مبارک

رز سپید

تمنایم در شکست انعکاس تنهای ات

همه تن خوشبختی ست و

مبارک باد!

دل خوش ات باشد، بانوی ره به آستان ات نهاده را

پریشانی گیسوان بر باد رفته

بر شیار گونه ی اشک آلودم امشب،

به چکار آید؟

که دستان ات دور ست و

 پنجه ی نوازش ات

 در آشیان انبوه دگر گیسویی

و لبانت تشنه ی آمیزش دگر لبهای ست

تو را گریزی نیست از او

مرا گریزی نیست از یاد تو!

تو بر بلندای قله ی زیستن ایستاده ای

من در اعماق سیاهچال خاموش و بی بنیان

تو در اندیشه ی پیوند دستهایش

دست شادی ات را به حریر آسمان می سایی و لبخند

من و اندوه

 در پست ترین نقطه ی خاموش جهان...گریان!