چهارشنبه ۹ خرداد
اشعار دفتر شعرِ آرامش درون شاعر افسانه احمدی ( پونه )
|
|
|
|
من شاخهٔ خشکیدهٔ افتاده ام آری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام از این همه فریب ، سوالِ تکراری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنارت تا همیشه حال و بال بهتری دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش به حالِ بالشی که زیر سر داری گلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا نگاهت از کنارِ چشم من رد می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز افتاده به دامانم عذابی دیگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم آب کنم کوهِ غم و فاصله را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه درد کشیدم ، که بمانی نروی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر روزو شب به حالِ دلم گریه می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تار مویی ز سرت کم بشود می میرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر زندگی صدها خطا دارد دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو این دل می شود پژمرده و زار و نزار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببخش ای عشق اگر دیگر به روی تو نمی خندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شام تاریک مرا شمع شبستان شده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاخهٔ نیلوفریِ باغ خانه دختر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای نامت نُت زیبای لبها ، مرد میدانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب برای رفتنت تبدار و مُضطر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وادیِ عشق تو را بی باده پیمودم چه سود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور نکنم دیگر باغم که ثمر دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب فضای سینه ام بدجور نم دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلنبار است در دل های ما ، غم های بسیاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از لحظهٔ امضای حکم تو به نادیدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شبم چهرهٔ زیبای تو دیدن دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست دارم زندگی را با تو و عطر بهاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یوسف شدی تا پس زنم شاه و زلیخایت شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برو ای خندهٔ مستانهٔ او سر به سرِ من نگُذار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی ریلِ زندگی لَنگِ قطارِ بعدی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند که شیراز تمنای بهار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصد دل کندن ندارم از تو امّا بی وفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنگامهٔ رفتن شد او قصدِ پریدن داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران که می بارد به سمت در شتابان می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم قدری بگیرم از دلم غمها و درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بند دل را چشم زیبایت به منزل می کشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه گم کرده و در وقت پگاه آمده ای !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تمام است و دل پیر فلک برنا شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من صیدم و دام و دانه هایش با تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هم بلد بودم بگویم جان دل امّا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گم شده ام در خودم از من اثری نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر عشق کسی یک نگهِ هیز نکردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تا به سحر به یاد تو بیدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز رو به قلبم گفتم چه بی خیالی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عهد کردم نکنم شکوهٔ این جانی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هنوزم با تو باران را نرقصیدم کجا رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالم اصلا خوب نیست افتاده ام از های و هو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساده طی شد عمرمان در وادیِ بیهودگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اینجا مانده ام در انتظارت روی برگردان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تمامِ بی گناهی ، مرگ میخواهد دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینکه دلتنگِ تو و رویت شوم نرمال نیست ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند روزی است که از حال دلت بی خبرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر خوابِ خود درمیزنی تا ظلمتت را بشکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ریتمِ آهنگی که اسمش را نمیدانی بلندم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگم امشب شانه ات را دوست دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رب از جامِ وجودت بر همه وجدان بده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شام قدر است و به قدر کرمت محتاجم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شب میان خواب من پا میگذاری بی جهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که دیدم صد بلا از عشق آمد بر سرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل بی تو شبی یک دم ، آرام نیاساید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد بهار امّا دلی شاد و لبی خندان نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از تبار عاشقی ، تویی تمامِ باورم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولین لحظهٔ دیدار تو را یادم هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخت من با پای خود این راه را پیموده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سین اول ، سیرتی زیبا و قلبی مهربان
عید یعنی آرزویت صلح باشد در جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همانم که شدم پای دلت قربانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام امسال امّا من ، تمامش را بد آوردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حوصله کن که بشنوی باقیِ این ترانه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پونهٔ خشکیده جویبار میخواهد چکار؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همانم که دلم را به تو آسان دادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلدم تکیه کنم باز به دیوار دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش می شود با دیدنت احوالِ من امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسوزد ریشهٔ عشقی که پر پیمانه از درد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک وارثم از نسلِ مظلومیّتِ هابیل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن یار که هر شب پیِ آزار دلم بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکر می کردم نباشم بی قرارم می شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا به من یک جرعه خوشبختی بدهکار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای فتح آغوشت مدارا می کنم هر شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از تنهایی و رسوایی قلبم نمی خندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه دلت شکسته بودم ، نه به حرمتم نشستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادت آمد در سرم چشمان خود تر کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد خود را هر کسی یک جور درمان می کند
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۵۱ پست فعال در ۴ صفحه |
مهدي حسنلو
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا 
عارف افشاری (جاوید الف)
سید هادی محمدی
نجمه طوسی (تینا)
مریم عادلی 
معصومه خدابنده 
