زندان

درود برادرگلمممممممم
به به
حسابی گل کاشتی
آفریننننننننننننننننننن
زیبا بود وسرشار ازکنایه

درود گرامی
جالب و زیبا بود
جسارتا قلم کهنه نشده؟
مخصوص سالخوردگان نیست؟
شما جوانها کی برد دارید
که همراه با فیلتر شکن در هفت اقلیم آزاد است
هر چند که اقلیمی نمانده
شیطان مرز ها را در چشم برخی جوانها خوار نموده
تا حرف خود را به کرسی بنشاند
موفق باشید

زیبا نگاشتید شاعر گرامی
احسنت...

درود بر مهدی عزیزم
آفرین جوون
عالی بود

درود

درود
جالب بود
ناقلا بازی هم در میاریا...ممنوع القلم

.................. .....................
هرچه می خواهد دل تنگت بگو
.................. .....................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

موسی مندلسون آهنگساز شهیر آلمانی، انسانی زشت و عجیب الخلقه بود. قدّی بسیار کوتاه و قوزی بد شکل بر پشت داشت. روزی در هامبورگ با تاجری آشنا شد که دختری بسیار زیبا و دوست داشتنی به نام فرمتژه داشت. موسی در کمال ناامیدی، عاشق آن دختر شد، ولی فرمتژه از ظاهر و هیکل او منزجر بود. زمانی که قرار شد موسی به شهر خود بازگردد، آخرین شجاعتش را به کار گرفت تا به اتاق دختر برود و از آخرین فرصت برای گفتگو با او استفاده کند.
فرمتژه به حقیقت از زیبایی، به فرشته ها شباهت داشت، ولی ابداً به موسی نگاه نکرد و قلب موسی از اندوه به درد آمد. موسی پس از آن که تلاش فراوان کرد تا صحبت کند، با شرمساری پرسید : آیا می دانید که عقد انسانها در آسمان بسته می شود؟!
دختر در حالی که هنوز به کف اتاق نگاه می کرد گفت : بله، شما چه عقیده ای دارید؟ موسی گفت: من معتقدم که خداوند در لحظه تولد هر پسری مقرر می کند که او با کدام دختر ازدواج کند. هنگامی که من به دنیا آمدم، عروس آینده ام را به من نشان دادند و خداوند به من گفت: همسر تو گوژپشت خواهد بود!
درست همان جا و همان موقع من از ته دل فریاد برآوردم و گفتم: خداوندا! گوژپشت بودن برای یک زن فاجعه است. لطفاً آن قوز را به من بده و هر چی زیبایی است به او عطا کن! فرمتژه سرش را بلند کرد و خیره به او نگریست و از تصور چنین واقعه ای بر خود لرزید. او سال های سال همسر فداکار موسی مندلسون بود...

چرااااااااااااااا ممنوع القلم مهدی جان

سلام خیلی تند رفتی
آهسته آهسته

ميم زاي عزيز
بهره كافي و وافي بردم از سروده ات
مانا باشي عزيز دل