پست های وبلاگ

درود بانوی گرامی
بله این حدیث قدسی «من گنجی پنهان بودم، خواستم شناخته شوم، پس خلق را آفریدم.»
بسیار پر معناست و خواندنش حس انرژی، قوت، حرکت و غرور به شخص در کل به انسان می‌هد.
بعضی از تاثیرات مثبت آن عبارتنداز:
1. احساس هدفمندی و معنا
انسان با شنیدن این جمله به این باور می‌رسد که خلقت او تصادفی نیست، بلکه بخشی از یک نقشه الهی است. این احساس هدفمندی می‌تواند او را به سمت جستجوی معنا در زندگی سوق دهد.

2. درک ارتباط با خداوند
این جمله نشان می‌دهد که انسان وسیله‌ای برای آشکار شدن صفات الهی است. این ارتباط نزدیک با خداوند می‌تواند احساس آرامش، امید و عشق به خداوند را در دل انسان تقویت کند.

3. تشویق به خودشناسی
«گنجی پنهان» اشاره‌ای به حقیقت وجود انسان نیز دارد. در عرفان اسلامی، انسان آیینه‌ای برای تجلی اسماء و صفات خداوند است. بنابراین، این جمله افراد را تشویق می‌کند تا به خودشناسی بپردازند و گنج‌های درونی خود را کشف کنند.

4. الهام‌بخشی برای تعالی روحی
این جمله انسان را به یاد می‌آورد که هدف خلقت او فراتر از نیازهای مادی است. این فهم می‌تواند او را به سوی تعالی روحی و اخلاقی هدایت کند و او را به خداوند نزدیک‌تر سازد.

5. احساس عشق و تواضع
این که خداوند از عشق و خواست آشکار شدن سخن می‌گوید، در انسان حسی از عشق متقابل ایجاد می‌کند. همچنین، انسان را به تواضع و سپاس‌گزاری وادار می‌کند که در این نقش عظیم شریک شده است.

6. آگاهی از مسئولیت
با درک این جمله، انسان ممکن است احساس مسئولیت بیشتری کند؛ زیرا هدف وجود او تجلی صفات الهی است. این مسئولیت می‌تواند او را به سوی رفتارهای بهتر و خدمت به دیگران هدایت کند.

درود. اگر چه در صحت حدیث حرف زیاد هست (اکثریت منتقدان حدیث اعم از شیعه و سنی معتقد به ضعیف بودنش هستند چون سلسله روایی محکمی نداره اگر در برخی کتب تصوف اومده) اما سخن زیباییه و روش جالبی برای نگاه کردن به آفرینشه. در واقع در الهیات - که البته ابدا تخصصی ندارم و صرفا اندکی خوندم و شنیدم - یک سری صفات خدا ذاتی هستند مثل «قادر» یا «عالم» اما برخی صفات عَرَضی یا صفات فعل هستند. یعنی در فعل تجلی پیدا می کنند مثل «خالق»...
ولی عجیب است...فکرش را بکنید. میلیاردها سال اقلا این جهان بر پا بوده و ما از عالم بی جان بیرون آمدیم و فکر کردیم که «چرا؟» و «چگونه؟»... به قول شاعر: چندین هزاران سال شد تا من به گفتار آمدم (البته همین طور گفتم منظور مولانا ممکنه چیز دیگه ای بوده باشه). خیلی شگفت انگیزه...

درود بر شما بانو کمر بسته گرامی



قال الله الحکیم :" کنت کنزا مخفیا فاحببت ان عرف "
«من گنجی پنهان بودم، خواستم شناخته شوم، پس خلق را آفریدم.»

بله این حدیث شریف قدسی ست از جانب آفریدگار هستی بخش
که آفرینش جلوه ی زیبایی از جلوات اوست .
ملاصدرا غایت و مطلوب‌ بودن خداوند را ، برای ذات خویش و دیگر موجودات ، به ترتیب با اسامی الهی «اول» و «آخر» تطبیق می‌کند. او کنز مخفی را اشاره به مرتبه ی احدیت صرف می‌داند و برای تبیین نحوه ی احتجاب و ظهور در حدیث کنز حق تعالی چهار وجه ذکر می‌کند. ملاصدرا برخلاف جمهور متکلمان ، اراده ی خداوند را منبعث از علم او به نظام خیر می‌داند که تابع علم او به ذات خویش است و بر همین اساس ، حب ذاتی و عشق ازلی خداوند را سرچشمه ی اراده ی او برای آفرینش معرفی می‌کند .
همچنین ، این حدیث را می‌توان به‌منزله ی تفسیر آیه ی : «و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون» (ذاریات: 56) در نظر گرفت که بر اساس آن، عبادت معرفت است و انسان کامل ، که جلوهگاه بروز همه ی صفات الهی است ، غایت قصوای همه ی آفرینش خواهد بود.


با احترام