مرا با خویش هم بیگانه کردی

ازآن روزی که دردل خانه کردی

توآبا د مرا  ویرانه    کردی

دلی دادم به توباصدامیدی

که آ ن راچون اناری دانه کردی

شدم درپیله ی مهرتوپنهان

مرا هم شمع وهم پروانه کردی

شرابی که زلبهایت چکا ندی

مرادیوانه ی میخانه کردی

غزل راباعسل آمیخت عشقت

درون باغ شعرم لانه کردی

تودراندیشه ی من ریشه کردی

مرآواره ودیوانه کردی

ببین همواره تنها وغریبم

مرا با خویش هم بیگانه کردی