با سلام
همین اول سخن عرض کنم که اصلا نمیخوام به کسی یا سبک شعری خاصی خدای نکرده توهین کن مطا لبی رو که عنوان می کنم نوعی درد دل یا دغدغه اس و مواردی رو که عرض میکنم نظرات شخصی منه که طبعا می تونه موافق و مخالف داشته باشه و یا حتی درست باشه یا نباشه. همه می دونیم که سایت های شعری که الان وجود دارن و دوستان اشعار شون رو ارایه می کنن کارکرد مثبت دارن و مفید هستند مثلا باعث آشنایی افراد با هم دیگه میشن .مطالب آموزشی وجود داره، یه جو سالم رو برای تعامل ایجاد میکنه و موجب بروز استعدادها میشه...اصلا منکر این کارکردهای سازنده نیستم
اما به نظرم میتونه بهتر هم بشه و یه جای کار ایراد داره ، البته قبلا هم در باب این موضوع بحث هایی شده.موضوع "ساز و کار سایت های شعری" و "بده و بستون تفریبا اجباری" و طبعاتشه که وجود داره و مبتلا به همه ی سایت های شعری فعال هم هست. این که" بیا برام نظر بذار تا برات نظر بذارم" . خب من شخصا در و هله اول برای دل خودم شعر می گم و یه جور تخلیه روانی میشم و خیلی از دوستان هم حتما همینطور هستن.اما وقتی سروده مون رو عرضه می کنیم یعنی دوس داریم دیگران هم بخونن و ببینن و همه بی تعارف دلمون می خواد اشعارمون پر بازدید و پر نظر باشه. در این شکی نیست.
بنده به شخصه قالب کلاسیک رو می پسندم و با تمام احترامی که برای دوستان سپید سرا و نو سرا و.. قایل هستم نمیتونم با این سبک ها ارتباط برقرار کنم(اینم از کج سلیقگی منه) مگه کارهایی که شاخص باشن. بر عکس خیلی ها هم هستن که قالب های کلاسیک رو نمی پسندن ،طبیعیه. یکی از کارهای سختی که من از انجام دادنش اذیت میشم اینه که پای شعری که نپسندیدم نظر بذارم یا بهتر بگم ازش تعریف کنم و بعضا اینکا رو هم کردم که همون" بده و بستونه" شکل بگیره. بازم تاکید کنم بحث ما روی افراد یا شخصیتشون نیست همه عزیز و محترم هستن صحبت روی ساز وکار سایت ها ، سروده ها و سبک اشعاره . شاید بگید اگه سروده ایی واقعا زیبا و قوی باشه یا شاعری توانا باشه دیگران خود جوش میان و شعرشو میخونن و اصلا نیازی به اون بده و بستون نداره!(بله درمواردی هم صادقه اما انگشت شمار) به نظرم این حرف هم درسته و هم غلط ! وقتی درسته که ساز و کارها و بستر این سیستم درست چیده شده باشه ، یعنی چی؟ عرض میکنم ...
ببینید همه ماهایی که در همه سایت های شعری فعالیت می کنیم حالا هر چقد هم که شکسته نفسی کنیم و بگیم ما شاگردی بیش نیستیم واول راهییم و ازاین حرفها بالاخره خودمونو در حدی شاعر میدونیم دیگه ( با تمام دوستی هایی که وجود داره و خوب هم هست نوعی رقابت پنهان هم وجود داره که اتفاقا این هم اصلا بد نیست) و شاید هم مشکل از اینجا شروع میشه .اونوقت من نوعی به خودم میگم وقتی آقا یا خانم X نمیاد شعر منو بخونه چرا باید من برم وشعرشو بخونم . مگه من چیم از اون کمتره!(حالا حتما دوستانی هم هستن که اینقد بزرگوارن که همچین فکری به ذهنشون خطور نمیکنه.اما تعدادشون به انگشتهای یه دستم شاید نرسه).برگردیم به اون ساز وکاری گفتم که باید درست چیده بشه . بذارید یه مثال بزنم ، بازی فوتبال رو در نظر بگیرید، یه عده ایی بازیکنن که میان وسط زمین بازی میکنن و یه عده دیگه تماشاگر هستن که میان تشویق میکنن یا بعضا هوو میکنن.این دو گروه از اون اول جایگاهشون معلومه .و کسی که برای تماشا میاد ازدیدن فوتبال لذت میبره ، وقتی هم میاد استودیوم یه بازی رو میبینه توقع نداره فلان تیم یا بازیکن هم یه روز در عوض بیاد خونشون یا مغازه شونو بهش سر بزنه! اینجوری بگم به نظرم عضویت در سایت های شعری باید دو تا بخش داشته باشه
1- بخش شاعران 2- بخش علاقمندان به شعر یا شعر دوستان
که از همون اول هرکسی میخواد عضو بشه یه مکثی لا اقل بکنه و ببینه کدوم بیشتر براش مناسبه .البته الان هم میشه عضو شد ولی شعر نگفت و فقط نظر گذاشت ولی وقتی دو گزینه رو ابتدا روی میز بذاریم شاید درست تر باشه و هدایت گری رو بهترانجام داده باشیم و برای اون کسی هم که قصد نداره شعر بگه، ولی علاقه منده جایگاه تعریف کردیم و براش ارزش قایل شدیم و به واقع هم همینطور هست، یه نمایش بدون تماشاگر وعلاقمند معنایی نداره ، پس نقش علاقمندان هم واقعا مهمه و بر عکس تصوری که ممکنه پیش بیاد، این نقش حاشیه ایی نیست.
به نظرم الان یه جوری شده که هم بازیکن ها و همه تماشاگرها همه اومدن توی زمین و سرجاشون نیستن وکسی هم نمیتونه منکر این بشه که درصد بالایی از سروده ها ی موجود در همه ی سایت ها شعری کیفیت لازم رو ندارن و اسم خیلی ها شو نمیشه شعر گذاشت(از جمله سروده های خودم) و بخشی از اینم تا حدی برمیگرده به فرهنگمون که اکثرا خودمون روبه نوعی هم سیاستمدار هم پزشک وهم شاعر و ...می دونیم.
شاید کسی بگه "خب چه ایرادی داره هر کسی در هر حدی میتونه شعر بگه، خب بیاد بگه ، مگه جای کسی رو تنگ میکنه ؟ یه لقمه شعره دور هم میزنیم دیگه!"جواب اینه که شخصا کسانی رو میشناسم که شاعرهای توانایی هستن و مدتی هم در یکی از سایت ها شعری نه این سایت عضو بودن اما چون نتونستن یا نخواستن توی این سیستم" بده و بستون" قرار بگیرن نموندن و رفتن و این باعث میشه حجم کارهای خوب و شاخص کم بشه وکیفیت افت کنه
از طرفی من نوعی وقتی میبینم با اون سیستم" بده و بستون "میتونم پای اشعارم نظر ثبت کنم و بازدید داشته باشم ناخود آگاه یه احساس کاذب بهم دست میده که پس منم شعرام خوبه دیگه و شاید باعث بشه که در جهت بهبود و ارتقای دانش شعریم تلاشی نکنم واینم باز باعث کاهش کیفیت میشه. واین سیکل معیوب مدام تکرار میشه یعنی نبود شعر خوب باعث میشه که علاقمندان انگیزه شون رو برای مشارکت از دست بدن و نیان ونبودن علاقمند هم باعث میشه که شاعر خوب انگیزه ایی برای مشارکت نداشته باشه مثل همون بازی فوتبال ضعیف که تماشاگر رو به استودیوم نمیکشونه واز طرفی نبود تماشاگر انگیزه رو از بازیکن برای انجام یه بازیه خوب می گیره.
حرف آخر به قولی "عیب می جمله چو گفتی هنرش نیز بگو" بازم میگم سایت های موجود به خصوص سایت عزیز شعر ناب بسیار مفید و سازنده هستن ، مطالبی رو که عرض کردم در راستای بهبود کیفیت وکمال این جمع صمیمی هستش و زحماتی که دوستان می کشن بر کسی پوشیده نیست و باید ازشون قدر دانی کرد و دست همشون رو بوسید. ببخشید طولانی شد
امیدوارم دوستان و صاحب نظران در بحث مشارکت کنن شاید بتونیم به نتیجه های خوبی برسیم
انشالله
ممنون از همه دوستان و دست اندرکاران عزیز سایت شعر ناب
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
| 
ارسال پیام خصوصی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
❤️❤️
مهرداد مانا
محمدرضا آزادبخت
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
امیرحسین اصفهانی کن
مسعود مدهوش( یامور)
علی نظری سرمازه 
ساسان نجفی(سراب) 
