پست های وبلاگ

اعجوبه اند...مسئولین ما

سلام_برادر رمزی فریاد به جایی نمیرسد وقتی گوشی برای شنیدن نیست _درصد اسیب در خانواده های فقیر جامعه بیشتر از اقشار دیگر است به دلیل محرومیت های متعدد_این درد مشترک تقدیر ماست.نومید نیستم.من و شما زندگی بر خاک مانده مان را در این راه باختیم.اشک ما را ندیدند.تمسخرمان کردند..ارزویم تنها این است که هیچ کسی را زندانی قفس اعتیاد نبینم.اما این قفس و قفل ان را مسولان بی مسولیتی بستند که با واژه درد بیگانه اند..خدایا..تنهاییمِ..ستم دیده ایم و نابجا قضاوت شدیم.ما هیچ..همدردان مارا خود دریاب....(دلقک)

درود بزرگوار باعث تاسف است