پست های وبلاگ

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم؟
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی؟

به به

جای ما نیست در این شهر بمانیم عزیزان
بار من بس که سبک بود جلوتر رفتم. بداهه

بارها گفته ام و بار دگر میگویم
که من دلشده این ره نه به خود میپویم
به به

من به خلوتگه راز ار چه ز غفلت نرسم
باز هم در دل خود شوق رسیدن دارم. بداهه

چه کند شاعر صوفی صفت سوخته دل از سر شب تا به سحر همچون من
هیچ جز پرسه زدن در صف دل سوختگانی که زخود بی خود و با خویشتنند. بداهه

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود
به به. حافظ

تو خود حجاب خودی حافظ از میان بر خیز. به به

دوزخ آشامان جنت بخش روز رستخیز
حاکمانند نی دعا دانند نه نفرین کنند. مولانا

صبح نزدیک است خامش کم خروش
من همی کوشم پی تو تو مکوش. مولانا

به به