سرزنش عیاش

هرگز

عیاشی را

سرزنش نمی کنم

آن روز که دستفروش ِ پشت ِ عوارضی

لواشک هایش را 

فروختن می خواست،

هیچ عیّاری

دست در جیب نمی کرد

هیچیک از سرنشینان منتظر در صف

نمیدانستند،

فرزند دستفروش،

بیمار و گرسنه

منتظر عایدات فروش ست ؛

گاه تسبیح به دستی مشغول ذکر ،

او را از پشت شیشه می راند

و گاه دیگر

کتابخوانی با معرفت ،

نگاهش را بی پاسخ می نهاد ...

آخر شب،

عیاش ِ مست،

دستی به فرمان،

دست دیگر ،

در گردن ِ معشوقه ی مست تر،

همه ی لواشک ها را با سخاوت مستی

برای یارش خرید

بیش از سه برابر قیمت؛

چند کیلومتر جلوتر ، اما

در گریز از تعقیب ِ محتسب ِ پلیس راه

ماشینشان،

واژگون بود و غرق خون ...

مستی شان تا ابد برقرار !

دیگر هیچ گاه،

هیچ عیاشی را

سرزنش نخواهم کرد.

------------------

سروده در تاریخ : نیمه شب جمعه 18  آذر  1390