وقتی که بر گشتی خطایت راندیدم

ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺗﻮﯾﯽ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﯼ ﻋﺸﻖ

ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﻢ ﺣﯿﺎﯾﺖ ﺭﺍ ندیدم ...


درودخواهرنازنینم
تلخخخخ اما چقدرزیبا بود
دوست داشتم این غزلت رو
عالی بود

درود بر شما
خوشحالم دوباره غزل زیبایی از شما خواندم

ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ آﺗﺶ ﺟﺎﻥ می فرﺳﺘﯽ
این سطر در لابلای کل اثر مثل یک برآمدگی به چشم می خورد. برجسته و براق...
در تمام لحظاتی که عاشق چشم انتظار قدم های معشوق و پاسخ های او بود ...تنها و تنها بی وفایی و بی مهری را تجربه کرد...
پشت عاشق را خالی کرد و ادعاهای پوچ از خود نشان داد و...
از پاکی و قداست عشق نیز حیا نکرد .
روح الغزل خاندان ناب ( شاعر ) نوعی وابستگی عمیق به خاطرات و تاریخ پر از درد عاشقی هایش دارد.و این دلیل فوران هر از گاهی آتشفشان کوه صبرش می شود. و یا بقولی موجب همان سونامی های معروف...
بسیار زیبا و دلنشین و اثر گذار بود و بهره بردم و درود بر شما

درود بر شما .

عاشقانه ای بسیار زیبا و دلنشین سرودید .

درودها زیباست

................ .....................
آﻫﺴﺘﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﮔﺮﯾﻪ می کرد
آﻧﺸﺐ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﯽ، ﺭﺩﭘﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪ
ﺭﻭﺯِ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻡ

ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ آﺗﺶ ﺟﺎﻥ می فرﺳﺘﯽ
ﺍﯼ آﻧﮑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻡ!

درود بر بانو روح الغزل عزیزم
بسیااار زیبااااا و دلنشین بود
ارتباط خوبی بین ابیات وجود داشت و احساس را بخوبی منتقل می کرد
مرحباااا خواهر نازنینم
همیشه چشم براه غزلهای قشنگت هستم
.................. ....................
تقدیم به اهالی خوب شعر ناب:
لاينل واترمن، داستان آهنگري را ميگويد که پس از گذراندن جواني پر شر و شور تصميم گرفت روحش را وقف خدا کند. سال ها با علاقه کار کرد، به ديگران نيکي کرد، اما با تمام پرهيزگاري، چيزي درست به نظر نمي آمد. حتي مشکلاتش مدام بيشتر ميشد.
يک روز عصر، دوستي که به ديدنش آمده بود، از وضعيت دشوارش مطلع شد. گفت :” واقعاً عجيب است، درست بعد از اينکه تصميم گرفتي مرد خداترسي شوي، زندگي ات بد تر شده.
نميخواهم ايمانت را ضعيف کنم، اما با وجود تمام تلاش هايت در مسير روحاني، هيچ چيز بهتر نشده.” آهنگر بلافاصله پاسخ نداد: او هم بار ها همين فکر را کرده بود و نفهميده بود چه بر سر زندگي اش آمده. اما نميخواست دوستش را بي پاسخ بگذارد، شروع کرد به حرف زدن، و سرانجام پاسخي را که ميخواست يافت. اين پاسخ آهنگر بود:
“در اين کارگاه، فولاد خام برايم مياورند و بايد از آن شمشيري بسازم. ميداني چطور اين کار را ميکنم؟ اول تکه فولاد را به اندازه جهنم حرارت ميدهم تا سرخ شود. بعد با بي رحمي، سنگين ترين پتک را بر ميدارم و پشت سر هم به آن ضربه ميزانم، تا اينکه فولاد، شکلي را بگيرد که ميخواهم .
بعد آن را در تشت آب سرد فرو ميکنم، و تمام اين کارگاه را بخار آب ميگيرد. فولاد به خاطر اين تغيير ناگهاني دما، ناله ميکند و رنج ميبرد. بايد اين کار را آنقدر تکرار کنم تا به شمشير مورد نظرم دست يابم. يک بار کافي نيست”
آهنگر مدتي سکوت کرد، سپس ادامه داد:
“گاهي فولادي که به دستم ميرسد، نميتواند تاب اين عمل را بياورد.
حرارت، ضربات پتک و آب سرد، تمامش را ترک مي اندازد. ميدانم از اين فولاد هرگز تيغه شمشير مناسبي در نخواهد آمد”
باز مکث کرد و بعد ادامه داد:
“ميدانم که خدا دارد مرا در آتش رنج فرو ميبرد. ضربات پتکي را که زندگي بر من وارد کرده پذيرفته ام و گاهي به شدت احساس سرما ميکنم انگار فولادي باشم که از آبديده شدن رنج ميبرد. اما تنها چيزي که ميخواهم اين است:
خداي من، از کارت دست نکش، تا شکلي را که تو ميخواهي، به خود بگيرم. با هر روشي که مي پسندي، ادامه بده،هر مدت که لازم است، ادامه بده، اما هرگز مرا به کوه فولاد هاي بي فايده پرتاب نکن

ﺩﯾﮕﺮ ﻏﺮﻭﺭﻡ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺍﺕ ﻧﯿﺴﺖ

ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻖ ﺍﺩﻋﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻡ..............درود استاد پراحساس زیبا نگارم

سلام

درود بر شما بانو ضیایی عزیز

غزلی بسیار زیبا و دلنشین بود

الحق که روح الغزل اید

در پناه حق

سلام سرکار خانم ضیایی
بسیار زیبا و لذت بخش
درود برشما

سلام
عالی و فوق العاده زیبا

ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺗﻮﯾﯽ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﯼ ﻋﺸﻖ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﻢ ﺣﯿﺎﯾﺖ ﺭﺍ ندیدم ...
آفرین
همواره کردی ادعا ، عاشق ترینی
غیر از دروغ و این ادایت را ندیدم

سرکارخانم ضیایی، بانوی گرامی، سلام علیکم.
......................................................................
اگر تعریف کنم وبعد چیزی بنویسم......ردِّ نوشته ی خودم خواهدبود...بنابراین ، یک خسته نمباشید عرض می کنم واینکه.......دربیتِ اول ومصرعِ اولّ، صحبت ازبرگشتن است...(وقتی که برگشتی، خطایت را، ندیدم)....وبلافاصله ازبیتِ دوم به بعد ، (رفتن).....
این برگشتن ورفتن....وصحبت های بعدازان.....به نظرِ من، توجیه پذیر نیست....مگراینکه به شکلی اشاره می رفت، که رفته بوده است و، برگشت ودوباره رفت.....وکذا وکذا......وامّا...بعدازاین اشارات.....
مضمون عاشقانه ایست زیبا....پردازش زیبا ودلنشین....واحتیاج دارد به ، صد دستمریزاد(اگر«صد»رافقط ، اشاره ای به تعّدُد بدانیم ونه مقدار)
موفق باشید وببخشید بردیوانه.

درود بانوی ارجمند
خواهر گرامی
و استاد گرانقدر
بسیار بسیار از شعر نابتان آموختم و لذت بردم
احسنت و مرحبا بر اینهمه هنر...

ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪ

ﺭﻭﺯِ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻡ

درود بر روح الغزل گرامی ام
بسیار زیباست آفرین بر این همه توانایی
پاینده باشید

درود بي پايان برشما استاد روح الغزل مي اموزم در محضرتان پيروز باشيد

سلام و درود
آفرین ها به شما

سلام

عالی وروان ./

سلام بر دوست بزرگوار

بسیار زیبا و دلنشین مرحبا

لذت بردم

به کلبه اشعار فقیر دعوتید

درودها سرکار خانم ضیایی
بسیار زیبا دست مریزاد

ﺭﻭﺯِ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻡ

عاااالی
درودها بانو

گردیده غم سروده ات عشق

درود بانو بسیارعالی
یک بیتش مانندبیتی که در جوانی سروده بودم بود
در آن شب بارانی از من دور گشتی
جوری که من هم ردپایت را ندیدم

احسنت بانو
اومدی از ریشه ویرنم کنی
خاک غم سورمه یه چشونم کنی
آمدی تا باز بر بادم دهی
اومدی تا زهر بر کام دهی