دیوار

بین من و عشق
بود از جنس قلبش،دیوار
سخت،سرد،سنگ
مدت ها بودم
به دنبال روزنه ای در آن
اما نادم برگشتم هربار
اشک ریختم
سیل شدم در پشت دیوار
بلکه فرو ریزد
سدّی‌ که مرا از عشق می راند
نشد، باقی ماند پایدار
گویی که آب پاشیدم به دیوار نو سیمان
باری دیگر
به سمت دیوار
پرتاب کردم تیری از احساس
گویی که گرفتم نشانه،
قلب چو فولادش را
تیر برگشت و خورد بر گیجگاه
حافظه ام رفت از دست
اما بود همچنان عشق او پابرجا
باری دیگر
عقل گفت که از عشق بگو
درصدد بودم که در آغوش بگیرم
با حرفِ عشق، دیوار را
سرد بود
مگر می شود
به آغوش کشید یخچال را؟
من ماندم
با چشمانی در حسرت دیدار
و دیوار دیوار دیوار...