دوشنبه ۱۴ خرداد
|
|
|
|
زاهد ازترس جهنم گریه و زاری کند
عابد هم بر شوق جنت رو به دلداری کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیراهه ی گم گشته ام را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی گلاب قمصر کاشان رسد ز دور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم بر هم زدم اسیر شدم
در جوانی ببین که پیر شدم
عشق، احساس مالکیت بود
مالک چشم‌های تر بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام می شود و می رود پی کارش!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو آدرینایِ آتشگاه ، غزلْ محکوم به زیبایی/ رزِ وحشیِ شهرِ ماه ، لبت نفرینِ زیبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هوای عشق لیلا اگرت هنوز جانی است ... بسپار در ره او به طناب دار دیگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهارمان که خزان شد به درد و رنج و عذاب
بیا و ساده بگیر این خزان من و خودت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلنبار است در دل های ما ، غم های بسیاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیده بیناتر شود از دیده‌ی بینای باز،
دیده‌بازی دست اگر بر چشم نابینا کشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آزادگی شکسته پذیرای عصر یخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به روحِ کرکسان قَسَم !
کرکس شده این جان !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما زری در دستهای زرگریم
در امور زندگی بازیگریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خلوت شب،
سرمست، مدهوش،
مهمان خیالات خود بودم،
بوی شب‌بو فضای خانه را پر کرده بود.
صدایی آشنای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغان آبی
به آب که می رسند
چنان غرقِ خواب می شوند
که شاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نوک انگشت پا...
تا فرق سرم، نیش است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردان خدا چشم به بی مایه ندارند
امّید بر این چرخ فرومایه ندارند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
💮آنچه من در نزد خود پنداشتم💮
💮آنچه در افکار خود من کاشتم💮
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چه گریانی
نگاه کن ابر می‌‌بارد
همان ما را بس
تلخی ایام می‌گذرد
چند قطره اشک و
خاطره‌ای در سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به دیدار تو مشتاقم تو اذن ورودم ندهی
یا ابا صالح المهدی (عج) مددی
من ز کرده ام خجل و روسیاهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاتکه استخوانی در گلوگاه تاریک زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق حقیقی اولسا گر سیرتده گووچه آدلانار
واه یالانچی عشقيدن دونيا دولي رويا قالار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر از کنجِ دلت غم ها که پیدا می شود
روزهای دلسپردن هم که زیبا می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق را چون برده در بازار حراجش مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به کوی تو می‌گذارم پا
هر دو دنیام می‌رود از یاد
خویش را تازه میکنم پیدا
گوشهٔ دنج صحن گوهرشاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرزگاهی به یادم باش
که آرام گیرد این قلبم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخم کاری را کسی زد که نمی شد باورم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای مهربان یاری که دردم را دوایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیره به دنبال مهتاب بودم که ناگهان
خورشید داغم به آسمان سر فراز کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران.
ماه ها بود که دلم برای باران و صدای نازکش بی‌تابی می‌کرد و همینطور چترهایم که هر دم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوانی زیباست اما نه به اندازه پیری!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوار می‌کند همواره هر کجا اتوبوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از لحظهٔ امضای حکم تو به نادیدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در؛
شیهه کشان
می کشد
کنار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مرگِ من، آن بی‌مَنِ من، کیست که هست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب با شبهای دگر،
چقدرفرقست ، بهرِ این زائر زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
✍️ترانه سرا: م.مدهوش♥️
🎤ماکت موزیک💫
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من یک معلمم
عشق می آموزم به کودکی نو پا
درس می گیرم از کودکی دیگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش نبودی که دلتنگ تو باشم........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مست از عشقم و از باده و گل
در سر آواز بلند است و نجوای دهل
عجب از گل که در دامن یار است هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ دستِ زلفِ سیاهش ملالی اَسْت دلم
گرفته ماتم و غم چون عَزا لی اَست دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تضمین غزل شماره ۱۲۰ دیوان حافظ شیرازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو پر از عشقی و رویای مرا می‌سازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صادق
اشک با چشمان من در الفتی بس صادقانه
هر دو غمگین در به در دنبال قبری بی‌نشانه
سوک تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمان تو تخصیص زده بند جزا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماهی ساکت،
برکه‌ای دلگیر،
دور از ستارگان بازیگوش!
رها_فلاحی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا پای جان شدیم و امید وصال نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زبانت تلخ و لبهایت شکر دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مغزم یخ کرده
حسی دارم همچو زمهریر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیر بوسه زکات ایله تئز اول کی یوباندیرما
سال برقعه نی چهروندان ایمانیمی یاندیرما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو
مرا
از این
جهنم!
برهان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمنای گرسنه تیر آتشبار می زاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شبم چهرهٔ زیبای تو دیدن دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار است
پرنده ها میخوانند
کاش با نوایِ باران
هم آواز بودیم
اردیبهشت استُ
در خیالم با تو می چرخ
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۵۰۷ پست فعال در ۱۵۵۷ صفحه |
عباسعلی استکی(چشمه)
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
