پریشان رفته ای

پریشان رفته ای

بعد ِ  من با آدمکهای  فراوان  رفته ای
از مترسکها شنیدم با کلاغان  رفته ای
زمزمه از دوستانت بود قبل از من ولی
همهمه با دشمنانم کرده آسان رفته ای
رفتن  ِ اجباریم را بی وفایی  خوانده ای
زشت وزیبا،پیروبرنا بادل وجان رفته ای
شرمی از چشمان  ِ من آخر نکردی بی وفا
با دو چشم بسته تا کوی رقیبان رفته ای
یک غلط نه صدغلط کردی که با اسم رفیق
مبتلا کردی دلم را  چون  طبیبان رفته ای
من سپردم دل به شعروشاعرچشمت شدم
تو سپردی سربه اغیار وغزلخوان رفته ای 
دیگر از موی پر از پیچت نمی خواهم خبر
بسته بهترموی تو، دیدم پریشان رفته ای

#مژگان_مهر