پست های وبلاگ

سلام به تمامی دوستان عزیز ، دیدم مطلب ساده و روان و خوبی هست از جناب سید مهدی موسوی گفتم بذارم این یک کتاب هست ، که بعدا لینک دانلود کتاب هم میذارم . اگه مطلب تکراری هست لطف کنید بگید تا بقیه قسمت ها نذارم .

حتی خیلی از بچه های قوی شاعر و داستان نویس، اصول اولیه ی عروض و قافیه را نمی دانند. کتاب هایی مثل «عروض و قافیه ی دکتر شمیسا» هم بیشتر علمی هستند تا کاربردی. یعنی زیاد به درد کسی که فقط می خواهد وزن و قافیه را در حدّ مقدماتی یاد بگیرد و اشکالات وزنی شعرش را برطرف کند نمی خورد. پس فعلا تصمیم گرفتیم روش ساده ای را در چند جلسه برای آموزش مقدماتی عروض و قافیه امتحان کنیم. اما یادتان باشد که راز موفقیت شما شعر خواندن زیاد و حفظ کردن و تمرین آموخته هاست:

هر شعری که گفتید را در اولین مرحله تقطیع کنید. یعنی چی؟ یعنی بخش بخش بخوانید و آن بخش ها را زیر مصرع های شعر بنویسید. یادتان باشد که کلمات را آنگونه که می خوانیم تقطیع کنید نه آنگونه که می نویسیم.

*

مثلا «خواهر به مکّه رفته» می شود: «خا هر ب مک ک رف ت».

*

این موضوع یکی از اصولی ترین چیزهایی ست که باید همیشه یادتان باشد. حالا به هر کدام از این بخش ها یک «هجا» می گوییم که سه حالت دارد:

*

1- یک حرفی: که به آن هجای کوتاه می گویند مثلا: تَ تِ تُ

*

2- دو حرفی: که به آن هجای بلند می گویند مثلا: ما می مو در بز هم سد

*

3- سه حرفی و بیشتر: که به آن هجای کشیده می گویند مثلا: است، باز، ایست، پودر، سارتر

*

علامت هجای کوتاه: U علامت هجای بلند: _ علامت هجای کشیده: _U

*

مثال: توانا بُوَد هر که دانا بُوَد

*

ت وا نا ب ود هر ک دا نا ب ود

*

_U_ _U_ _U_ _U

*

فعلا به هر شعری که رسیدید بدون توجه به اختیارات شعری و درست و غلط بودن، این روش را امتحان کنید تا فردا با جزئیات عروض و قافیه آشنا شویم. چیزی که امروز آموختیم پایه و اصل یادگیری وزن بود.

■