روز نو

دو باره درچمنزار سبزه رویید
نسیم باد به دور غنچه گردید
دوباره دست افشان پای کوبان
گل آلاله با پیچک رقصید
دوباره بوی روز نو ز هر سو
میان دشت وصحرها پیچید
دو باره اشک لاله در صحرگاه
زگلهای شقایق بوسه میچید
دوباره روزگار نو بیامد
به بخت تیره ی من باز خندید
دوباره حسرت دیدار آن یار
سرشک گشت وبه دشت گونه غلطید
دو باره خاطرات تلخ وشیرین
سبکبال آمد ودر ذهن چرخید
دوباره دشت سرخ سینۀ من
پر از غبار آه و ناله گردید
دوباره مرغ جانم مویه سرکرد
زگلبانگش گل شادی رنجید
دوباره خاطراتم را نوشتم
که آویزان کنم بر شاخۀ بید
تو ای باد صبا بگو به یارم
چگونه میتوان ،نادیده را دید؟
بگفت باد صبا: با چشم دل بین
خدا را کی توان باچشم سر دید؟