پست های وبلاگ

به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمدمهدی سیار، شاعر و ترانه سرا و داور بخش ترانه چهاردهمین جشنواره سراسری شعر و داستان جوان سوره، با بیان اینكه پس از خواندن 400 اثر ارسال شده به جشنواره با عالم متنوع و متكثری از ترانه‌ها مواجه شده است، اظهار كرد: ترانه‌های ارسال شده به جشنواره پر از تازگی‌ها و نوجویی‌ها بود و حرف‌های تازه‌ای از زبان نسل نو شاعران دیدم.
 
وی ادامه داد: به نظر می‌رسید هر كدام از شركت‌كنندگان در بخش ترانه، در عالم جداگانه‌ای زندگی می‌كنند و نگاه‌های متفاوت و مضمون‌های متنوع را می‌شد در آثار مشاهده كرد. البته برخی آثار هم وجود داشت كه بسیار شبیه به هم بودند و تصور می شد همه این آثار را یك شاعر سروده است.
 
سیار درباره نحوه انتخاب آثار برتر در این دوره جشنواره گفت: معمولا در جشنواره های شعر وقتی با تعداد زیادی اثر مواجه می شوید، در مرحله نخست، حذف آثاری كه معیارهای اولیه اثر قابل قبول را ندارند و تشخیص این آثار كار ساده ای است. اما در این دوره از جشنواره شعر و داستان جوان سوره به سادگی نمی‌شد آثار را كنار گذاشت و این موضوع نشان می‌داد كه مهارت زبانی در ترانه ها وجود دارد.
 
این شاعر و ترانه سرا خاطرنشان كرد: نوع نگارش آثار البته كمی آزار دهنده بود و به نظر می‌رسید كه هر شخصی رسم‌الخط خود را داشت و هر كسی یك نوع نوشته است. همچنین غلط‌های املایی بسیار زیاد بود و این اشتباهات از سوی شاعرانی كه بر قالب و مضمون تسلط داشتند، عجیب بود. این موضوع نشان می‌دهد كه نظام آموزشی كشور باید تمهید تازه‌ای بیندیشد تا درست نویسی را آموزش دهد.
 
وی با بیان اینكه اغتشاش در نگارش، در چند سال اخیر رخ داده است، عنوان كرد: رسم الخط نگارش محاوره نداریم و متولیان زبان و ادبیات فارسی باید قواعد مربوط به نگارش زبان محاوره را تدوین كنند تا از این اغتشاش زبانی خارج شویم. استفاده از زبان محاوره در شبكه های اجتماعی مجازی هم باب شده است در حالی كه رسم الخطی برای آن نداریم.
 
داور بخش ترانه چهاردهمین جشنواره سراسری شعر و داستان جوان سوره همچنین با تاكید بر اینكه برخی از آثار رسیده به جشنواره در بخش ترانه قابلیت همراهی با موسیقی را نداشتند، عنوان كرد: متاسفانه ما با شعر محاوره مواجه بودیم، در حالی كه ترانه باید این قابلیت را داشته باشد كه با موسیقی همراه شود. در هر حوزه ای نیاز به آموزش وجود دارد و ترانه نیز از این موضوع مستثنی نیست. همچنین نقد و بررسی ترانه را هم در محیط های ادبی به شكل فراگیر و روشمند نمی بینیم و نیاز به كار نظری و تئوریك در این زمینه وجود دارد.
 
وی گفت: بهتر است همه كسانی كه می خواهند سرودن ترانه را آغاز كنند، از قالب های رسمی برای سرودن شروع كنند و بعد وارد ترانه شوند و ترانه را برای موسیقی به كار ببرند. هر چند ظاهرا نسل جوان تر ترانه سرایان كشور، از قالب ترانه برای بیان احساسات و مضامین مدنظرشان استفاده می‌كنند.