ای چشمه

   ما و تو غریب این زمین،ای چشمه

    ما زاده ی کوهیم و فراری از او،

    از مادر خود گوشه نشین،ای چشمه

    در حسرت خانه ی پدر می سوزیم

     آژنگ جدایی بر جبین،ای چشمه

     آیینه ی اندوه منی چون خواهر،

     با هستیی من شده اجین،ای چشمه

     عمریست که سرگذشت ما می خوانی،

     با ناله و با صوت حزین،ای چشمه

     تا گردش ماه و شمس باشد، باشی،

     در حلقه ی کوه چون نگین،ای چشمه.