به نام خدا
درتاریخ ایران از ابتدا تابه امروز همواره زنان نقش بسزایی داشته اند و این نشان از فرهنگ متعالی این سرزمین است که همواره زن و جایگاه زن را مدح و مورد احترام قرار داده است.در زیر فهرستی از زنان ایرانی معروف و نقش آفرین در تاریخ را باهم مرور میکنیم..شکی نیست شمار زن های موفق این آب و خاک بسیارفراتر از تصور است و بر کسی پوشیده نیست که مادران و همسران شهدا از والاترین قهرمانان معاصر این سرزمین هستند که هرکدام سرنوشتی بسیار غرورآفرین دارند که کمتر بدان پرداخته شده است...
1-زنان در ایران باستان و دوره های بعدازآن
آرتمیز : نخسیتن و تنها زن دریاسالار جهان تا به امروز . او به سال ۴٨٠ پیش از میلاد به مقام دریاسالاری ارتش شاهنشاهی خشیارشا رسید و در نبرد ایران و یونان ارتش شاهنشاهی ایران را از مرزهای دریایی هدایت می کرد . تاریخ نویسان یونان او را در زیبایی – برجستگی و متانت سرآمد همه زنان آن روزگار نامیده اند.آرتمیس نیز درست میباشد.
آتوسا : ملکه بیش از ٢٨ کشور آسیایی در زمان امپراتوری داریوش. هرودوت پدر تاریخ از وی به نام شهبانوی داریوش بزرگ یاد کرده است و آتوسا را چندین بار در لشگرکشی ها داریوش یاور فکری و روحی داریوش دانسته است . چند نبرد و لشگر کشی مهم تاریخی ایران به گفته هرودوت به فرمان ملکه آتوسا صورت گرفته است .
آرتادخت: وزیر خزانه داری و امور مالی دولت ایران در زمان شاهنشاهی اردوان چهارم اشکانی . به گفته کتاب اشکانیان اثر دیاکونوف روسی خاور شناس بزرگ او مالیات ها را سامان بخشید و در اداره امور مالی خطایی مرتکب نشد و اقتصاد امپراتوری پارتیان را رونق بخشید .
آزرمی دخت : شاهنشاه زن ایرانی در سال ۶٣١ میلادی . او دختر خسرو پرویز بود که پس از” گشتاسب بنده” بر چندین کشور آسیایی پادشاهی کرد. آذرمیدخت سی و دومین پادشاه ساسانی بود . واژه این نام به چم ( معنی) پیر نشدنی و همیشه جوان است.
آذرآناهید : ملکه ملکه های امپراتوری ایران در زمان شاهنشاهی شاپور یکم بنیانگذار سلسله ساسانی . نام این ملکه بزرگ و اقدامات دولتی او در قلمرو ایران در کتیبه های کعبه زرتشت در استان فارس بارها آمده است و او را ستایش کرده است .
پرین : بانوی دانشمند ایرانی . او دختر کیقباد بود که در سال ٩٢۴ یزدگردی هزاران برگ از نسخه های اوستا را به زبان پهلوی برای آیندگان از گوشه و کنار ممالک آریایی گردآوری نمود و یکبار کامل آنرا نوشت و نامش در تاریخ ایران زمین برای همیشه ثبت گردیده است .
زربانو : سردار جنگجوی ایرانی . دختر رستم و خواهر بانو گشسب . او در سوار کاری زبده بوده است که در نبردها دلاوری ها بسیاری از خود نشان داده است . تاریخ نام او را جنگجویی که آزاد کننده زال – آذربرزین و تخوار از زندان بوده است ثبت کرده .
فرخ رو : نام او به عنوان نخستین بانوی وزیر در تاریخ ایران ثبت شده است وی از طبقه عام کشوری به مقام وزیری امپراتوری ایران رسید .
کاساندان : پس از شاهنشاه ایران او نخسین شخصیت قدرتمند کشور ایران بوده است . کاساندان تحت نام ملکه٢٨ کشور آسیایی در کنار همسرش کورش بزرگ حکمرانی میکرده است . مورخین یونانی ( گزنفون ) از وی با نیکی و بزرگ منشی یاد کرده است .
گردآفرید : یکی دیگر از پهلونان سرزمین ایران . تاریخ از او به عنوان دختر گژدهم یاد میکند که بالباسی مردانه با سهراب زور آزمایی کرد . فردوسی بزرگ از او به نام زنی جنگجو و دلیر از سرزمین پاکان یادمیکند .
آریاتس : یکی از سرداران مبارز هخامنشی ایران در سالهای پیش از میلاد . مورخین یونانی در چند جا نامیکوتاه از وی به میان آورده اند .
گردیه : بانوی جنگجوی ایرانی . او خواهر بهرام چوبینه بود . فردوسی بزرگ از او به عنوان هسمرخسروپرویز یاد کرده که در چند نبردها در کنار شاهنشاه قرار داشته است و دلاوری بسیاری از خود نشان دادهاست .
پوران دخت : شاهنشاه ایران در زمان ساسانی . وی زنی بود که بر بیش از ١٠ کشور آسیایی پادشاهی میکرد .او پس از اردشیر شیرویه به عنوان بیست و پنجمین پادشاه ساسانی بر اریکه شاهنشاهی ایران نشست و فرامانروایی نمود .
شیرین : شاهزاده ارمنی . ارمنستان یکی از شهرهای کوچک ایران بود و شاه ارمنستان زیر نظر شاهنشاه ایران . خسرو پرویز و شیرین حماسه ای از خود ساختند که همیشه در تاریخ ماندگار ماند .
بانو گشنسب : دختر دیگر رستم – خواهر زربانوی دلیر . نام بانو گشسب جنگجو در برزونامه و بهمن نامه بسیار آمده است . یکی از مشهورترین حکایت های او نبرد سه گانه فرامرز – رستم و بانوگشسب است . او منظومه ای نیز به نام خود دارد که هم اکنون نسخه ای از آن در کتابخانه ملی پاریس و در کتابخانه ملی بریتانیاموجود است.
اولین پادشاه زن ایران بعد ازاسلام:"شیرین” ملقب "ام رستم” دختر رستم بن شروین از سپهبدان خانان باوند در مازندران و همسر فخرالدوله دیلمی(۳۸۷ق. ـ ۳۶۶ق.) که پس از مرگ همسر به پادشاهی رسید او اولین پادشاه زن ایرانی پس از ورود اسلام بود. او بر مازندران و گیلان ، ری ، همدان و اصفهان حکم می راند.
بي بي مريم بختياري: دختر حسينقلي خان ايلخاني و خواهر عليقلي خان سردار اسعد، یکی از زنان قهرمان، مبارز و نادر در عصر مشروطيت است. او در سال ۱۲۵۳ه.ش در یک خانواده اصیل بختیاری به دنيا آمد و در دوران جوانی از تاثیرگذارترین زنان روزگار خویش و پرچمدار آزادی و سرفرازی ایران و ایرانیان شد.
بی‌بی‌خانم استرآبادی:از نویسندگان دوران مشروطه است. او در روزنامه‌های حبل المتین، تمدن و نشریه مجلس مقاله می‌نوشت. بیشتر مقالات او در دفاع از آموزش دختران است. او نخستین دبستان دختران را بنیان گذاشت.
بی‌بی‌خانم در سال 1237 در روستای نوکنده از توابع استرآباد چشم به جهان گشود.
- بانو عالم التاج قائم مقامي
اين بانوي فرهيخته از اقوام ميرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهاني، صدر اعظم مشهور دوران محمد شاه قاجار بود .
بانو فَخرعُظمي اَرغون
به راستي جاي شگفتي است كه چرا تاكنون تحقيقي جامع وكامل، درقالب يك كتاب مستقل ، درخصوص اين اَبَر بانوي ايراني به عمل نيامده است ! اين بانوي فرزانه و دانشمند ، درعصري كه اكثريت قريب به اتفاق زنان ايران به دليل برخي قيود ، قادر نبودند به تنهايي شرق به غرب شهر خود را طي كنند ، ازطرف خانواده ي آزاد انديش خود براي تحصيلات عاليه به سوئيس فرستاده شدند .يعني در اواخر عصر قاجار ! دركنار بهره مندی ازعلوم مختلف از هنر نيز غافل نماندند و در نواختن تار به درجه استادي رسيدند .
بانو ژاله اصفهاني
دكتر ژاله اصفهاني در سال ۱۳۰۰ خورشيدي در اصفهان متولد شد و۸۴ سال پس از آن در لندن و در غربت درگذشت و درطول اين مدت از او بيش از ۱۰ دفتر شعر منتشرشده است و به دليل مضمون اشعارش ، درميان اهل شعر و ادب به (شاعر اميد) شهرت يافته است .چراكه اميد به آينده اي بهتر و تلاش وكوشش براي ساختن فردايي نيكوتر ، در اكثر اشعار او ديده ميشود .
ايشان از دانشگاه مسكو در رشته ادبيات فارسي به درجه ي دكترا نايل آمده بودند.
نخستین زن خبرنگار:برخی محققان مطبوعاتی معتقدند که عزت ملک‌خانم یا همان اشرف‌السلطنه نخستین زن مطبوعاتی تاریخ ایران است.
سید فرید قاسمی، پژوهشگر تاریخ مطبوعات ایران در کتاب مطبوعات ایرانی خود درباره این زن سخن می‌گوید و او را اولین روزنامه‌نگار زن ایران می‌نامد: «اولین زن مطبوعات ایران عزت ملک‌خانم دختر امامقلی میرزای عماد الدوله دولتشاهی است که در سال ۱۲۸۸ه.ق به عقد محمد حسن خان صنیع الدوله (اعتماد السلطنه) درآمد و از سال۱۳۰۶ ملقب به اشرف السلطنه شد.
فروغ الملک:فروغ‌الملک یا فروغ‌الملوک که تخلص ولیه صفا داشت زنی هنرمند، عارف و مشروطه‌خواه بود که در نقاشی آبرنگ، فن پرداز، شعر، موسیقی و نوازندگی تار چیره‌دست بود و در سیر و سلوک عرفانی نیز مقام مرشدی داشت. فروغ‌الملک در کنار پدر و مادرش عضو انجمن اخوت بود و طرفدار آزادیخواهی و انقلاب مشروطه.
زینب پاشا:
از جزئیات زندگی زینب پاشا پیش از جنبش تنباکو اطلاعات زیادی در دسترس نیست. گفته می‌شود که در خانواده‌ای روستایی و تهیدست در یکی از محله‌های قدیمی تبریز به دنیا آمد.
نام زینب معروف به دهباشی زینب یا زینب پاشا با شورش نان در تبریز و قیام علیه واگذاری امتیاز فروش تنباکو گره خورده است.
صدیقه دولت‌آبادی:از فعالان حقوق زنان و پیشگامان روزنامه‌نگاری در ایران بود.در خانواده‌ای تحصیل‌کرده در اصفهان به دنیا آمد.
2-زنان ایرانی دوره های معاصر
پروین اعتصامی ( البته نام اصلی او "رخشنده" است) در سال ۱۲۸۵ در تبریز متولد شد. او در سال ۱۲۹۱ به همراه خانواده‌اش از تبریز به تهران مهاجرت کرد؛ و به همین خاطر از کودکی با مشروطه‌خواهان و چهره‌های فرهنگی آشنا شد.
پروین به تشویق ملک‌الشعرای بهار در سال ۱۳۱۵ دیوان خود را توسط چاپخانه مجلس منتشر کرد.
فروغ فرخزاد:پیش از فروغ فرخزاد، شاعران و نویسندگان زن آثار بسیاری خلق کرده‌اند، اما فروغ تاثیرگذاری بی‌مانندی در ادبیات و نگاه زنان در جامعه گذاشت.او دی‌ماه ۱۳۱۳ در تهران به دنیا آمد. ۱۶ سالگی با عشق ازدواج کرد و چند سال بعد از همسرش جدا شد در حالی که یک پسر کوچک داشت.
در فاصله ۱۷ تا ۲۳ سالگی سه کتاب شعر چاپ کرد؛ اسیر٬ دیوار و عصیان. نام مجموعه اشعار نیمه اول زندگی شاعرانه‌اش نشان می‌دهد که یکی از محورهای مهم شعر‌هایش بی‌تابی، خشم از محدودیت و اسارت، نا‌رضایتی و تقلا برای رهایی بوده است.
هرچند خودش گفته بود که این مجموعه‌ها را در سال‌هایی نوشته که هنوز به مرحله تفکر نرسیده و رشد نکرده بود٬ اما صداقت او در بیان ظرافت‌های زنانه و جسارتش او را متمایز میکرد. جسارتی که حتی سال‌ها بعد هم پذیرش آن برای جامعه محافظه‌کار ایران دشوار بود.
چهار دهه بعد از مرگش٬ سال ۱۳۸۹ آیت‌الله علی خامنه‌ای رهبر ایران در جمعی از شاعران گفت "این را بدانید شعری که آن وقت فروغ فرخزاد می‌گفت، در دنیای روشنفکری آن زمان هم کسی قبول نداشت."
پروفسور پروانه وثوق:در اسفندماه ۱۳۱۴، در شهرستان تفرش در استان مرکزی به دنیا آمد. او دکترای عمومی خود را در سال ۱۳۴۲ از دانشکده علوم پزشکی تهران دریافت کرد و دوره‌های تخصصی و فوق تخصصی‌اش را در دانشگاه‌های کمبریج، ماساچوست و ایلینویز گذراند و دوره تکمیلی پزشکی را در دانشگاه واشنگتن به اتمام رساند. روفسور وثوق که زندگی اش را وقف کودکان مبتلا به سرطان کرده بود روز یک شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۲، در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
نخستین بانوی استاد فیزیک ایران:آلینوش طریان :در سال 1299 در خانواده ارمنی در تهران متولد شد. وی در خرداد سال 1326 با درجه لیسانس فیزیک از دانشکده علوم دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل و در مهرماه همان سال به سمت کارمند آزمایشگاه فیزیک دانشکده علوم استخدام شد و یکسال بعد به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی در دانشکده علوم منصوب شد.
بانوی مجتهد نصرت امین:ایشان در سال ۱۲۶۵ در اصفهان چشم به جهان گشود. از چهار سالگی به فراگرفتن قرآن و از یازده سالگی به تحصیل زبان عربی پرداخت. با اینکه در پانزده سالگی ازدواج کرد، هرگز همسرداری و تربیت فرزندان، او را از تحصیل علم باز نداشت. در بیست سالگی به تحصیل فقه و اصول، تفسیر و علم حدیث پرداخت، بزودی به حکمت و فلسفه و درپی آن به عرفان روی آورد. علیرغم تمام مشکلاتی که در آن دوران برای تحصیل بانوان متدیّن وجود داشت، در چهل سالگی به دنبال سال‌ها تلاش شبانهروزی به اخذ درجه اجتهاد نائل آمد.
دکترسیمین دانشور:او درسال ۱۳۲۸ مدرک دکتری خویش را در رشته ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دریافت کرد. عنوان رسالهٔ وی «علم‌الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم» بود (با راهنمایی سیاح و بدیع الزمان فروزانفر).
دانشور در ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه استنفورد رفت و در آنجا دو سال در رشتهٔ زیبایی شناسی تحصیل کرد. وی در این دانشگاه نزد والاس استنگر داستان‌نویسی و نزد فیل پریک نمایش‌نامه‌نویسی آموخت. در این مدت دو داستان کوتاه که دانشور که به زبان انگلیسی نوشته بود در ایالات متحده چاپ شد.
پس از برگشتن به ایران، دکتر دانشور در هنرستان هنرهای زیبا به تدریس پرداخت تا این که در سال ۱۳۳۸ استاد دانشگاه تهران در رشتهٔ باستان‌شناسی و تاریخ هنر شد. اندکی پیش از مرگ آل‌احمد در ۱۳۴۸، رمان سَووشون را منتشر کرد، که از جملهٔ پرفروش‌ترین رمان‌های معاصر است. در ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. وی نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت.
دکتر طاهره صفّارزاده:شاعر، نويسنده، نظریه پرداز، محقق، مترجم و استاد دانشگاه است، ایشان در 6سالگي تجويد، قرائت و حفظ قرآن را در مكتب محل آموخت. تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در كرمان گذراند. پس از کسب مدرک لیسانس در رشته زبان و ادبیات انگلیسی، برای ادامهٔ تحصیل به خارج از کشور رفت. دكتر صفّارزاده در سال 1371 از سوي وزارت علوم و آموزش عالي به عنوان «استاد نمونه» معرفی شد. در سال 1380 نیز پس از انتشار ترجمه قرآن حكيم به افتخار عنوان "خادم‌القرآن" نایل آمد.
مریم میرزاخانی: متولد ۱۳۵۶ که لیسانس خود را در سال ۱۳۷۸ از دانشکده ریاضی دانشگاه شریف و ۵ سال بعد دکتری خود را از هاروارد گرفت.دکتر مریم میرزاخانی، استادیار جوان دانشگاه«پرینستون»، به عنوان یکی از ۱۰ مغز برتر آمریکای شمالی معرفی شد و به او لقب سد شکن دادند.
دکتر آذر نفیسی : نویسنده و استاد دانشگاهی ایرانی در دانشگاه جانز هاپکینز است که هم اکنون در آمریکا زندگی می کند. معروف ترین اثر وی کتاب پرفروش لولیتاخوانی در تهران است.که توجه زیادی را به خود جلب کرد و به ۳۲ زبان ترجمه شده است.
دکترلیلی افشار:متولد سال 1338 در تهران ، از ده سالگی فراگیری گیتار را آغاز کرد . وی با درجه لیسانس و فوق لیسانس موسیقی در رشته نوازندگی گیتار از "کنسرواتوآر بوستون" و"کنسرواتوآر موسیقی نیوانگلند" فارق التحصیل شد و نخستین زنی در جهان بوده که موفق به اخذ درجه دکترا در نوازندگی گیتار شده است.
پردیس ثابتی : پردیس ثابتی (زاده ۱۳۵۴ در تهران) اکنون زیست شناس برجسته ایرانی-آمریکایی اهل فلوریدا و ساکن ماساچوست در ایالات متحده آمریکا و استاد دانشگاه هاروارد است. ثابتی سومین زنی در تاریخ است که با معدل ۱۰۰ و مدارج کامل از مدرسه پزشکی دانشگاه هاروارد آمریکا فارغ التحصیل شده است.
گلنوش خالقی:
سعیده قدس:مجله «وال استریت » فهرستی را منتشر کرد که در آن ۵۰ زن برتر سال ۲۰۰۸ از دید این روزنامه، معرفی شده بودند. نکته‌ی قابل توجه، مشاهده نام «سعیده قدس»، پایه‌گذار موسسه‌ی خیریه‌ی «محک» در جایگاه ۴۵ است.
خانم دکترمعصومه فیروزآبادی
یکی از زنان موفق ایرانی سرکار خانم دکترمعصومه فیروزآبادی است کسیکه بعد از 12 سال تحقیق وکارآزمایشگاهی وتلاش خستگی ناپذیر وبا امکانات بسیار کم توانست از طریق تزریق سلول شوان به بیماران ضایعه نخاعی و درمان این نوع بیماران، افتخار بزرگی برای ایران و ایرانی در جهان بیافریند .
افسانه صفوی:
افسانه صفوی متولد 1334 شیراز است. او تحصیلات كارشناسی خود را در سال 1350 در رشته شیمی در دانشگاه شیراز ودر سال 55 با بورس رتبه اولی وزارت علوم برای ادامه تحصیل راهی دانشگاه بیرمنگام انگلستان شد.
در سال 57 موفق به اخذ دانشنامه كارشناسی ارشد و در سال 60 دانشنامه دكترای خود را در رشته شیمی تجزیه، دریافت كردم دوره كارشناسی ارشد را در سال 1357 و دوره دكترا را در سال 1360 در دانشگاه بیرمنگام انگلستان به پایان برد و به‌عنوان نخستین زن ایرانی شناخته شد كه در علوم پایه به رتبه استادی رسید.
دكتر افسانه صفوی یكی از چهره های ماندگار ششمین همایش چهره های ماندگارو برگزیده انجمن شیمی ایران می باشند.
محترم اسحاقيان چالشتري:
70 سال است که نقش طرح و رنگ و بافت‌هاي متنوع و بي‌نظير را بر دل قالي‌هاي شگفت‌انگيز گره زده است.
پوسترها، طبيعت و حتي حاشيه نعلبكي براي او الهام بخش و زاينده طرح و نقش در فكرش بود و نقش‌آفريني بر پنجه‌هاي هنر آفرينش.
او استعداد ذاتي فراواني در اين هنر خاص داشت؛ آن چنان كه علاوه بر پياده كردن طرح و نقش‌هاي مورد نظرش، رنگ‌آميزي و مقياس قواره فرش را هم خود انجام مي‌داد.
او با پشم و نخ كار مي‌كرد و جايي از رنگ‌هاي شيميايي در كارش ديده نمي‌شد.
چالشتري، رنگرز هم بود و از برگ درخت و پوست گردو و حتي فضولات گاو، رنگ مي‌ساخت و فرش‌هايش را آذين مي‌بست.
ملیحه حلاوتیان :تنها بانوی وارد کننده ماشین آلات سنگین که قصد ورود به عرصه تولیدات را نیز دارد .
لیلا اسفندیاری کجوری راد (۲۷ بهمن ۱۳۴۹ - ۳۱ تیر ۱۳۹۰) کوهنورد ایرانی بود که سابقهٔ صعود به قله دشوار نانگا پاربات را به عنوان اولین زن ایرانی در کارنامه داشت. صعودی که از سوی فدراسیون کوه نوردی جمهوری اسلامی ایران هرگز پذیرفته نشد.دراین صعود، سرپرست گروهی بود که تمام اعضایش مردان زبده کوهنوردی ایران بودند. وی همچنین برای صعود به قله کی۲ تلاش کرده بود.
لیلا اسفندیاری در ۳۱ تیرماه ۱۳۹۰ پس از صعود موفق به قله ۸۰۳۵ متری گاشربروم ۲، از قلل قراقروم پاکستان در رشته کوه هیمالیا، دقایقی پس از صعود حین بازگشت، روی شیب یخی زیر قله دچار حادثه شد و پیکر وی پس از ۳۰۰ متر سقوط در ارتفاع نزدیک به ۷۷۰۰ متری جبهه پاکستان در مکانی خارج از مسیرمتوقف شد. او وصیت کرده بود اگر افتادم، بگذارید بمانم. می‌خواهم «بام جهان» آرامگاه ابدی‌ام باشد.
فهیمه احمدی:نخستین زنی که در ایران لقب مهندس پرواز را از آن خود کرده است.کسی که امروز در جایگاه تنها مهندس پرواز زن در جهان، نبض زندگی صدها مسافر را در میان دستانش می‌گیرد و آنها را به سلامت به مقصد می‌رساند
فاطمه مقیمی:
نخستین بانوی کارآفرین ثروتمند ایرانی که مدیر یکی از شرکتهای بین المللی و بزرگ حمل ونقل است.
زهرا سالاریه :اولین زن دریانورد ایران و خاورمیانه است که حتی تا ۱۶سالگی شنا هم بلد نبود اما خیلی اتفاقی به دنیای دریانوردی کشیده شد.زهرا حالا ناخدایی است که چندین ساعت از روزش را روی دریا می‌گذراند.
میترا زنگویی:اولین زن غواص ایران است که مدرک رسمی این رشته را دارد.
شهرزاد شمس:به عنوان اولین زن خلبان ایرلاین‌های ایران مشغول حرفه خود است. او البته این عنوان را در میان زنان بعد از انقلاب دارد.
و تعداد بسیار زیادی زنان موفق دیگر که درعرصه های مختلف برای این سرزمین افتخار کسب کرده اند و دراین مجال فرصت نام بردن ازآنها نیست و اگردوستان لازم میدونن ذیل نظرات زیباشون نامی از اونها ببرن.
به امید آینده ای روشن برای ایران و بازیابی و تحولی خودجوش در جایگاه زنان ایران.
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
| 
ارسال پیام خصوصی
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
وحید سلیمی بنی
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا) 
برات اله قربان نژاد(برات) 
درود بر اهالی ناب!
امروز ۲۵ اسفندماه، برابر است با روز بزرگداشت پروین اعتصامی.
تصمیم گرفتم گزینه‌ی نقد مناسبت‌های روز را ذیل پست جاری که بسیار پربار و ارزشمند است و بخشی از آن مربوط است به این شاعر گران‌ارج، درج کنم.
توجّه اهالی فرهنگ و ادب را به این پست ارزشمند و پربار جلب می‌کنم. ضمنا سپاسگزارم از جناب اسماعیلی بزرگوار به جهت ارسال پست جاری.
پروین اعتصامی:
رخشندهٔ اعتصامی معروف به پروین اعتصامی (زادهٔ ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز – درگذشتهٔ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در تهران) شاعر ایرانی است که به عنوان «مشهورترین شاعر زن ایران» از او یاد شده‌است. پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی تحت نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملک‌الشعراء بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان عصر خود بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف استعدادها، و ذوق و گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت. او در بیست و هشت سالگی ازدواج کرد، اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، پس از چندی از او جدا شد. پروین بعد از جدایی، برای مدتی در کتاب‌خانهٔ دانشسرای عالی تهران به شغل کتابداری به کار پرداخت. پروین پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در سی و پنج سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش، به خاک سپرده شد. زادروز پروین (بیست و پنجم اسفندماه)، به عنوان «روز بزرگداشت پروین اعتصامی» نام‌گذاری شده‌است.
منبع: ویکی پدیا