چنی دویر بن دُویرِ هَتِنِت...

برگردان فارسی واژگان :

آلوزه مجورم : بهانه می گیرم , شیویامه : آشفته شده ام , دس پتی : دست خالی , تار مکم : دور می کنم , لولیام : پریشان شده ام , هنامه ره مکی : صدایم میکنی , زویخاو : ترشحی که از زخم چرکین بیرون می آید , نا هلمونه : ناگهانی , شوخون : شبیخون , گیژمایه ئر یک : به هم می پیچد مثل گرداب , میردم زوما : جِن ، موجود خیالی , سَر وَن : سربند , روسری گلداری که زنان لک و لر بر سر می کنند , سویر : عروسی , سراول : چشمه ها , بی دسلات : ناتوان , سیت بیارم : ترانه ی مرسوم میان مردمان لک و لر که در مراسم عروسی می خوانند , میرات : میراث , چیزی که از مردگان برجای می ماند , گارَ گار : صدای مرغ و کبک ... هنگامی که شاداب هستند , کِزِم : غمیگنم , گالَه گال : سر و صدا , کِرِ کِپ : بی سر و صدا , لیوَه لاوِن : پرستار دیوانه ها , تور نکتی : ردّ پای نا پیدا , ریویار : رهگذر , کِپیا : از پای افتاده , بی دَنگ و دُنگ : ساکت , طما : آرزو , پَرَه گوش لاره مکم : گوشم را برای شنیدن آماده می کنم , چِرچه دل : دلواپس , وی واسه : بی قراری به هنگام نگرانی , شوگار : شب تا صبح , توز : گرد و غبار , نا همار : نا هموار , خاکه پوزی : خاک بازی , لو خنه : لبخند , دس و زونی : دست به زانو , زانوی غم به بغل گرفتن ...

برگردان فارسی :

بیت اول : بی تو بهانه می گیرم و مدام دنبال سایه می گردم ؛ آشفته ام و دست خالی دیو و پری ها را از خودم دور می کنم .

بیت دوم : پریشان شدم از بس که تو از دور صدایم میزنی ؛ زهر و زویخاو * از گلوی این جان تب دار بیرون می کنم .

بیت سوم : تو که ناگهانی شبیخون شدی و از روبرویم گذر کردی ؛ مرا مانند گرداب در هم پیچیدی و حالا مانند جن ها رفتار می کنم .

بیت چهارم : سر بند گلدار و عروسی و چشمه ها همه دست پاچه شده اند ؛ و آهنگ _سیت بیارم _ را به یادگار می گذارم و دارم کوچ می کنم .

بیت پنجم : صدای دلخوشی هایم از من بریده و بعد از تو دیگر غمیگنم ! ؛ و سر و صدا هایم ساکت و بی صدا شده اند و دیگر کی دنبال یار می گردم .

بیت ششم : من پرستار دیوانگان دل بی صاحب و پریشان شده ام هستم ؛ تا وقتی که دنبال ردّ پای تو نا پیدای پای تو یِ رهگذر می گردم .

بیت هفتم : شب آمد و روز ر فت و ماه خسته است ساکت و بی صدا ؛ و من هنوز در آرزوی صدای نیامده ی تو ، لاله ی گوشم را برای شنیدن آماده می کنم .

بیت هشتم : چقدر دور است پایانِ دورِ آمدنت ، دلواپس و دل نگرانم ؛ لحظه ای زیر سایه ام بنشین من شب و روز بی قرارم .

بیت نهم : چشم هایم پر شده اند از گرد و غبار راه های بد نا هموار ؛ خاک بازی مرا به کشتن داده است و از روی بی عاری لبخند می زنم .

بیت دهم : زانوی غم بغل گرفته نشسته ام و مانند کور ِ پای ِ دیوار ها می نشینم تا بیایی ؛ آشفته ام به خدا ! دیو و پری ها را از خودم دور می کنم .

 

تقـــــــــدیم با احــــــترام بهـ جناب حاج فکـری احـمدی زاده (مـلحق) به پاس زحمـــات بی دریغ شان و همــــچنین همـــــراهی و تشـــویق همیــشگی لک ســــروده هایــم  .