پنجشنبه ۲۰ ارديبهشت
|
|
|
|
این شبا دیگه جسمی ندارم همش مثل روحم من
روزا یه جور شبا جوره دیگه معذبم من
فرقی واسم نمونده بین بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ کس نتواند ما را از هم برکند
حتی اگر اورانوس به خورشید دست برد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نی نواسیندان اِئشیت جانا خبر
عشق هواسیندان دِئیوم بیر مختصر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توبه ی دل مرگ چشمی آشناست
عاشقم من عاشق چشمت هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدی که شکستی پرو بال غزلم را؟
از بیخ در آوردی نـــــــهال غزلم را
حرمت بشکستی و محبت بدریدی
دیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هفت شهرِ عشق را شاه تویی
بر آبیِ آسمانِ من ماه تویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پائیزِ دل انگیز، همی رفته خرامان_آن دفترِ الوانِ خزان، آمده پایان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم‌تو بی مهر و وفا ، کمتر کن این جور و جفا
بر من نکردی اعتنا ، ای دلبر دیر آشنا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم باران می خواهد
تا بشوید تن این شهر پلید
تا برارد ازخاک گل نیلوفر پاک
تا بروید کنج هر لب ،لبخن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌸یاد آرم روزگار بودنت
روزگار خواندنت، روییدنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مورد روزگار و بی وفایی های آن است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُلِ خنده بر لب نشاندم ولی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جگر از سوز سم دریای خون شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمانده ام، چنان آهو به چنگ شیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی تو از شرق نگاهم خواهی آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمع‌راگفتم مسوزان‌یارخود ای نارفیق
گفت باپروانه‌گو پروا کند از این ،طریق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک نفر در خوابم امشب هست گویا آشناست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشته در شطرنج دروان شاه بختم گیج و مات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشت بود و نسیمی،
پرنده بود و پروازی،
ماه بود و بامی،
من بودم و تو.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطرت را با گلها پیوند زده ام
تا همه جا
پُر شود از
بویِ خوشِ بودنت
آگرین_یوسفی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران بنواز دل خراب است خراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من یه شب که تنها بودم ،
شب را کُشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو نفسم تنگ و این سینه تب آلود است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیانت روس
آمد آن روزی که گفتیم روس هرگز دوست نیست
خرقه نازک زمستان را حفاظ پوست نیست
سفره اش خا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به مستی چشمانت
که من ز مستی چشمانت
غروب جمعه ی دلگیرم
شبی که با تو سحر کردم
نگفته بودی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تازه فهمیدم چرا لب های تو بوسیدنی ست ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر عاشق شدن درد است من درمان نمی خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهِت بس به من احساس داده
همش دیوونه‌ی چشمات هستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دژخـیــم مــنـشـی ؛؛ آیِــنِــۀ عـبــرت و پـنــد اســت
ای کاش نـگـریـسـت و تِــمِ " آدم شـدن " آمـو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچکس واقعا نمی دانست
عشق تو انتهای آزادیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا احوال آنهایی که دلها شاد کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آینه نگریستم
نشناختم ، گریستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل را چرا زجرش دهم یا بارها خوارش کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوی آبی پر آب،
سبزه هایی زیبا،
بوی گل ها در هوا،
بلبلی آواز خواند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اومد زمستون / بی برف و بارون
خطّه ی ایرون /خشک و نیمه جون
افسرده هس مود/ هوا پر از دود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز اگر رها شود، سلسله های موی تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
✍️Blank verse
m.madhoosh❤️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق تو ما را ببین تا به کجا میکشد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عیسی و صحابه می‌گذ شتند ز بَری
دید ند سگی مُرده کنار گذ ری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلایه از احوال دل و اینکه یار عزم رفتن کرده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار
تنها
در تنهایی ام
تنها باشم
تن را
در تنهایی
تن کنم
تنها باشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه ! یلدا شب گیسوی تو را پایان نیست ؟
سایه ات خواب به چشمان جهان می ریزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبهای بی قراری مأوای قلب من کو؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پشت جهان
حباب های کودکانه ام
در ان شام گاهی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یوسف از چاه بر امد که بگوید به پدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن مشک ختن چون که ببوید
از نامه اعمال خوش خویش بگوید
خوش چهره شود هرکه کند نیک
شایسته شود آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا ز گورستان ب غفلت و جهل نگذرم من،
رد پایم را بر نامهای نیک نگذارم بی خیال بگذرم من،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوعى از غم در نگاه هر كسى پنهان شده
هركسى كه واقعا مصداق يك انسان شده
آدم از غم ها به شادى
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من قبل تو احساساتی نبودم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا در امتدادِ کهکشان مویت کشان ،شهنازِ شور آتش/که شعر،شهرزادِ رقصان شعله ای از شهوت من بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خودت معجزه کن دولت بیدار بیار
راحت روح و دوای دل افگار بیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر مرغ وصل شما سر دام ما کند،
این جام، می ناب طرب، کام ما کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون‌فرصتی‌بیابم‌بیرون‌شوم‌دوباره
درماجرای‌لیلی‌مجنون‌شوم‌دوباره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیرگذرجاده
برکه صیدنهنگ
شگون چرخ سانروف ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیو از خانه برون کن که‌ملک‌می‌آید
یار یکدانه این چرخ و فلک می‌آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وجودم طوفانی است،
زورق دلم غرق شده است،
ناخدای من کجاست؟
ساحل آرام من کجاست؟
آه که این طوفان چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و رنجی تماشایی از این بهتر نمی آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین یکریزِ سکوتم ،
آنکه دائم بی سکوت بود ، قلم بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها در پی ساحل سوی میخانه شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه ای آینه مو پر زغم و زنگارم
اندرون تو کسی هست کزان بیزارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب هایت را بده؛
می خواهم نیّت کنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موشحی در وصف مادر پرکشیده‌ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوایِ سرد
بوسه هایِ داغ
زمستان باتو را دوست دارم
آگرین_یوسفی
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۹۸۰ پست فعال در ۱۵۵۰ صفحه |
بهروز عسکرزاده
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخداوندبزرگ🌹ودرودبرشما جناب کی
طوبی آهنگران 
نیره صدری 
عباسعلی استکی(چشمه) 
