يکشنبه ۱۳ خرداد
|
|
|
|
آن که بر هستی خود جار زد است
آتش به دل مریض و بیمار زد است
دانی که ز پس عاقبت کار چه شد
آن گشت ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعه جایش بر سر من
با کوچه باغ خالی
چه کنم؟؟!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محبوبا از تو خواهم. زیستن با صبرم. دهی
از. نگاه. وصب خود این. زبان گویایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر ببین
کی به اندک بادی اقیانوس لرازن می شود
مادر ببین
کوه کی با یک خراش ساده ویران می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بانو مزاحمت شده ام باز هم سلام
تنها تویی مکمل این بوسه های خام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو باشی لحظه ها زیباترین اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اِستوای زمین
اواسط خیابانی سوت و کور
و نزدیک به کوچه ای بن بست ایستاده بودم
دستانم رها شدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز می آید که تو گشتی پشیمان مثل سگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چلاقم و تمرین دویدن می‌دهم
ازبرای امروز و فردا هی وعده‌های سرخرمن می‌دهم
کورم و عصا کش دست کو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تفکر کن تو ای انسان چرا خلقت شدی انسان.سپس اندیشه کن بر خط پایان.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویا بباف
بر گیسوان آفتابی‌ات
دختر دیروز!!
که لبخندهای مادرانه
التیام زخمهای سر بسته است
می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در رَهِ عاشق شدن اجبار نیست
شعله ی عشق حاصل دیدار نیست
عشق گَر اُفتَد به جان آدمی
لحظه ای غافل ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخم‌کهنه ای رو قلبم
که به بودنت دچارم
یادگار یه جراحت
نه علاج و راه چارم
من شدم مثل یه تن پو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای ناز دو چشمت که دو ابروت کمانیست
هشدار ؛ سرت دادِ من از دست گرانیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم غم های اجباری همان احساس تکراری
که می خواهد نگاهت را ببیند ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشته‌‌ء راهِ علی اجر شهادت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای حضور لحظه ای هم کافیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوه موج دریا را ببین در چشم ساحلها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حدود صد جنازه که گم شدند
در آمار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوز زمستان تا همیشه در رگان ماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست که سَرگشته به دنبالِ سرابیم
دیریست ندانیم که خود ، نقشِ بَرآبیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از ممیز آمدن، صفری پس از اعشار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان اوهام را بَر پا نمودند
که یارو را چو یاور جا نمودند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قد می کشد عطر تنت از خانه ام امشب بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادر راه آدم به همين دين مبين است
راه ديگري نيست ، ره آدمي اين است
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهش رو به آسمان بود ،
وقتی که من رسیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست داشتنت
چون زلال آب
حقیقتی ماندگار
همچون چهار فصل سال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افت عشق مرا کشته ز غم
کور گشته دلم از دید نعم
افت دل به چه درمان گردد
تا شود این دلم اسوده ز غم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کمی دلیل برای بود و نبود میخواهم
دمِ خوشی به زیر چرخ کبود میخواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو
نفس می کشی
و
من
تعدادشان را برای
زنده ماندنم
می شمارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لاف مردی میزنی مردانه باش
در مسیر عاشقی جانانه باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز گویا فیل مستم پر گشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلت را پراز عشق خدا کن
تا ابرها همه بی وقفه برای تو ببارند..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلمم زبانش گرفته‌ست!
گویی لال شده،
[زبان بسته]!!!
از بس،
از دلتنگی برایش گفتم وُ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لەیلاکم
کە بوو بە پایز
تۆ هەنارەکان بچنەو
بووم بێرا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفسم عطر خوش موی تو را می خواهد
باد آن پیچش گیسوی تو را می خواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم،هرچند میدانم که لایق نیستم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رها کنی
پر وبا لم زتار درهم تنیده
عنکبوتیان سیاه !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به امید شنیدن آوای عشق من
به قفس می کشی تمام قناری های بوستان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینچنین ویران نکن کاشانه‌ام را با غمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من پر شدم از حس تلخی که
شیرینی عشق تو روو کرده
هر شب تقاص این من عاشق
تاسو قمار و بازی و شرطه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز ولی نعمت ما از نفس افتاد
فریاد بسی کردم و فریادرس افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واعظا پندم مده آتش برایم آب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده با عشق تو عاشق بشوی؟
شده با عشق تو مستش بشوی؟
محو دیداره دو عاشق بشوی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز می پرسی چرا در حدود رگهام شناوری؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه آسوده خوابند و زخمی ترینِ شعر ها بیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بیا بر سر یک بوسه تبانی بکنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطر گلها را غبار از باغ بی حاصل ربود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم و غم گریه و گریه شده تکرار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدتیست ز دستِ این روزگارِ وحشی ،
شده ام همچون ، یه مسکینِ درمانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بار گه سلطانی. جمع ای به عجب مهمانی
در آن محفل. توحیدی. بودند جمله ی عرفانی
سینه. چون مجنون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هميشه حرف حق بگوبه هر زمان وهرمكان
هميشه راه حق بُرو ، مَرو به راه گمرهان
رفيق گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان ما را دشمنی نادان گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو از کدام ستاره‌ای
که این چنین
وام‌دار توام
از کدام ماه
آمده‌ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دلم گردش آفاق مثال رخ توست
ز چه چاه زنخندان شده ام چانه کجاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درشبی ظلمانی و راهی دراز
تابش شمعی نباشدچاره ساز
رهسپاران راچراغی لازمست
مشعلی تا صبحدم در اهتزاز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهارتقلیدگر
هنوز ادای زمستانش
درخاطر است
میهمانخوانه بین راه
شصت سال
پذیرایی
مجنون مجنون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با یاد تو همش سیگار می کشم
از بغض پنجه بر دیوار می کشم
توو لا به لای جمع تنهاترین منم
بی سرنشینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داش آکل مباشر حاجی بود
داش آکل عاشق دختر حاجی بود
سن دختر حاجی کم بود
داش آکل ، سنش بالاتر از ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی به خری اضافه باری بَستند
او را زِ میانِ گلّه، گاری بَستند
زینَش خَزی از شترْ،وَ بر پوزه ی او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خود ندانسته ای ای شوخ که در چشم خیال
از تو پیوسته وجودیست که در بر کردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیف..
حیف شد..
که نوعِ نادری از حرف
پژواک سکوت است..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اکس بند
برو به عالم بگو شده هنرمند
اکس بند موزیکه اول ما بوده
هر کی گوش داده میگه ایول چییا خو
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۴۸۵ پست فعال در ۱۵۵۷ صفحه |
وحید سلیمی بنی
مهرداد مانا
درودمجددبرافسانه ی عزیزم 
جواد کاظمی نیک 
عباسعلی استکی(چشمه) 
