من مرده ای روانم

آتش گرفته جانم شاید عذاب باشد 

می سوزد این روانم  این دل کباب باشد 

از من گرفته ای جان  من مرده ای روانم 

بر من ببار باران ، این دل سراب باشد 

یارب رها مسازی  این بنده ی حقیرت 

گو.یند  دلنوازی ، این هم صواب باشد 

من نیز همچو سعدی چون مجمری بر آتش 

حال  مرا بدیدی  لطفت چو آب باشد 

در این خرابه  دنیا جز تو ندارم امید 

دستم بگیر جانا ، دنیا خراب باشد 

می ترسم آن زمانی جانم ز تن در آید 

عفوم نکرده باشی ، این تن شباب باشد 

من راز دل نگویم با خلق این زمانه 

راهی به تو بجویم این ره صواب باشد

یارب تو مهربانی  آگه ز هر مکانی 

از دست شد جوانی، جان در عذاب باشد 

پیوسته در عذابم ، ای مهربان عالم 

روزی بده جوابم ، بختم به خواب باشد 

یاری اگر نمایی این بنده ی گنه کار 

روزی خودت بدانی اهل حجاب باشد 

یارب مرا ببخشا از کرده نادمم من 

آنکس  که رستگار است  اهل کتاب اشد 

صواب = درست ، لایق 

احسان ( رضا حمیدی راد )