در پی یافتنِ یک رُخداد

در شب کوچک تو
شوق روئیدن یک میعاد است
آن زمانی که تو را دلهره ی ویرانی ست
کاخ پر رونقِ شب
در خمِ ظلمت خویش آباد است!

گوش ها پنبه نما!
و مرا
بین سردابه ی خونِ دلِ خود می شویند..
قفسی را به تنم دوخته اند
متعفّن تر از آغوش کفن !
و چنین میخوانم :

آه ..
کافورِ جدائی به تنِ من نزنید
من در این غمکده با عشقِ کسی بیدارم
که به نومیدیِ خود معتاد است!
بگذارید شاید بروم
در پی یافتنِ یک رُخداد ..
کشف آن نامعلوم
که همیشه نگرانِ من و اوست ..
بادها منتظرند ..
تا شکوفائیِ تقدیری نو
تا از این مهلکه ما را با خود
سوی پس کوچۀ امّید فراری بدهند !!

========
در پاسخ به شعر "باد ما را خواهد برد(فروغ فرخزاد)"
29 مهر 1390 - عماد بهاری
*شعر فروغ فرخزاد در کامنت اول سراینده..