آفرینش

آفرینش 

خـــــــــــــــــداوندا توغم را آفریدی   

    به مـــــظلومان ستم را آفریدی

به این بیچارگان رحـــــــمی نکردی   

   به این گــــیتی تو بم را آفریدی

مسلمان و مسیحــــــــــی و نصاری   

    چرا اعـــــراب و عجم را آفریدی

تو خود دانی ازین خلقت چه کردی؟  

    در این خشکی تو یم را آفریدی

زخاک پست مــــــــــــارا خلق کردی 

     به ایـن انسان تو دم را آفریدی

ندادی بر همه یکسان تــــــــو نعمت    

   توخود هـم بیش وکم را آفریدی

یکی خندان یکی گــــــــریان همیشه  

     به این چشمان تو نم را آفریدی

یکی را زشت وبدکردار کـــــــــردی   

    به پهلویش صــــــنم را آفریدی

یکی در خم نشسته تـــــــــا بناگوش  

     دگر دیر و حـــــــــرم را آفریدی

تو ظاهر هم شدی شاعراز ایـــن کار