كاش

                  در دلم اي كاش سوداي نبود        

                                               تا غمِ امروز و فردايي نبود

                  در تو پيدا مي شدم هر روز و شب

                                           تا سرانجامي ز رسوايي نبود

                  كاش در چشمانِ درياييِ تو

                                             كشتيِ دزدان دريايي نبود ،

                  تا دلم را هم به دريا مي زدم

                                    اين دلي كه پست و هر جايي نبود

                  كاش در ذهن غزل هايم عزيز

                                           اين قَدَر چشم تو رويايي نبود

                  گاهگاهي آدمي هم مثل سنگ

                                             تشنه ي باران و زيبايي نبود

                  كاشكي در خاطر هر عاشقي

                                               اين غمِ هر روز تنهايي نبود