همسفر

تو در عشق و وفا پیشینه داری          نشانی از صفا دیرینه داری

‏برای عاشقی شوریده چون من‏        تو در سینه دل بی کینه داری

 دلم را با نگاهت مهربان کن          چو باران آتش دل را نهان کن 

به رسم عاشقی آن ماه رویت     تو بر دنیای من هر شب عیان کن 

بیا با هم دل از اینجا بکندیم         که هر شب بر غم فردا بخندیم

بیا عهدی که ما در این ره عشق       برای جان سپردن ها ببندیم 

به هنگام سفر با من رها شو         برای ما شدن در من فنا شو

در این غربت ندارم آشنایی           تو با من آن همیشه آشنا شو 

‏ بیا تا دست یکدیگر بگیریم         به سوی کهکشان ها پر بگیریم 

بکند دل از زمین،زن دل به دریا     که رویاهایمان از سر بگیریم 

‏ زمین دیگر به ساز هر نوا نیست     به دنیا دل سپردن ها روا نیست

‏ بیا با من به سوی آسمان ها          چنین دردی دگر اینجا دوا نیست