مژدگـانی

مژدگـانی بــدهـید عـطر فـشان با دف و ســاز
مـــژه بـر هــم مـــزنـــید تا کـــه برآرند نــیاز

ژنده پوشان و کــریمان همه امروز خــوشند
گـوئیا جـــن و مـــلک جـمله به عـرشند فـراز
 
قـصـه ً هجر فـرامش شـــود امــشب کـه شده
یــار در حـــلقــهً رنـدان و شـبی شــاد و دراز

در چنین مجلـس عیشی کـــه ملک گلـریزند
ســرنوشت نور نوشــت تا که رسد محرم راز

ســاکنان جبروت جـمله ثنا خــوان و بـگوش
سفرهً جشن و سرور است به هــر کوی دراز

ســـاکــنان حــرم دوسـت هـــمه مـــسرورنــد
عـرشیان در طــربــند ، درب اجابت شـده باز

دورهً فسق و فـــجـور و گـــنه اینک شده طی
جــــمع مـــستانــه مــهیا شــده از بـهر نـماز

غالب آdد به جهان عطر نسیم بر (طوفان)
مرهم سینه ِ ما میرسد آن بنده نواز