واژگان رنگ باخته

چه کسی می داند
که در این تنهایی
عطر کمیاب گلی

هوش از رهگذر دل خسته
تا به پهنای جهانی دیگر
برده ست
.................
مردمان این شهر
خسته و پژمرده ند
زندگی پر ز هدف
و هدفها مادی !
همه جا, صحبت از ثروت و دارایی ست

در خبرها دیدیم
همه جا ناامنی ست!
ترس و اندوه , مردمانی خشمگین
وای برما
چه دنیایی ساخته ایم ؟!
..................
رنگ از رخ واژه رفته ست
درجهانی که سیاست در ان
به زرنگی یاد شود !

سادگی را به حماقت گیرند!

چه به گفتار و سخن خاموشم؟
در دلم فریاد است!