پنجشنبه ۲۷ ارديبهشت
شعر ترکیبی
|
|
|
|
نشود مرد عاشق خدا
به وصال زنی ز او جدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🪴شعرتلفیقی
طنزغنایی‌حماسی‌اجتماعی🪴
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه و رسمِ «پاچه بازی» ساده است
پاچه خواری، پاچه مالی با حریر!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عصر یلدا یک غروب پرتقالی
عاشقان را می کُشد با دست خالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان این بار به جای شعر برات ضرب‌المثل دارد
چو روزی رفت زین دنیا بجایش یک اثر دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نسیم صبحگاهان به ترنم بهاران
به نگین آفتاب نخل‌های استوار ریگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدانی حاج قاسم که بود
در یک کلام او مرد بود
مرد جبهه مردجنگ
فارغ از حزب و نژاد و رنگ بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلایه دارد این دلم زسرنوشتم ای خدا
زشانس و اقبال بدم زروزگار بی وفا
جواب هر محبتم،هزار زخم از آد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی
در فنجان من
حافظ شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز اوزان بیگانه ام ، در وصف خود ، ناپخته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا یا ایها الپاییزِ این شعر !
تویی بیتِ خیال انگیزِ این شعر
برایت شد دلم یک مولوی شور
بیا شم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا یا ایها الساقی ...کجایی؟
بگو کی پرده از رخ می گشایی ؟!
نگو یک جمعه و یک جمعه و یک...
فقط
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاتی کردم
هنوز دارم قافیه میبافم
وخیالی درست میکنم
درآن فقط توومن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فردا نصیب ما شهادت است
فردا نصیب ما در «آغوش خدا» خفتن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیکوتین روحت که تمام شود واژگان را دیوانه می کنی؛ در کوچه ها مست مست که راه می روی ؛مبادا عشق را ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از کودکی ناله ام رو به هوا
آه که زمانه از دلم رو تباه
در کوچه های ماتمم غم چه رو براه
دلی آکنده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کی غم دوران سر این دیده کشیدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بوسه ات آرامشِ شیرینِ لبانم !
کی می شود این حادثه را با تو بخوانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر من ٬ ایوان ِ سرسبزم ! سلام
ای که با تو می زند نبضم ٬ سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نگاهی که مرا عاشق خود کرده؛ قسم
باید امشب به غزلهای نگاهت برسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دَرک که بعدِ من چه می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مادرم وقتی که من تنها میشم
وقتی که تو این دنیا رو نیستی پیشم
تو بمون تو بمون تو بمون بالا سرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا حسین جانم فدایـت
کاشکـــه بودم کربلایـت
خـاک بـودم زیــر پــایــت
مثــــل یـــاران از بـرایـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صِدای تُنبَکِ مَرگ از دَستانِ خَشم می آیید
رقاصِ مَستِ شَب با طَنابِ بَزم می آیید…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خواهم دست های پینه بسته ی ماهیگیر، پر از رزق باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنده منم خالق توای
رعیت منم شاه توای
خسته منم نالان منم
نور تویی تابان توای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن گرفتار نان و آب
روح من اما مشتاق خواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جام زرّینِ جوانی را چه کم نوشیدی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تب و تاب دلم از ریشه می‌جوشد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه دیدن شاید از منظرِ ما ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این جهان تشنگی،
باران که نه
اقیانوس باید شد!
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو چه میدانی ؟
از غُصه‌های عروسکی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده هر گاه سرزده آمد نفس را چاق کن
بی مهابا در ره اش افسار خود را باز کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خون می‌چکد از خنده‌ی گل‌ها!/
خون می‌چکد از بال پروانه!/
.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر شبی سر میرسد دلتنگیِ شب ها و آه
رگبار بـوسه میـزنم روی تنـت در نور ماه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه از دیوار مردم رفت بالا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اکنون منم بیمار تو...تنها تویی درمان این دردهای من♡
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام مثل غروب جمعه
که به خورشید نگاهت نرسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی بود و در خرد سالی
رنج میکشید جای نقاشی
سالها گذشت با خود گفت
تمام می شود اگر صبور باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خونه مادربزرگ دیگه شادی نداره
دیگه شور و خنده ای مثل قدیم نداره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و چه عاشق را تمنّانه نیاز است اُمید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من توانم برسانم که رسانم به خویش *** گر چه نرساندن هم نیست عیبی بیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
احساس من در واژه نیست در جمله یا یک نامه نیست
در قلب من موج می زند جز عشق علی امید به ادامه نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکر بد را دور کن از خود ،نابودت کند
در زمین و آسمان حاکم ،محکومت کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستی عیان شد و چندان گریستم
ای جلوه گاه حسن عیان کن که کیستم
از خود بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با فراموشی تو بیگانه ام
شمع یادت در دل من روشن است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز اگر دیدی سوارِ اسبِ چوبی
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۹۳ پست فعال در ۳ صفحه |
نرگس زند (آرامش)
ودرودمجدد برشما استاد عزیز
سید هادی محمدی
وحید سلیمی بنی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
محمدرضا آزادبخت 
مریم کاسیانی 
ساسان نجفی(سراب) 
