پست های وبلاگ

نیما پتگر در سال 1325 در تهران متولد شد. پدر او علی اصغر پتگر نقاش بود و در سبک رئالیسم کار می کرد. مانی و نامی پتگر دو برادر او هستند که آنها نیز از هنرمندان مطرح ایران هستند
نیما پتگر از سال 1334 تدریس در کلاس های آزاد هنری را آغاز کرد و در  سال 1347 به ايتاليا رفت و يکسال بعد درآکادمی هنرهای زيبای رم در رشته مجسمه سازی مشغول تحصيل شد و از استادش اميليو کرکو علاوه بر مجسمه سازی، فن طراحی با مرکب را آموخت.

پتگر در سال 1352 از آکادمی هنرهای زيبای رم فارغ التحصيل شد. او در تمام اين سال ها در آتليه هنری خود به خلق آثار و تدريس اشتغال داشته است.
 

او در سال 1355 به ایران باز گشت.نیما پتگر از سال 1344 تا سال 1383 بیش از چهل نمایشگاه گروهی برگزار کرده که برخی از آنها در خارج از ایران بوده است.
از ویژگی های نقاشی پتگر وجود ایهام در آنهاست ولی این ایهام تا جایی پیش می رود که قابل درک برای مخاطب است و اصراری بر پیچیده جلوه دادن این آثار دیده نمی شود. در چهره پردازی ها او هر چند شیوه مدرن به کار رفته اما نگاهی به ریشه های کهن در آنها یافت می شود.
حضور مرگ و زندگی در آثار پتگر از هم تفکیک ناپذیر است و بدین شکل در بطن آثار او نوعی دید فلسفی وجود دارد که می توان نگاهی به مرگ و زندگی را تفسیر کرد
 

رنگ در آثار پتگر برای توصیف نیست بلکه خود در حکم سمبل هستند. با این حال ریشه های رئالیسم که روش او در آغاز کار هنری بود در آثار اکنون او وجود دارد.
ایرج کریمی منتقد و فیلمساز ایرانی در باره طرح مرکبی نیما پتگر گفته است: "سادگی یعنی کمال، ولی هیچ هنرمندی ار ابتدای کار نمی تواند از سادگی شروع کند، سادگی چیزی است که هنرمندی آزموده و پخته به آن می رسد
از ویژگی های دیگر آثار پتگر ضمن بیان شرایط اقلیمی، تبیین جهان نیز است و تلاش می کند این ویژگی ها را مختصر و گویا در برابر دیدگان مخاطب بگذارد.
ویژگی مینی مالیستی در کارهای او مشاهده می شود، زیرا تلاش دارد با جزئیات روح مطلب را آشکار کند. از این رو تعبیر هایکو (شعرهای کوتاه ژاپنی) برای آثار او بکار رفته است
چهره های خالی از احساس و سرد در آثار نقاشی و مجسمه های او که در برابر مخاطب قرار می گیرد، یاد آور تنهایی و تک افتادگی انسان امروز است.
گرچه امکان دارد که با دیدن آثار پتگر تلخکامی و سردی احساس شود، ولی نگاه عارفانه هنرمند به زندگی در آثار، مخاطب را در جایگاهی بالاتر در زندگی قرار می دهد و به نحوه زندگی انسان نگاهی انتقادی می اندازد و نه خود زندگی

پنج اثرنقاشی از نيما پتگر در موزه هنرهای معاصر تهران، يک اثر در موزه هنرهای معاصر آبادان و يک سرديس گچی از آثار او در آکادمی هنرهای زيبای رم قرار دارد.

 
نمایشگاه های انفرادی

به دعوت انجمن نقاشان ايتاليا در تهران(مروری بر آثار)
 کارگاه هنر 1367
 آتليه شخصی 1369
 گالری سيحون (صورت بزرگ ها) 1370
 گالری سيحون (مجموعه ای از صخره ها) 1374
 خانه هنرمندان ايران با عنوان از ريشه ها تا چهره ها آبان 1382
 گالری دی ( مروری بر دو دوره طرح های مرکبی )