محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
شنبه 8 ارديبهشت 1403
19 شوال 1445
Saturday 27 Apr 2024
به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹
شنبه ۸ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ آرامش درون شاعر افسانه احمدی ( پونه )
قصد دل کندن ندارم از تو امّا بی وفا
هنگامهٔ رفتن شد او قصدِ پریدن داشت
باران که می بارد به سمت در شتابان می شوم
آمدم قدری بگیرم از دلم غمها و درد
بند دل را چشم زیبایت به منزل می کشد
راه گم کرده و در وقت پگاه آمده ای !
شب تمام است و دل پیر فلک برنا شد
من صیدم و دام و دانه هایش با تو
من هم بلد بودم بگویم جان دل امّا
من گم شده ام در خودم از من اثری نیست
بر عشق کسی یک نگهِ هیز نکردیم
شب تا به سحر به یاد تو بیدارم
یک روز رو به قلبم گفتم چه بی خیالی!
عهد کردم نکنم شکوهٔ این جانی را
من هنوزم با تو باران را نرقصیدم کجا رفتی
حالم اصلا خوب نیست افتاده ام از های و هو
ساده طی شد عمرمان در وادیِ بیهودگی
من اینجا مانده ام در انتظارت روی برگردان
با تمامِ بی گناهی ، مرگ میخواهد دلم
اینکه دلتنگِ تو و رویت شوم نرمال نیست ؟
چند روزی است که از حال دلت بی خبرم
بر خوابِ خود درمیزنی تا ظلمتت را بشکنی
با ریتمِ آهنگی که اسمش را نمیدانی بلندم کن
دلتنگم امشب شانه ات را دوست دارم
یا رب از جامِ وجودت بر همه وجدان بده
شام قدر است و به قدر کرمت محتاجم
هر شب میان خواب من پا میگذاری بی جهت
تا که دیدم صد بلا از عشق آمد بر سرم
دل بی تو شبی یک دم ، آرام نیاساید
شد بهار امّا دلی شاد و لبی خندان نشد
من از تبار عاشقی ، تویی تمامِ باورم
اولین لحظهٔ دیدار تو را یادم هست
بخت من با پای خود این راه را پیموده بود
سین اول ، سیرتی زیبا و قلبی مهربان
عید یعنی آرزویت صلح باشد در جهان
من همانم که شدم پای دلت قربانی
تمام امسال امّا من ، تمامش را بد آوردم
حوصله کن که بشنوی باقیِ این ترانه را
پونهٔ خشکیده جویبار میخواهد چکار؟
من همانم که دلم را به تو آسان دادم
بلدم تکیه کنم باز به دیوار دلم
خوش می شود با دیدنت احوالِ من امشب
بسوزد ریشهٔ عشقی که پر پیمانه از درد است
یک وارثم از نسلِ مظلومیّتِ هابیل
آن یار که هر شب پیِ آزار دلم بود
فکر می کردم نباشم بی قرارم می شوی
دنیا به من یک جرعه خوشبختی بدهکار است
برای فتح آغوشت مدارا می کنم هر شب
من از تنهایی و رسوایی قلبم نمی خندم
نه دلت شکسته بودم ، نه به حرمتم نشستی
یادت آمد در سرم چشمان خود تر کرده ام
درد خود را هر کسی یک جور درمان می کند
با دلم یک بارِ دیگر بی وفا دیدار کن
با خودت یک باغ از گلهای یاس آورده ای
باز روز رفتنت آمد دلم پر می زند
تقدیر من و توست که حاشا شدنی شد
با دلم بد شدی و، باز دعایم کردی
کوچ کردم که بگیرم سرِ خود آوارم
شروع عشقمان را با تو یک پرواز می بینم
سرابم ، بی هدف ، حال دلم بی سازه می ماند
مثل آن دیوانه که از عالمی محروم بود!
آنقدْر از دردت ، به جان آمد لبِ من
من بستر دردم تهی از شادی و شور
باز آمد صحبت از عشقی فروزان کرد ورفت
محرمی نیست وگرنه که خبر بسیار است
بی تابی ام امشب شده هم نالهٔ باران
در میان این همه ارثت تفنگت نیستم ؟
من در ضمیر غربت و بی همدمی جا مانده ام
باید امشب آتش عشقی دوباره پا کنم
در صداقت های ایرانم فریب افتاده است
ای قلب گرفتار و ضعیف ای دلِ ناشی !
خاک زمین درگیر یک جنگ روانی است
به رسم دوستی امشب مرا حرمت گزاری کن
از نوای ساز و سوزِ تار شعر آمد پدید
در نگاهم بهترینی ، آخرین آرامشی
مانده بودم متظر درصندلی ایستگاه
مارا چ به آزادی ، وقتی قفست دنیاست
من غرب رویت ای گل، روز و شبم به کام است
مجموع ۲۲۲ پست فعال در ۳ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
محمدرضا آزادبخت
سید هادی محمدی
سیاوش آزاد
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
مهدي حسنلو
نرگس زند (آرامش) 
موفق باشید :2
