کافه ی بیقراری

در پهنای تنگ خیابان های اطراف کافه ی بیقراری هایمان باز پرسه میزنم
لا به لای درختان سرد و گرم چشیده ی ولیعصر دنبال تو می گردم ؛
نشانه هایی از تو می یابم ، همان ژاکت آبی دوست داشتنی ات را
در می یابم که همین اطرافی ، نزدیکم
و من برای رسیدن به تو جاده ای خواهم ساخت که مسیر قلبم تا گرمی دستانت را با همان اتوبوس های نوستالژیک مرداد ماه طی کنم
چیزی نمانده ، اندکی تا پرواز به اوج آسمان ها ...