عطر واژه

دوش هنگام خدا حافظیت ، اشک در چشمان من جاری بود

دل درون سینه چون زندانی ،در هوای روزی بارانی بود

قطره اشکی در سکوت شب تار،ریخت بر دامن تنهاییم

بوی عشق  میداد صحبتهای تو، توندیدی آتش شیداییم

سوختم پروانه وار تا به سحر، بیدریغ گرد رخ تابان تو

جان ناقابل بدادم تا شود ، هد یه ای به عشق بی پایان تو

عطر واژه های آن شعر سپید، تا ابد پیچیده درجان و تنم

بوی شیراز میدهد این واژه ها، ای دریغا! وطنم، آه وطنم

مجنبی سپهری