عشق يا دوستداشتن؟

سلام سیده عزیز خوبی سلامتی مهربان شعرترا دوست داشتم و میانه اش را بیشتر

درود بانوی عزیزم
بسیار زیبا بود

سکوت همچون کابوسی بزرگ تمام خواب عاشق را فرا گرفته، درد شاعر سکوت و سکون مخاطب است...
در قسمت های متعددی از شعر ، شاعر تلاش می کند زبان مخاطب را باز کند و او را وادار به عکس العمل نماید.
در ابتدای شعر با آنکه خواننده را به دیدن یک دو راهی دعوت می کند اما آنچه در دل خودش هست به گمان من چیزی فراتر از عشق یا دوست داشتنی با شک و تردید است.
ترکیب بجای \" زخم شدن امید \" ، مرا بخود جلب کرد.
زیبا سرودید و اثر گذار و انتقال حس شما بخوبی انجام شد. درود بر شما

سلام
بانو سپیده ی سایت
بسیار ممنون از نوشته زیبایتان

فاصله را ساکت کن!

زخم از دلتنگي گذشت!

اين صداي فرياد من و غم نيست

خون چکيدن از فاصله هاست...

مرحبا بر شما

..................... ....................
عشق يا دوست داشتن؟
سوال خوبی است؟
اگر دوست داشتن عشق را ساپورت نکند ، انتهای راه عشق نفرت است یا ناکامی...
دوست داشتن برتر از عشق است .این را از خودم نمی گویم از سخنان هوشمندانه ی دکتر شریعتی آموخته ام انجا که می گویند:
خدایا به هرکه دوستش داری بفهمان که دوست داشتن از عشق برتر است...
دوست داشتن دلبستگی است و عشق وابستگی...
بگذریم...
این قسمت شعرتان را بسیااار دوست داشتم:

به سمت تو مي دوم
به تو که مي رسم
خار مي شوي
تا زخم شود اميدم!...

پی نوشت هم زیبااا بود...

درود بر خواهر خوبم که زیبااا می نویسد
در پناه حق
..................... ......................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

پرنده بر شانه های انسان نشست .انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه من آشیانه بسازی . پرنده گفت : من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم .
انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود.پرنده گفت : راستی چرا پر زدن را کنار گذاشتی ؟ انسان منظور پرنده را نفهمید اما باز هم خندید . پرنده گفت : نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالی است . انسان دیگر نخندید . انگار ته ته خاطراتش چیزی را به یاد آورد .
چیزی که نمی دانست چیست . شاید یک آبی دور – یک اوج دوست داشتنی .
پرنده گفت : غیر از تو پرنده های دیگری را نیز می شناسم که پر زدن از یادشان رفته است . درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است اما اگر تمرین نکند فراموش می شود .
پرنده این را گفت و پر زد .
انسان رد پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به یک آبی بزرگ افتاد و به یاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد .
آنوقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت :
” یادت می آید ؟ تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم ؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود . اما تو آسمان را ندیدی . راستی عزیزم بالهایت را کجا جا گذاشتی ؟ ”
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد . آنوقت رو به خداکرد و گریست...

سرکارخانم سیّدپور، بانوی گرامی، سلام علیکم.
..........................................................................
بنده فکرمی کنم به نوعی، همکلامیِ عشق است ، باوسوسه...(البته اگردرست برداشت کرده باشم) که به زیبایی بیان شده........عشق، گرچه حرفِ دل است امّا، (اینجا) معصومانه طلب می کند....و،وسوسه......خیالهای دیگری دارد...ولی گاهی ،تلنگرهایی زده می شود....که:
تو، نمی بینی....
خون ازفاصله چکید؟
....
تو، نمی شنوی...عمرفریاد می کشد؟.....
ومن می پرسم....
عشق یادوست داشتن....
به کدامین باور......
..........................................................
شاید هم به زعمِ شما، برداشتم صحیح نباشد....ولی آزاداست.....
خسته نباشید بانوی بزرگوار....

با سلام بسیار عالی موفق باشی

عرض ادب و احترام
بینهایت زیباست با درونمایه غنایی
احسنت استاد
هزاران افرین
.......................
پیراهنِ سکون ؟ یا سکوت
حقیقتا متوجه نشدم که استعاره از چیست ؟

سلام بزرگوار


زیبا سرودید

فاصله را ساکت کن !!!

عااااالی بود این تعبیر.

درود برشما سرکار خانم
خیلی هم قشنگ
برقرار باشید

درود بر سیده بزرگوار

سروده ای در خور تامل بود عشق یا دوست داشتن ؟

شاید عشق را دوست داشتن بدانند گرچه آن را در خود جای داده است با عشق سفری عمیق و ژرف در پهنای دل تا ورای دوست داشتن تا آنجا که عقل هم امتدادش را نیابد و هنوز مبدا آغاز شدن ...
درود بر شما بانوی هنرمند ناب پاینده باشید

ازشعرتو بال وپر گشودم
درطبع تو صدهنرفزودم

سلام و عرض ادب بزرگوار

بسیار زیبا و دلنشین سروده اید

درود

به رويا مي رويم يا حقيقت؟
من از وسوسه ها مي ترسم ...

واقعا زیبا، گیرا و عمیق
هزاران درود و احسنت بانو

سلام و درود
من از وسوسه ها می ترسم
در انتهای ابهام دردآلود
من از وسوسه ها می ترسم
یک مشت اندوه زیر پاهایم
عبارت مشترک حذف است و وسوسه طبیعت بشر است و این عبارت مهم نیست....اما یکی از خصوصیات بشر در خیلی جوانی این است که از آینده بیم دارد و همان بیم اندوه بر دل نشانده.....
شب را آسوده بخواب به فکر فردا نباش
خدا فردا صبح قبل از تو آنجاست
درود خواهر اندیشمند و پهنای اندیشه ات بسیار است و عمیق.....زیبا بود و لذت بخش

من از وسوسه ها مي ترسم.............دوست دارم سروده های زیبای شما را
سیده عزیزم ........آفرین

سلام و آفرین

سلام
واقعا زیبا بود و با احساس

بر خيال ماندنم

آسوده راه مي روي

تو، پايان نمي بيني!

نمي گويي که مي ميريم؟

سلام و عرض ادب محضرتان بانو سپیده ی مهربان
بسیار زیبا سرودید

لذت بردم از شعر قشنگتان
درود بر شما

درود بسیار
زیباست