پست های وبلاگ

به به حضرت استاد نظری بزرگوار چه کار عالی و ارزشمندی انجام دادید برای شما و همه اعضا ی خوب و نجیب شعرناب و این بخش از سایت شعرناب، بداهه سرایی ارزوی موفقیت وسربلندی می نمایم

شوری دریا
غم چشمان تورا
داشت
یا شور.... من؟
نمی دانم اما؛
نهنگ هارا
به ساحل می کشاند.! بداهه

سلام برادربزرگوارم نظری
پست بسیارخوبی است
امیدوارم که دوستان هم همراهی کنند


دل به دریا می زنم دریا پریشان می شود
دل به صحرا می زنم صحراپریشان می شود
مانده ام با این دل این غمخانه ی لبریز درد
دل به هرجا می زنم انجا پریشان میشود

باعرض سلام وارادت استاد نظری گرامی...ممنون برای این پست عالی

رود بودم
به تو
که
رسیدم
دریا شدم!

لنگر بیانداز
در ساحل
آرام چشمانم
دریای چشمانم
تورا
می خواند!

دل دریاییت
پر موج
تا
روزی
دوباره
به تو
بپیوندم!

سرگردانیت
را
بسپار
به
کویرهای دور
رود
بوی دریا
را
می شناسد!

درود جناب نظری عزیز
عجب پست زیبایی است
سروده ها تماشایی است
کار دوستان در اینجا
زیبا و رویایی است
خرم و خوش باشید

مثل یک رود پریشان که به دریا برود
در گذر از دل یک تنگه ی پر پیچ و خمم

به نام او که روشنی بخش جان است

غرق احساس می شوم هر دم
وقتیــــــــــــــــــــــــــــــ
دریای عشق
متلاطم می شود..

ای ابر نوبهار چو یادم نمی کنی
رودی شدم کم آب و ، به دریا نمیرسم

سلام جناب نظری بزرگوار بسیار عالیست کارتون موفق باشید

رود هر لحظه به دریای دلم میزیزد
همچو دریا دل من طوفانیست

بداهه

\'\' هیاهو \'\'

در صف نانوایی شلوغ شهر قصه های کودکی
گم شده ام...
در سوز تنوره ی آن شور خیال
بر بال بادبادکهای پریشان خالی از تشویش
همراه قصه های \'\' رود \'\'
و تلاطم ساحل آرام
خورشید که برآمد، دستان ظهور من
از
دنباله ی عاشقانه های کلبه ی چوبین بهار
سالها بعد...
التماس باد و باران می شوند
در
صبح سرد سارها و غازهای وحشی ایمان
اینجا، به تراوش نگاه بوته های ملتمس ریحان و پونه و لاله
فصل رگبار تندر مرگ، تنیدست:
نزاع بین چند قوچ نزار را....

عیسی نصراللهی 94/10/9

درود جناب آقای نظری عزیز.....

بسیار پست ارزشمندی ست

امیدوارم استقبال گرم دوستان رونق این بداهه سرایی شود .


قدر دان زحمات و تلاش های تان برای اعضا خوب شعر ناب هستیم

درود جناب نظری برادر اندیشمند و فرهیخته ام
از دیدار دوباره ی شما خوشحالم...
ببخشید دیر امدم برای تبریک پست
فکرم مشغول و دستم خالی بود...
برمی گردم...

درود برشما جناب نظری
خیلی هم خوب و صمیمانه

بداهه ها رو هم که درجواب اشعار دوستان عرض کردم

برقرار باشید

به دریا بریز
ای رودِ سرگشته ی آسمان...

چون رودی روان
به دریای آسمان بیاویز و فرو ریز
این زمین تشنه کام توست...

سلام

سلام

رود آخر که ز اشک دل من دریا شد
ابریه چشم من هر لحظه ببین می بارم

شوق دریا شدنم شوخی تکراری بود...
من دلم می خواهد
آسمانی باشم
کهکشان نه!
بلکه یک سیاره
و تو تنها گل سُرخم باشی...

سلام
ياوري .م
زيبايي تو خواب مرا ريخت به هم
آرامش مرداب مرا ريخت به هم
زيباتر از آني كه توصيف كنم
زيبايت اعصاب مرا ريخت به هم ....

زخم كه ميخوري مزه مزه كن طعم اشنايي دارد ....خنجر ادويه

رود باشی به تکاپوی دل دریایی
باش دریا که هزارن تو را در یابد

همچو دریا بستر گنجینه های معرفت
باش تا رودخانه ها غرق تماشایت شوند

رود عشق در برکه چشمان تو جاری شده
کاشکی رخصت دهی این برکه را پُر قو کنم

درود برشمااستاد

بسیط سرد زمین بهر آدمی تنگست...

اگر به وسعت جولان خود بیندیشیم...عاشق

در میان جمع یاران دلخوشم باشم که من
در ره عشق بیاموزم به قدر قطره ای
درود

درود بر جناب نظری بزرگوار

چقدر زمان کم می آورم برای دیدار اشعار و پست های دوستان یا زمان تند می گذرد یا من دیر میرسم . عجب دنیای در شتابی است و برایم همیشه زود دیر می شود .
خروشی از دریا
موجی از نگاه
تو را به ساحل می کشاند
ومن همچنان
در قایق سرگردان خویش
دنبال فانوس دریایی ام

این را داشته باشید
اگر زمان از من جلو نزد باز سر میزنم گرچه میدانم زمان تندتر از من حرکت می کند .
بسیار سپاس از پست شما برای دوستان

نوشت رود
پیراهنم را جمع کردم
وروی قایق های کاغذی سفیدراه رفتم
نوشت دریا
دور ماندم با تابوت های خیس کاغذی
-----------------------
سلام وعرض ادب خدمت جناب نظری
وسپاس از کارگاه بداهه تان

چشم هایت دو فانوس روشن
درشب بی پایان
ومن قایقرانی بی قایق
بی رود
بی خانه
که دریارا برایت قرق کرده ام

پیمانه پر کردن زِ نو ،تا در میستانم کنند
گفتند صفای قبله را ،از جمله مستانم کنند
اینک چه جای گفتن از مردی که از \"دی\" میرسید
گفتند که مستی خیره سر،دور از نیستانم کنند
رفتم به پای عارفی ، گفتم چه مینوشی همی
گفتا دو چشم انتظار ،تا مستو ارزانم کنند...
دی از درون دی گذشت،دانی که میلادم چه بود؟
\"علت\" خطای آدمم ، بر نطفه انسانم کنند...
مقصد معٌین و خانه ات ،مسکن گزینه خانه ها
آری چونین است قافیه ،از اهل تهرانم کنند
Life is a song of birth
And what a beautiful symphony of song
An error led to the birth of thousands of birth
Happy Anniversary error you Adam
زندگی ترانه ی تولد ها است
و چه زیباست سمفونی ترانه ها
یک خطا باعث تولد هزاران تولد است
سالروز خطایت مبارک \"آدم\"

سکوتت گرچه زیبا و دلت همسنگِ دریایی
منم آن رود سرگردانْ ندارد در دلت جایی
کنون این رود غم دیده که بی رحمی ز تو دیده
شَوَد باگریه ناپیدا در این صحرای خشکیده

دلم میگیرد از رفتن به دریا
چومانده نیمی از جانم در آنجا
تو ودریا هم آغوشید با هم
دل ما و دل ما و دل ما

سلام
منم آن دوزق بشکسته بدریا چکنم
آسمان ماه ستاره تو ببین تقدیرم

دریا همه شب محو تماشای تو باشد
ای ماه ببین عکس رخت را تو به دریا

هیچ روزی هم نباشد نشنویم
یکنفر این مال مردم برده است
آن یکی دزدیده گوید الفرار
دیگری در بانکها بسپرده است
بهر تسکین رفته بودم اصفهان
دیدم آن زاینده رودم مرده است
یکنفر بنشسته بود و می گریست
خوب پیدا بود او آزرده است
گفتمش این آب چون دریا چه شد
گفت آقا زاده آبش خورده است

سلام بر برادر ادیبم
داداش معلومه کجایی ؟
خوشحالم دوباره شما را زیارت می کنم .کار عالیه و منم عاشق بداهه گویی .

اینم دست گرمی من فعلا:

در پی دیدار تو صحرا به صحرا می روم
تا ببینم روی تو اینجا و آنجا می روم

در تکاپوی نگاهت مانده ام حیران و مات
بی تو رودی کوچکم دنبال دریا میروم

در باور ما این همه گرداب نگنجد
در کاسه ی بس کوچک ما آب نگنجد
یک عمر پی دیدن تو چشم چراندیم
دیدار تودریاست به مرداب نگنجد

من براي تو شعر ميشوم ديوان چشمهايت را نبند از تاريكي ميترسم ميفهمي !!!!!111

با درودی صمیمانه و سپاس و تشکر به خاطر تلاش و ارائه این ایده ء بسیار

ارزشمند و جالب ِ حضرتعالی :

با این برگ سبز ، مرا هم از خوان ِ گسترده ی محبت و لطف تان ، بهره مند

سازید :



شعر ناب است چو دریای زلالی ، که در آن

ما چو رودیم و به این عرصه ی فاخر وَصلیم



پاینده باشید دوست من ...

غروب خورشید دیدگانت برای من
پایان جزر و مد دریای نگاهت بود

نگاهت به وسعت دردهایی بود
که از دریای چشمانت
باران بر ساحل حسرت من بارید

سلام خسته نباشید عزیزان شاعر

زنده باشید و همچنان بسرایید

چه طوفان میکنی دریا مگر دیوانه ای آیا
که طوفانم منو بنگر چه طوفانی بپا کردم

باسلام واحترا م
سپاسگزارم از اقدام جالب وبجای جناب عالی
به دریای صدای ات مست ،مستم
به ای کنج لبای ات مست،مستم
به عشقم می زنی درساز ورودت
به ای ساز ونوای ات مست، مستم
بداهه ناصری
البته محلی می نوشتم بهتربودولی به دلیل گستردگی لهجه به این سان نوشتم
در بسامد دریای ات
در شکوه بلندترین موج
فرکانس رویاهای ام
درگیر پارازیت ِخواهش هاست
به چشم شیطان
به آلوده ترین آب های عالم
در جاری رودهای مسموم
آه .......آه..........
ای ابرهای سیاه
ببارید از دل
بکوبیدبرطبل عشق های فراموش شده
ومن ام ....در تشویش زمان
تو یگانه ترین انتظار
ومن
به رعد صدایت
به خروش بارانی تیرین دیدگانم
پس.......
بشوی غبار آخرین تزویر
در فتنه های زمات
در سایه دستان عاشق ات به دعا

رفتم كه داغ بوسه پر حسرت تو را ...با اشك ديده ز روي لبم شستشو دهم ...

من انتحاري عشقم با كمربندي از بغض هاي نتركيده بترسيد از من ..بداهه

عشق و زندگي را در شب يلداي امسال با دستان خودم دفن كردم براي هميشه خار برويد از خاك عشقم يا لاله فرقي نميكند ....
من ديگر نمي فهم و نه ميشناسمت خيالت راحت ......

با سلام و درود
به نامت رود را می کارم ای دوست
یقین دارم که گردد سبز ، دریا
این بداهه تقدیم شما و همه ی ناب سرایان گرامی

سلام دوست گرانمایه
استادنظری عزیز

این پست چقدرخوب وزیباست
بسیار بجا و با مُسّماست
یاران بداهه گو بیایید
چون محفل شاعرانه برپاست
باتار و دهل بیا که اینجا
بزم سخنی ز رود و دریاست
درچنته هرآنچه هست روکن
بنشین بگو که سخت زیباست
از رود که می رسد به دریا
وزبحرکه همچنان شکیباست
من رود، تو بحربیکران باش
بارود کنون نکو ، مداراست......

سلام استاد نظری،

دریا کجا خاکت کنم؟
در چشم او خوابیده ای،

غیرت نفس گیرم شده
عشقم به خلوت برده ای

با موج ها کرنش کنی
زانو زنی در پای او

مدهوش کردی یار من
جانم بگیر.... بگذر ز او

اما .... شنید .... در همهمه
داد و فغان رودها

آنها که محبوس تو اند
تا بیکران نامند تو را !!

خشمت نثار صخره شد
بر ساحلت ردها نشست

او از تو دل کند و گرفت
آرام .... در آغوش من

ماقطره ی آبیم که بر خاک شدیم
پیوسته به هم گشته وچالاک شدیم
دریای بزرگ و آبی ،آغوش گشود
از مهر دوباره اش به افلاک شدیم

دریای چشمانت به رنگ آسمان است
من دل به دریا میزنم تا کهکشانها
موج نگاهت اندکی آشفته ام کرد
خواهم که بگریزم به سوی آسمانها

میخواهم از دنیای خود عکسی بگیرم
تا حک کنم برقلب گستاخ زمانه
تا دیگران پندی بگیرند و نبازند
دل را به سودای سیاه عاشقانه


غیر ازتو من هرگز به عشقی دل نبستم
چون نیم خود را در دلی پیدا نکردم
کی میشود در یک قلمرو چند حاکم ؟
من در به روی نارفیقان وانکردم


عمری به عمق چشم تو عاشق نشستم
حتی نگاهی بر کویر دل نکردم
نفرین بر این روح سیاه دلفریبت
من تازه فهمیدم به حال خود چه کردم


بداهه ی تقدیمی من به داداش رضا
چون میدونم چهار پاره خیلی دوست داره
ناخود آگاه قلم چهارپاره را انتخاب کرد برای بداهه

سلام اساتید و شاعران محترم خسته نباشید اشعارتان بسیار زیباست

زنده باشید و سلامت

تنها دلخوشی شاعر همان شعر اوست


رود آخر که چو من حیران است

دل به دریا بزنم یا نزنم ؟

اتاق عطری نداشت
و شاهرگ مرگ
از دیوارها بالا رفته بود
چهار گوشه ی اتاق را رود کشیدم
چهار خانه ای به رنگ دریا در من شعله می کشد
بداهه

--------------------------
در ضمن بداهه و چهار پاره و اشعاردلنشینی خواندم
مانا بمانید و نویسا

به ساعت خاکستری
تمام لبخنده ها
در قاب لبها میسوزند
مگر تو!
با کارناوالی از اسب ها
از دور دست دریا
رودی بیاوری

زمستان سرد
و بوسه ی تو
آخرین شعله ای که می تواند
دریایی یخ زده را
آبی تر بسوازند

مخملی ازخون تو
پیراهن من است
ماهی ترینم
به هندسه ی هلال دهانت
نام تو الفبای رودهاست
وهیچ رودی در جهان به نام کوچک من نیست

کلید سل بر پیشانی شهر میروید
شاید دوباره باران بگیرد ..
وقتی چتر دستان تو را کم دارند
نتهای
سپید-رود -
و این دو -دریا-چه ی خسته ..

رود رفت ودیگر آبی باقی نماند
ماه گرفت و مهتابی باقی نماند

دریای دلم رفت در پاره های وهم
صبور بودم و تابی باقی نماند

گرفتارشد روزگار در شب و روزش
زشت شد زمان و خوابی باقی نماند

نابرده گنج بر رنجم افزوده شد
سقوط کردم و پرتابی باقی نماند

چهار سوی ذهنم بر دیوار آرزو
سوال گشت و جوابی باقی نماند

همچو رودی سوی دریا میروم

نیمه جانم بهر احیا میروم

خواب دیدم باتوام ای خوب من

در پی تعبیر رویا می روم

تشکر بابت بر پایی بداه سرایی

با سلام حضور بزرگواران شاعر

سیل اشکم که سرازیر به دریا شده است
رسم عاشق کشی این است که مجنون باشی

دریاست رو به رو
مواج چون عروس
آلوده کف دهن
رامش به شن جلوس

آغوش وا شده
داماد او هزار
پتیاره ای که هست
گریان به هر مزار

آراست موی خود
با حلقه ی صدف
او پای می زند
با نغمه های دف

از ظلم های او
روز است در گریز
خونبار شد دو چشم
با آب ها ستیز

شب دوست دار اوست
او را بغل زده
با عشوه های او
هر بار کل زده

چادر سیاه را
رویش کشیده است
زوج هراس و ترس !!!
خوبی که دیده است ؟؟؟
همی الان ...

تا دریای بیکران وفایت باقیست
رودخانه امید من نیز جاریست

رود هستم گاه حرفم مثل دریا می شود
حرفهایم باعث اما اگرها می شود

دریا
گویند رقص دامن آبی تو
معشوق را ز عاشق دور میکند

پس چرا این بار از شانس من
به آهنگ دل من میرقصی؟

بداهه