بخت کج

همیشه عرصه بر ما تنگ می شود

هر آنکه به ما رسد زرنگ می شود

عمری لایعلمُ هِرِ مِنَ البِر بوده  او

برای ما مردِ میدانِ جنگ می شود

کسی که آزارش به مور نمی رسید

ظالم ِخونخوار چون پلنگ می شود

ماهیِ  سرخ و نازِ حوض خان باجی

مرا طعمه می بیند نهنگ می شود

به  حج نرفته یقین که در جمرات

سنـگها با سَرَم هماهنگ می شود

آش نخورده  که در خواب دیده ام

صبحم دهان بسوزد و ننگ می شود

یارب این بخت کج  بگیر که شعر

دارد به جای غزل جَفَنگ می شود