یه روز هیشکی دنبه خدا دبه

یه روز هیچی دنبه خدا دبه
جز خدا تو دنیا هیشکی دنبه

زیر گنبد کبود خدا دِرِس کرد زیمینه
ادمی رِ بسات و جانوران و میمونه

آدمی خانه بسات،دیوارانش دی گلی بِ
روشناییشان فانوس،چو و هیمه دی خیلی بِ

تلفن دِرِس گردی اولش هم هندلی بِ
کارمان همدلی بِ،گازانمان کپسولی بِ

خانمان قفلی نداشت، حیاطمان دروازه داشت
دروازه چوبی بِ و فقط کیلانِ ریزه داشت

اب سردمان فقط کوزه بِ و یخ دَنِبِه
برای بدوتنِ لواسمان نخ دَنِبِه

زیر انداز زیلو بِ و قالی نداشتیم تو اطاق
چِل میریشتن واسهٔ زیلو با یک گتلی فاق

جوراب پشمی دبه هیشکی پارازین نداشت
لواسان بافتنی به، هیچکس گاواردین نداشت

چوب صعنت بیامه باخرد میان کله مان
از وجود مغازه تحریم گردی محله مان

آسده آسده یخچال نفتی بیامه روستامان
کوچه دِ پُز هامیدایم یخچالی بِ به دوستامان

کوزمان تبدیل گردی به شیشه یخچالی
رادیو تبدیل گردی به انتن دیجیتالی

دیگه اشکنه جواب گو نیه هر شام و ناهار
ویشتر کباب میخرن حتی زمستان و باهار

قبلنان نامه هامیدا کسی کو دل تنگ میبه
با نامه هادانِمان دلتنگیان کم رنگ میبه

حالا با اونور دونیا یارو داره چت مینه
شب وروز موبایل داره یه سر دره صحبت مینه

مردم از بس شیرینی باخردین همه قند دارن
خر و قاطرِ بروتین پراید و سمند دارن

دیگه هیشکی نیمیشو دمبال جارو بیگیتن
کل مردم جارو برقی خانانی بِ هاگیتن

تلویزون ال سی دی یا ال ای دی
خانان دره
ماهواره با تبلت و وای فای اپارتمان دره

دیگه کمتر خانهٔ ویلایی مینی توی شهر
همسایه ی دعوا دَره همسایانه دی مینه کَر

تو مجاورت دَرِن دعوا مینِن تِ میشنوئی
متاسفانه همسایه اگر بمیره کول نیمیکوئی

اره فامیل اینه یَه قصه گردون فلک
یا باید ادم باشی یا خوب باشی مثل ملک

سرگذشت ما میبو مثل هامان همسایه کو
همسایش میمیره اما ماهواره ی پا درِ او

شما رِ دعا مینیم شما ما رِ دعا کنین
میتانین تو مشکلاتتان ما رِ صدا کنین


بهروز کیاروستا (کرجی)