علی ورد و ذکر جهان

سلام و درود استاد عزیز
از لطف و عنایت کریمانه حضرتعالی بسیار ممنون و متشکرم .
نسخه ویرایش شده شعر تقدیم حضور با سعادت جنابتان می گردد .

علی
ندانمت به چه نامی بخوانمت که تو جانی !

هوالعلی به تو گفتا علی که جان جهانی

چه می توان به حقیقت شنید و گفت به وصفت

کمال عقل و دلیل دل و فضیلت جانی

خدا به اهل شریعت وفای عشق تو آموخت

زهی شرافت ایمان ؛ زهی فرّ صمدانی

علی کرامت عشق و علی حقیقت دانش

فزون ز عقل و فراتر زعشق نیست گمانی  

به دشمنی دل دشمن شرار قهر فروزد

به دوستی که نهد مرهمی به زخم نهانی؟!

به صدر و ذیل جهان نیست التفات علی را

گزیده است چنان دولتی به گرده ی نانی 

چه بینواست جهانی که بی علی ست خدایا 

چه رونق است زمین را که نیست فخر زمانی

وفای خلق به پایان رسد اگر که یتیمی 

شبی گرسنه بخوابد برآستان گرانی  

اگرچه نیست دلی در خرابه های سیاست

زبان به طعنه گشودم که باره مست نرانی

هزار جان گرامی بسوخت در غم رویش

نگاه گر نکند چاره چیست چون نتوانی ؟

هلاک خویش نجستم مگر به دولت وصلت

که سر به پای تو افتد دمی که نیک بدانی

به سینه سنگ علی زد کسی که خصم علی بود

به عشق تا چه کند دوستی که داشت نشانی

طریق مردمی و عدل گرچه خوار بیافتد

به مردمی که روا نیست ترک عشق و جوانی

چگونه زیست جوانمرد بی نصیب دریغا

نه دلبری نه نگاری نه دل نه سر روانی

حریف زهد گدایان نشد کسی که به عمرش

وجود عاشق خود باخت هم به لقمه نانی

از آن به خلوت رندان عزیز شد غم خوبان

که عشق با سر زلف تو کرد مکر و تبانی

 فرید آزادبخت

سلام و درود استاد عزیز
از لطف و عنایت کریمانه حضرتعالی بسیار ممنون و متشکرم .
نسخه ویرایش شده شعر تقدیم حضور با سعادت جنابتان می گردد .

علی
ندانمت به چه نامی بخوانمت که تو جانی !

هوالعلی به تو گفتا علی که جان جهانی

چه می توان به حقیقت شنید و گفت به وصفت

کمال عقل و دلیل دل و فضیلت جانی

خدا به اهل شریعت وفای عشق تو آموخت

زهی شرافت ایمان ؛ زهی فرّ صمدانی

علی کرامت عشق و علی حقیقت دانش

فزون ز عقل و فراتر زعشق نیست گمانی  

به دشمنی دل دشمن شرار قهر فروزد

به دوستی که نهد مرهمی به زخم نهانی؟!

به صدر و ذیل جهان نیست التفات علی را

گزیده است چنان دولتی به گرده ی نانی 

چه بینواست جهانی که بی علی ست خدایا 

چه رونق است زمین را که نیست فخر زمانی

وفای خلق به پایان رسد اگر که یتیمی 

شبی گرسنه بخوابد برآستان گرانی  

اگرچه نیست دلی در خرابه های سیاست

زبان به طعنه گشودم که باره مست نرانی

هزار جان گرامی بسوخت در غم رویش

نگاه گر نکند چاره چیست چون نتوانی ؟

هلاک خویش نجستم مگر به دولت وصلت

که سر به پای تو افتد دمی که نیک بدانی

به سینه سنگ علی زد کسی که خصم علی بود

به عشق تا چه کند دوستی که داشت نشانی

طریق مردمی و عدل گرچه خوار بیافتد

به مردمی که روا نیست ترک عشق و جوانی

چگونه زیست جوانمرد بی نصیب دریغا

نه دلبری نه نگاری نه دل نه سر روانی

حریف زهد گدایان نشد کسی که به عمرش

وجود عاشق خود باخت هم به لقمه نانی

از آن به خلوت رندان عزیز شد غم خوبان

که عشق با سر زلف تو کرد مکر و تبانی

 فرید آزادبخت

سلام و درود استاد عزیز
از لطف و عنایت کریمانه حضرتعالی بسیار ممنون و متشکرم .
نسخه ویرایش شده شعر تقدیم حضور با سعادت جنابتان می گردد .

علی
ندانمت به چه نامی بخوانمت که تو جانی !

هوالعلی به تو گفتا علی که جان جهانی

چه می توان به حقیقت شنید و گفت به وصفت

کمال عقل و دلیل دل و فضیلت جانی

خدا به اهل شریعت وفای عشق تو آموخت

زهی شرافت ایمان ؛ زهی فرّ صمدانی

علی کرامت عشق و علی حقیقت دانش

فزون ز عقل و فراتر زعشق نیست گمانی  

به دشمنی دل دشمن شرار قهر فروزد

به دوستی که نهد مرهمی به زخم نهانی؟!

به صدر و ذیل جهان نیست التفات علی را

گزیده است چنان دولتی به گرده ی نانی 

چه بینواست جهانی که بی علی ست خدایا 

چه رونق است زمین را که نیست فخر زمانی

وفای خلق به پایان رسد اگر که یتیمی 

شبی گرسنه بخوابد برآستان گرانی  

اگرچه نیست دلی در خرابه های سیاست

زبان به طعنه گشودم که باره مست نرانی

هزار جان گرامی بسوخت در غم رویش

نگاه گر نکند چاره چیست چون نتوانی ؟

هلاک خویش نجستم مگر به دولت وصلت

که سر به پای تو افتد دمی که نیک بدانی

به سینه سنگ علی زد کسی که خصم علی بود

به عشق تا چه کند دوستی که داشت نشانی

طریق مردمی و عدل گرچه خوار بیافتد

به مردمی که روا نیست ترک عشق و جوانی

چگونه زیست جوانمرد بی نصیب دریغا

نه دلبری نه نگاری نه دل نه سر روانی

حریف زهد گدایان نشد کسی که به عمرش

وجود عاشق خود باخت هم به لقمه نانی

از آن به خلوت رندان عزیز شد غم خوبان

که عشق با سر زلف تو کرد مکر و تبانی

 فرید آزادبخت

سلام و درود استاد عزیز
از لطف و عنایت کریمانه حضرتعالی بسیار ممنون و متشکرم .
نسخه ویرایش شده شعر تقدیم حضور با سعادت جنابتان می گردد .

علی
ندانمت به چه نامی بخوانمت که تو جانی !

هوالعلی به تو گفتا علی که جان جهانی

چه می توان به حقیقت شنید و گفت به وصفت

کمال عقل و دلیل دل و فضیلت جانی

خدا به اهل شریعت وفای عشق تو آموخت

زهی شرافت ایمان ؛ زهی فرّ صمدانی

علی کرامت عشق و علی حقیقت دانش

فزون ز عقل و فراتر زعشق نیست گمانی  

به دشمنی دل دشمن شرار قهر فروزد

به دوستی که نهد مرهمی به زخم نهانی؟!

به صدر و ذیل جهان نیست التفات علی را

گزیده است چنان دولتی به گرده ی نانی 

چه بینواست جهانی که بی علی ست خدایا 

چه رونق است زمین را که نیست فخر زمانی

وفای خلق به پایان رسد اگر که یتیمی 

شبی گرسنه بخوابد برآستان گرانی  

اگرچه نیست دلی در خرابه های سیاست

زبان به طعنه گشودم که باره مست نرانی

هزار جان گرامی بسوخت در غم رویش

نگاه گر نکند چاره چیست چون نتوانی ؟

هلاک خویش نجستم مگر به دولت وصلت

که سر به پای تو افتد دمی که نیک بدانی

به سینه سنگ علی زد کسی که خصم علی بود

به عشق تا چه کند دوستی که داشت نشانی

طریق مردمی و عدل گرچه خوار بیافتد

به مردمی که روا نیست ترک عشق و جوانی

چگونه زیست جوانمرد بی نصیب دریغا

نه دلبری نه نگاری نه دل نه سر روانی

حریف زهد گدایان نشد کسی که به عمرش

وجود عاشق خود باخت هم به لقمه نانی

از آن به خلوت رندان عزیز شد غم خوبان

که عشق با سر زلف تو کرد مکر و تبانی

 فرید آزادبخت

سلام و درود استاد عزیز
از لطف و عنایت کریمانه حضرتعالی بسیار ممنون و متشکرم .
نسخه ویرایش شده شعر تقدیم حضور با سعادت جنابتان می گردد .

علی
ندانمت به چه نامی بخوانمت که تو جانی !

هوالعلی به تو گفتا علی که جان جهانی

چه می توان به حقیقت شنید و گفت به وصفت

کمال عقل و دلیل دل و فضیلت جانی

خدا به اهل شریعت وفای عشق تو آموخت

زهی شرافت ایمان ؛ زهی فرّ صمدانی

علی کرامت عشق و علی حقیقت دانش

فزون ز عقل و فراتر زعشق نیست گمانی  

به دشمنی دل دشمن شرار قهر فروزد

به دوستی که نهد مرهمی به زخم نهانی؟!

به صدر و ذیل جهان نیست التفات علی را

گزیده است چنان دولتی به گرده ی نانی 

چه بینواست جهانی که بی علی ست خدایا 

چه رونق است زمین را که نیست فخر زمانی

وفای خلق به پایان رسد اگر که یتیمی 

شبی گرسنه بخوابد برآستان گرانی  

اگرچه نیست دلی در خرابه های سیاست

زبان به طعنه گشودم که باره مست نرانی

هزار جان گرامی بسوخت در غم رویش

نگاه گر نکند چاره چیست چون نتوانی ؟

هلاک خویش نجستم مگر به دولت وصلت

که سر به پای تو افتد دمی که نیک بدانی

به سینه سنگ علی زد کسی که خصم علی بود

به عشق تا چه کند دوستی که داشت نشانی

طریق مردمی و عدل گرچه خوار بیافتد

به مردمی که روا نیست ترک عشق و جوانی

چگونه زیست جوانمرد بی نصیب دریغا

نه دلبری نه نگاری نه دل نه سر روانی

حریف زهد گدایان نشد کسی که به عمرش

وجود عاشق خود باخت هم به لقمه نانی

از آن به خلوت رندان عزیز شد غم خوبان

که عشق با سر زلف تو کرد مکر و تبانی

 فرید آزادبخت

سلام و درود استاد عزیز
از لطف و عنایت کریمانه حضرتعالی بسیار ممنون و متشکرم .
نسخه ویرایش شده شعر تقدیم حضور با سعادت جنابتان می گردد .

علی
ندانمت به چه نامی بخوانمت که تو جانی !

هوالعلی به تو گفتا علی که جان جهانی

چه می توان به حقیقت شنید و گفت به وصفت

کمال عقل و دلیل دل و فضیلت جانی

خدا به اهل شریعت وفای عشق تو آموخت

زهی شرافت ایمان ؛ زهی فرّ صمدانی

علی کرامت عشق و علی حقیقت دانش

فزون ز عقل و فراتر زعشق نیست گمانی  

به دشمنی دل دشمن شرار قهر فروزد

به دوستی که نهد مرهمی به زخم نهانی؟!

به صدر و ذیل جهان نیست التفات علی را

گزیده است چنان دولتی به گرده ی نانی 

چه بینواست جهانی که بی علی ست خدایا 

چه رونق است زمین را که نیست فخر زمانی

وفای خلق به پایان رسد اگر که یتیمی 

شبی گرسنه بخوابد برآستان گرانی  

اگرچه نیست دلی در خرابه های سیاست

زبان به طعنه گشودم که باره مست نرانی

هزار جان گرامی بسوخت در غم رویش

نگاه گر نکند چاره چیست چون نتوانی ؟

هلاک خویش نجستم مگر به دولت وصلت

که سر به پای تو افتد دمی که نیک بدانی

به سینه سنگ علی زد کسی که خصم علی بود

به عشق تا چه کند دوستی که داشت نشانی

طریق مردمی و عدل گرچه خوار بیافتد

به مردمی که روا نیست ترک عشق و جوانی

چگونه زیست جوانمرد بی نصیب دریغا

نه دلبری نه نگاری نه دل نه سر روانی

حریف زهد گدایان نشد کسی که به عمرش

وجود عاشق خود باخت هم به لقمه نانی

از آن به خلوت رندان عزیز شد غم خوبان

که عشق با سر زلف تو کرد مکر و تبانی

 فرید آزادبخت

سلام و درود استاد عزیز و خواهرزاده گرانقدر و ادیبم
از لطف و عنایت کریمانه حضرتعالی بسیار ممنون و متشکرم .
نسخه ویرایش شده شعر تقدیم حضور با سعادت جنابتان می گردد .

علی
ندانمت به چه نامی بخوانمت که تو جانی !

هوالعلی به تو گفتا علی که جان جهانی

چه می توان به حقیقت شنید و گفت به وصفت

کمال عقل و دلیل دل و فضیلت جانی

خدا به اهل شریعت وفای عشق تو آموخت

زهی شرافت ایمان ؛ زهی فرّ صمدانی

علی کرامت عشق و علی حقیقت دانش

فزون ز عقل و فراتر زعشق نیست گمانی  

به دشمنی دل دشمن شرار قهر فروزد

به دوستی که نهد مرهمی به زخم نهانی؟!

به صدر و ذیل جهان نیست التفات علی را

گزیده است چنان دولتی به گرده ی نانی 

چه بینواست جهانی که بی علی ست خدایا 

چه رونق است زمین را که نیست فخر زمانی

وفای خلق به پایان رسد اگر که یتیمی 

شبی گرسنه بخوابد برآستان گرانی  

اگرچه نیست دلی در خرابه های سیاست

زبان به طعنه گشودم که باره مست نرانی

هزار جان گرامی بسوخت در غم رویش

نگاه گر نکند چاره چیست چون نتوانی ؟

هلاک خویش نجستم مگر به دولت وصلت

که سر به پای تو افتد دمی که نیک بدانی

به سینه سنگ علی زد کسی که خصم علی بود

به عشق تا چه کند دوستی که داشت نشانی

طریق مردمی و عدل گرچه خوار بیافتد

به مردمی که روا نیست ترک عشق و جوانی

چگونه زیست جوانمرد بی نصیب دریغا

نه دلبری نه نگاری نه دل نه سر روانی

حریف زهد گدایان نشد کسی که به عمرش

وجود عاشق خود باخت هم به لقمه نانی

از آن به خلوت رندان عزیز شد غم خوبان

که عشق با سر زلف تو کرد مکر و تبانی

 فرید آزادبخت

سلام و درود استاد عزیز
از لطف و عنایت کریمانه حضرتعالی بسیار ممنون و متشکرم .
نسخه ویرایش شده شعر تقدیم حضور با سعادت جنابتان می گردد .

علی
ندانمت به چه نامی بخوانمت که تو جانی !

هوالعلی به تو گفتا علی که جان جهانی

چه می توان به حقیقت شنید و گفت به وصفت

کمال عقل و دلیل دل و فضیلت جانی

خدا به اهل شریعت وفای عشق تو آموخت

زهی شرافت ایمان ؛ زهی فرّ صمدانی

علی کرامت عشق و علی حقیقت دانش

فزون ز عقل و فراتر زعشق نیست گمانی  

به دشمنی دل دشمن شرار قهر فروزد

به دوستی که نهد مرهمی به زخم نهانی؟!

به صدر و ذیل جهان نیست التفات علی را

گزیده است چنان دولتی به گرده ی نانی 

چه بینواست جهانی که بی علی ست خدایا 

چه رونق است زمین را که نیست فخر زمانی

وفای خلق به پایان رسد اگر که یتیمی 

شبی گرسنه بخوابد برآستان گرانی  

اگرچه نیست دلی در خرابه های سیاست

زبان به طعنه گشودم که باره مست نرانی

هزار جان گرامی بسوخت در غم رویش

نگاه گر نکند چاره چیست چون نتوانی ؟

هلاک خویش نجستم مگر به دولت وصلت

که سر به پای تو افتد دمی که نیک بدانی

به سینه سنگ علی زد کسی که خصم علی بود

به عشق تا چه کند دوستی که داشت نشانی

طریق مردمی و عدل گرچه خوار بیافتد

به مردمی که روا نیست ترک عشق و جوانی

چگونه زیست جوانمرد بی نصیب دریغا

نه دلبری نه نگاری نه دل نه سر روانی

حریف زهد گدایان نشد کسی که به عمرش

وجود عاشق خود باخت هم به لقمه نانی

از آن به خلوت رندان عزیز شد غم خوبان

که عشق با سر زلف تو کرد مکر و تبانی

 فرید آزادبخت