درودتان و دستمریزاد و عالی بود واین ترسیم ملموسی از

گوشه ای از بی کرانگی عشق بود

رد شده باشیم از روزهای دلهره و آشوب و سردرگمی....اشتباه تو همین جاست ....آن روزها مگر در خانه پدری نبودی که حالا هر بار می گویی خوش به حال آن دوران و شده است کعبه امروز برای گریز و تفاخر....
اگر صبح ها از جایت بلند نمی شوی ...درست است دلم نمی آید و می گذرم از تو....ولی می دانم آغاز تنهایی دیگر است در یک روز نو!!...بعد خوابیدن و تماشای من و شمردن نفس هایم به چه درد من می خورد اینکه شد خودخواهی ...دیگر چرا منت می گذاری!!
راستی از تو می خواهم بگویی بعد از آنکه مثلا کردیم عشق بازی جایی برای اندیشه کردن هم می خواهی بگذاری!؟...یا همیشه همینجوری باشیم مثلا الکی در حال عشق بازی!!؟؟

با سلام و ادای احترام
با تبریک سال نو خدمت همه دوستان و عرض ارادت به دوستان مخالف و موافق که انصافا همگی از زحمتکشان و دلسوزان فرهنگی هستند ...حداقل در همین مدتی که مطالبی در این سایت از آنها خوانده ام و دیده ام...حالا هر کدام به نوعی و نظری گاه متعادل و برخی اوقات رادیکال.....

متن این خواهر ارجمندمان متنی خاص است و چند پهلو به نظر بنده و اولین نشانه و نمونه اش همین چندگانگی برخورد عزیزان اندیشمندمان.
متن اینکه دوستان فرمودند عاشقانه ...خیر به نظر بنده اصلا رویکرد اصلی موضوع بیشتر طرح مسایل و هنجار و ناهنجاری های اجتماعی است و متن هم تقریبا مهندسی شده و بخش بندی شده است و نویسنده اگر هم حرفه اصلیش نویسندگی نباشد تقریبا اصول داستان و روایت را یا بلد است یا واقعا با درک و شهود داستان را می فهمد...به عنوان نمونه در داستان نویسی امروز ارجاع در داستان از طریق نام و عنوان رابطه تشبیهی و گاه نمادین پیدا می کند خب ""مثلن"" و روایت از نظر متنی باید یک ناحیه کانونی آغازین و مستلزم این نباشد که از پی چیز دیگری بیاید و ناحیه کانونی بدنه که قاعدتا باید موجود باشد و ناحیه کانونی پایانی و اول مطلب ایشان از تکنیک برانگیختن کنجکاوی در ذهن مخاطب شروع می کند و او را به خواندن بقیه ماجرا وادار می کند که مخاطب می خواهد بداند قصه چیست که هم دلهره و آشوب است و هم نگرانی و.....
البته بیشتر محتوای همین سطرهای نخستین تقریبا به صورت یک اجماع از ناهنجاری های موجود در میان پیکره فکری جوانان در امروز را به نمایش می گذارد....و در کل متن ساختارمندی را که از ترتیب روایت و نظم خاصی بهره می برد را تشکیل داده است....که با کلمه مثلن نوعی سردرگمی که منجر به ایجاد لذت خوانش می شود هم بهره جسته است.

اما ضعف هایی هم دارد مثل اینکه داستان امروزی دیگر خیلی کشش ندارد تشریح صحنه هایی آشنا مثل صندلی لهستانی و گلدان های شمعدانی و نسترن داخل ایوان و خواننده امروزی مایل است نقش بیشتری در داستان بر عهده بگیرد.
اما نکته و پرسشی که امروز در داستان و روایت موجود است در نزد منتقدان اینکه موقعیت و ویژگی راوی بوده است و اینکه راوی در هر متنی اعم از داستان و حکایت و ...خود دارای هویت مستقلی است یا ساخته و پرداخته منتقدان است !؟....در کل برخی می گویند راوی فقط بخشی از متن است و .........
بزرگواران و دوستان ببخشایید درست یا غلط بودن نظریات بنده را که پرداختن به چنین معقوله هایی ساعتها وقت می خواهد و این متن چند خطی بنده هم قطعا خالی از ایراد نیست .... و بنده از خواندن متن لذت بردم و افکار نسل جوان را که درست و غلط آن بماند اما به سمع نظر رسانده است و اگر با شیوه های حتی شاید ده سال پیش فکر و اندیشه جامعه و بیان از طریق سبک های ادبی متفاوت باشد اصلا جای تعجب ندارد و این نکته را هم بگویم که سطحی نگری در برخی موارد به شدت به برخی موضوعات ظاهری بی معنی و ساده داده است که انگار بحثی کودکانه و عشق بازی نوجوانانه است ...

پوچکاک
شما قبلا هم مسخره شده بودی خودت خبر نداشتی
شما با احساسات فردی بازی کردید که هنوز مانند خود شما در سال 95 با چند ماه اختلاف عضو سایت وزین ناب شده شما با چه حقی دلنوشته یا نثری که به عقیده افراد خبره چون خانم عجم و استاد رشنو و استاد غلامی از زیبایی خاصی برخوردار است را با چنین لحنی به چالش کشیده اید؟؟
بهتره که عباراتی که در زیر اشعار و مطالب دیگران میگذاری را خوب نشخوار کنی و مراقب پیامهایت باشی من از سال نود ودو در این سایت هستم و همه میشناسند که با کمال راحتی حرفهایی را میزنم که هر کس که مانند شما باشد باید تا زمانی که در این سایت هست دست به راه پا براه راه برود
حال دیگر این پیام را به شما دادم ببینیم که بعد از این شما چه عملی انجام میدهید

::::::::::::::::::::::::::::::::::::بنده در مقابل فحاشیهای جناب رمزی سکوت میکنم، شاید خود مدیران فکری به حال این بیفرهنگی ایشان در این محیط فرهنگی بنمایند.