سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 1 آذر 1403
    20 جمادى الأولى 1446
      Thursday 21 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        پنجشنبه ۱ آذر

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        حُبّ و بغض
        ارسال شده توسط

        سعید صادقی (بینا)

        در تاریخ : چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۰۳:۳۶
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۲۰۴ | نظرات : ۸

        بسم الله الرحمن الرحیم
         
        حُب و بُغض از آموزه‌های دین اسلام به معنای دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان او است. در احادیث، حب اهل بیت(ع) و بغض دشمنان آنان بسیار سفارش شده و براى این حب و بغض ثمرات بسیارى ذکر گرددیده است. طبق برخی روایات، دین چیزی جز حب و بغض نیست. بنابر روایاتی، سعادتمند‌ترین مردم در آخرت کسى است که حب او به خدا در دنیا بیشتر باشد.
         
        حب در لغت و اصطلاح
         
        حُب در لغت، مصدر فعل «حَبَّ یحِبُّ» است که از جمله به معناى لزوم و ثبات و نیز دوستى و کشش نفس به سوى چیزى خواستنى است و این معنا از‌‌ همان لزوم و ثبات اخذ شده است.[۱]
        حب در اصطلاح، گرایش به سوى چیزى لذت‌بخش و سازگار با طبع و وابستگى خاص میان انسان و کمال اوست که اگر شدت یابد عشق نامیده می‌شود.[۲] این انفعال نفسانى تابع ادراک و معرفت است و از شناخت زیباییهاى ذاتى محبوب یا از احسان وى نشات می‌گیرد[۳] و داراى مراتب شدت و ضعف و دربرگیرنده امور مادّى و غیرمادّى است.[۴] تعلق میان مُحِب و محبوب، باعث کشش انسان به سوى محبوب می‌شود که با رسیدن به آن، نقص وى به کمال تبدیل می‌شود و نیازهاى مادّى و معنوی‌اش برطرف می‌گردد.[۵] برخى واژه‌هاى هم‌معنا با حب عبارت‌اند از: وُدّ،[۶] خُلَّت،[۷] اُلفت،[۸] وَلایة،[۹]، علاقة[۱۰] و هوى.[۱۱]
         
        بُغض در لغت و اصطلاح
         
        بغض به معناى دشمنى و تنفر از چیزى است که مورد پسند انسان نباشد[۱۲] بُغض در اصطلاح نفرت از چیزى آزار دهنده و مخالف با طبع است که اگر فزونى یابد، مَقْت (بیزارى، عداوت) و بَغْضاء (کینه، دشمنى) خوانده می‌شود.[۱۳] بغض هنگام تضاد چیزى با محبوب ایجاد می‌شود، لذا اگر محبوبى وجود نداشته باشد مبغوضى نیز نخواهد بود.[۱۴] برخى واژه‌هاى هم‌معنا با بغض عبارت‌اند از: قَلى،[۱۵] شَنَآن،[۱۶] فِرْک،[۱۷] و کراهت.[۱۸]
         
        در قرآن
         
        در قرآن کریم حب و مشتقات آن ۸۲ بار و البَغضاء، که تنها شکل به کار رفته از مادّه بغض است، پنج بار به‌کار رفته است.[۱۹] در برخى آیات قرآن[۲۰] به رابطه حب میان خدا و بندگان اشاره شده است.[۲۱]طریحی در مجمع‌البحرین حب خدا به بنده را احسان خاص او دانسته است که از صفات فعل الهى اوست. وى حب خدا به انسان را گسترش رحمت او بر شخص و کشیده شدنش به سوى خدا و بغض خدا را دورى رحمت‌ الهى از انسان می‌داند. خدا حب خود به بنده را در امورى همچون اعطاى توفیق طاعت و عبادت، هدایت به دین، برداشتن حجاب از قلب،[۲۲] بخشایش[۲۳] و پاداش[۲۴] جلوه‌گر می‌سازد.
         
        بهره‌مندان از حب‌الهى
         
        براساس آیات قرآن، برخى بهره‌مندان از حب‌الهى عبارت‌اند از: توبه‌کنندگان،[۲۵] پرهیزکاران،[۲۶] مجاهدان در راه خدا،[۲۷] توکل‌کنندگان به خدا[۲۸] شکیبایان[۲۹] و پیروى کنندگان از پیامبر(ص).[۳۰] همچنین براساس روایات، علم‌آموزى،[۳۱] بی‌رغبتى به دنیا،[۳۲] نیکى به والدین،[۳۳] شاد کردن دل مسلمان[۳۴] یارى رساندن به دادخواهان[۳۵] و تلاوت قرآن[۳۶] از اعمالى است که خدا آن‌ها را دوست دارد.
         
        نشانه‌هاى دوستى خدا با بنده
         
        از نشانه‌هاى دوستى خدا با بنده، داشتن فهم عمیق در دین، قناعت،[۳۷] قلب سلیم[۳۸] و ابتلا[۳۹] است. ابن قیم جوزیه[۴۰] به جاآوردن نوافل، شکسته شدن قلب در پیشگاه خدا و مناجات با او را از عوامل جلب محبت‌الهى دانسته است. بنابر حدیث نبوى مشهور به «حدیث قرب نوافل»، هرگاه بنده از طریق نوافل به خدا تقرب جوید خدا او را دوست خواهد داشت و آنگاه که دوستش بدارد گوش و چشم و دست و پاى او می‌شود و هر آنچه بخواهد به او عطا می‌کند.[۴۱]
         
        محرومان از دوستى خدا
         
        براساس آیات قرآن، از جمله محرومان از دوستى خدا عبارت‌اند از: کافران،[۴۲] تجاوزکاران،[۴۳] مفسدان،[۴۴] اسراف‌کنندگان[۴۵] ستمکاران،[۴۶] مستکبران[۴۷] و خیانت‌ پیشگان.[۴۸] بنابر روایات، دشنام دهندگان، لعنت کنندگان و طعنه زنندگان بر مؤمنان،[۴۹] پیشوایان ستمکار،[۵۰] سخن‌چینان و تفرقه‌افکنان[۵۱] از جمله کسانى هستند که خدا آن‌ها را دشمن می‌دارد.
         
        در روایات
         
        در حدیثى، راوى از امام صادق(ع) می‌پرسد که آیا حب و بغض جزء ایمان است؟ امام(ع) پاسخ می‌دهد: «هل‌الدّینُ (الایمان) إلّا الحب و البغض» آیا دین (ایمان) چیزى جز حب و بغض است؟[۵۲] رسول اکرم نیز در حدیثى حب و بغض در راه خدا و دوستى با دوستان خدا و دشمنى با دشمنان او را محکمترین دستگیره ایمان می‌داند.[۵۳][۵۴] غزالى،[۵۵] با استناد به این حدیث، نتیجه گرفته که لازم است انسان دشمنانى داشته باشد که در راه خدا به آنان بغض ورزد و دوستانى که در راه خدا آنان را دوست بدارد.
         
        حب الهی در کلام
         
        حب الهى موضوع مباحثات کلامى نیز بوده است. غزالی[۵۶] حب الهى را بالا‌ترین مقام انسانى دانسته که مقامهاى پیشین، نظیر توبه و صبر و زهد، مقدمه آن است و مقام‌ها و درجات بعدى، مانند شوق و انس و رضا، ثمرات و نتایج آن محسوب می‌شود. به‌عقیده وى[۵۷]، سعادتمند‌ترین مردم در آخرت کسى است که در دنیا بیشترین میزان حب‌الهى را داشته باشد، زیرا درجه لذات انسان‌ها در آخرت متناسب با میزان حب آنان به خداست.
        در همین سیاق، او حب انسان به غیر خدا را، اگر با حب الهى نسبتى نداشته باشد، ناشى از جهل و قصور در معرفت خدا می‌داند، بنابراین حب پیامبر(ص) و دانشمندان و پرهیزگاران را، که خاستگاه آن، حب به خداست، پسندیده می‌شمرد.[۵۸] وى، سپس اسباب و عوامل پنج‌گانه حب را در انسان برمی‌شمرد و شرح می‌دهد که چگونه هر یک از این عوامل به حب الهى منجر می‌شود:
        حب ذات از آن‌رو به حب الهى منتهى می‌شود که خداوند، خالق و وجود دهنده انسان است و کمال و دوام و بقاى او از خداست.
        حب به کسى که به انسان احسان می‌کند، بنابراین انسان به خدا که احسان‌کننده به اوست و با آفریدنش و عطاى نعمتهاى بسیار، بیشترین احسان را در حق وى کرده، محبت می‌ورزد.
        حب به افراد از آن‌رو که محسن‌اند، سبب حب الهى خواهد بود زیرا خداوند با خلق موجودات و انعام به آن‌ها نیکوکار و محسن به همه آنهاست.
        حبّ جمال به حب الهى منجر می‌شود، زیرا خداوند جمال مطلق است؛ حب ناشى از هم سنخى، با این توضیح که از انسان خواسته شده در اکتساب صفات الهى مانند علم و برّ و احسان و مهرورزى به بندگان و سایر مکارم شریعت بکوشد، و این سبب قرب به خدا و به تبَع آن محبت الهى می‌شود. از آن بالا‌تر، خدا در آدمى از روحى دمیده است که درک حقیقت آن بیرون از حدّ عقل است و آدم به اعتبار همین مناسبت، مسجود فرشتگان و شایسته خلافت الهى شده است. این مناسبت و هم سنخى، بالا‌ترین پیوند محبت را ایجاد می‌کند.
        جهمیه و معتزله معتقدند که خدا نه دوست می‌دارد و نه دوست داشته می‌شود. به نظر آنان متعلَّق هر حبى، امرى مادّى است و از این‌رو، نمی‌توان حب انسان را به خدا در معناى حقیقى آن تصور کرد. آنان نصوص موجود درباره حب میان بنده و خدا را تأویل می‌کنند و عقیده دارند مقصود از حب بندگان به خدا، دوست داشتن طاعت و عبادت او و فزونى اعمال نیک براى رسیدن به ثواب است و منظور از حب خدا به بندگان، احسان او به ایشان، مدح و اعطاى ثواب به آنان و اراده این امور از سوى خداست.[۵۹][۶۰]
        طباطبائى،[۶۱] با استناد به آیه ۱۶۵ سوره بقره، حب بنده به خدا را حقیقى و متعلَّق حب را فرا‌تر از امور مادّى دانسته است. منشأ چنین حبى کمال مطلق بودن خدا و مشاهده احسان و جمال اوست.[۶۲][۶۳] حب به خدا با میزان معرفت به او ارتباط مستقیم دارد؛ یعنى، هر چه شناخت انسان از خدا بیشتر باشد دوستى او نیز عمیق‌تر خواهد بود.[۶۴]
         
        حب ممدوح و مذموم
         
        حب، با توجه به متعلَّق آن، به ممدوح و مذموم تقسیم می‌شود. حب به خدا و دوستان خدا و آنچه انسان را به خدا نزدیک می‌کند ممدوح است و دوست داشتن آنچه مبغوض خداست و چیزى که باعث از بین رفتن محبت خدا یا کاهش آن می‌شود، مذموم است.[۶۵] طباطبائى،[۶۶] در ذیل آیه ۱۴ سوره آل عمران («زُینَ لِلنّاسِ حُبُّ الشَّهَوات...») در تبیین محبت مذموم، معتقد است مقصود از حب شهوات، علاقه عادى نیست زیرا اصل علاقه‌مندى، امرى فطرى است، بلکه مراد دلدادگى و دوستى شدید دنیاست.
         
        محبت اهل بیت(ع)
         
        از ابن عباس نقل شده است هنگامی که آیه مودت نازل شد،‌ از رسول خدا(ص) سؤال کردند خویشاوندان شما که خداوند مودت‌شان را بر ما واجب کرد، کیانند؟ حضرت سه مرتبه فرمود: علی، فاطمه و فرزندان آنها.[۶۷] براساس حدیثی از رسول اکرم(ص) هر کس با محبت امامان شیعه(ع) از دنیا برود شهید، بخشوده و دارای ایمان کامل است.[۶۸]
         
        آثار حب اهل بیت(ع)
         
        در احادیث، به حب اهل بیت(ع) و بغض دشمنان آنان بسیار سفارش شده و برای این حب و بغض ثمرات بسیاری ذکر گردیده که از جمله آنهاست: گشایش درهای رحمت الهی،[۶۹][۷۰] آمرزش گناهان،[۷۱] نیل به شفاعت رسول اکرم(ص)[۷۲] و جای گرفتن در بالا‌ترین درجات بهشت.[۷۳] در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که «خدا را به خاطر نعمت‌هایش، مرا به خاطر دوستیتان به خدا، و اهل بیتم را به خاطر حب من دوست بدارید».
         
        تولی
         
        از فروع دین اسلام و در اصطلاحی کلامی شیعی؛ به معنای دوستی با پیشوایان دینی و امامان و پذیرش ولایت آنان
         
        تبری
         
        از فروع دین اسلام به معنای دوری جستن از دشمنان خدا و دشمنان اولیای دین، اصطلاحی کلامی و از آموزه‌های اعتقادی و رفتاری دینی
         
        حلم
         
        فضیلتی اخلاقی که هم به انسان و هم به خدا نسبت داده شده است.
         
        منبع نت

        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۱۴۳۵۸ در تاریخ چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۰۳:۳۶ در سایت شعر ناب ثبت گردید

        نقدها و نظرات
        نرگس زند (آرامش)
        چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۱۰:۲۹
        درود بر برادر ارجمندم خندانک
        به کارهام برسم دوباره بر میگردم چون متن رو نخوندم خندانک
        سعید صادقی (بینا)
        سعید صادقی (بینا)
        چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۲۰:۱۹
        سلام و درود بر شما خواهر ارجمندم

        ای کاش بازخورد نظرات در پای پست
        بعد از خواندنتان را می نگاشتید

        دلیل اصلی کنکاش ذهنی من نیز پیدا کردن
        تعارضات مخاطب ها با مطالب است

        البته نه لزوما حتما تعارض خندانک

        به هر تقدیر ممنونم حضور پیدا کردید خندانک
        ارسال پاسخ
        جواد کاظمی نیک
        چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۱۳:۴۰
        درودبرشما سعید جان عزیزم بسیار پرمفهوم بود احسنت برشما 💙💙💙💙💙💙
        🩵🩵🩵🩵🩵
        🩵💙💙💙
        💙💙💙
        🩵🩵
        💙🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
        🌺🌺🌺🌺🌺
        🪻🪻🪻🪻
        🌼🌼🌼
        🥀🥀
        💮
        سعید صادقی (بینا)
        سعید صادقی (بینا)
        چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۲۰:۱۹
        سلام و درود خدمتتان جواد عزیزم
        ممنونم و امیدوارم مفید فایده قرار بگیرد

        خندانک
        ارسال پاسخ
        طوبی آهنگران
        چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۱۸:۴۵
        سلام و عرض ادب جناب صادقی گرامی شاعر ناب سرا شعر ناب

        درود فراوان بر شما

        متن بسیار عالی سروده اید شما قلم تان مانده گار
        ولی بلندی متن
        اگر کوتا تر باشد بهتر
        سعید صادقی (بینا)
        سعید صادقی (بینا)
        چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۲۰:۲۱
        سلام و درود خدمتتان استاد بانو آهنگران ارجمند

        راستش بقدری خودم چند میخوانم و میبینم که
        فکرم نرسید دوستان زیادی مطلب را دلیلی بر نخواندن کنند

        البته بعید میدانم زیاد هم باشد ولی تلاش بنده کوتاه ترین مطلب متقن در مبحث مد نظر بوده است

        درود بر شما خندانک
        ارسال پاسخ
        نرگس زند (آرامش)
        چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲ ۲۱:۲۶
        درودی دیگر خندانک
        مطلب ارسالیتون رو مطالعه کردم ویاد این حدیث قدسی افتادم ..

        خداوند عزّوجل در روایت قدسی می‌فرماید: «مَنْ طَلَبَنی وَجَدَنی، وَ مَنْ وَجَدَنی عَرَفَنی، وَ مَنْ عَرَفَنی أحَبَّنی، وَ مَنْ أحَبَّنی عَشَقَنی، وَ مَنْ عَشَقَنی عَشَقْتُهُ وَ مَنْ عَشَقْتُهُ قَتَلْتُهُ، وَ مَنْ قَتَلْتُهُ فَعَلَی دِیتُهُ، وَ مَنْ عَلَی دِیتُهُ فَأَنَا دِیتُه» در حقیقت، کسی که خداوند را که مستجمع جمیع کمالات است می‌یابد، مطمئنّاً عاشق او می‌شود و ذات باری تعالی می‌فرماید: در این صورت من نیز عاشق او می‌شوم و از اینجا به بعد، نفس کشی سالک پیش می‌آید و به جایی می‌رسد که وقتی عاشق خداوند شد، بابت این عشق، نفس امّارهٔ خود را می‌کشد و چنین انسانی خدایی می‌شود و به کمک و لطف خودِ خداوند تبارک و تعالی، کلیهٔ صفات رذیله را در وجود خود نابود می‌کند. پاداش این نابودی صفات رذیله، به دست آوردن خود خدا است.
        ومن حب روبیشتر دوست دارم تا بغض ..
        و وقتی به کسی کمک می کنم اونجا خداوند رو بیشتر به خودم نزدیک می بینم وهمیشه خوشحالم بتونم گره کار کسی رو باز کنم ..
        در کل عشق خداوند واهل بیت امیدوارم نصیبمون بشه خندانک
        موفق وسلامت باشید خندانک
        سعید صادقی (بینا)
        سعید صادقی (بینا)
        پنجشنبه ۷ دی ۱۴۰۲ ۱۹:۵۶
        بسیار عالی

        البته در صحت و سقم این روایت بحث هست هنوز اما تا جایی که من فهمیده ام و شما هم درست به آن اشاره کرده اید بالا ترین عروج بشریت شهادت است که در همین ابتلایات دست آخر به این مقام می رسد

        درود بانو خندانک
        ارسال پاسخ
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.



        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال
        نادر امینی (امین)

        نسیم عطر قرانی بهارم می کند هردم چو برخوانم یکی آیه زاسرابا دم وبازدم
        میر حسین سعیدی

        ماییم و هشتاد و دو اسرا به متن قرآن ااا چون با وضو بخواندی لمس کنش در جهان ااا آیه هشتاد و دو سوره اسرا بشارت شفا برای مومنان
        نادر امینی (امین)

        نازم به ناز طبیبی که سراسر بی نیاز است چو دست مرهم رسد به سرم هماره درسوز وگذازم

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1