نظرم سوی تو بود

در ميان همه خوبان نظرم سوي تو بود

قبله ام وقت عبادت همه بر روي تو بود

پاي رفتن نبودم تا كه به جايي برسم

پاي زنجير، همان تار دو گيسوي تو بود

خود تو داني چرا غصه پريشانم كرد؟

اين پريشاني من از تن تب دار تو بود

چون به دام تو فتادم گرفتار شدم

اين گرفتاري من از خم ابروي تو بود

اين غم هجر تو هر شب كه گرفتارم كرد

چون شفاي همه دردم به دارمان تو بود

چون صدايت بشنيدم دلم آرام گرفت

اين دل آرامي ازآن  چشمان زیبای تو بود

من به بی راه نرفتم كه پشيمان گردم

ره بی راهی من،خانه ابر وي تو بود