از یاد رفته

از یاد رفته

از حافظه ها رفته و از صحنه به دوریم 
درگیر تکدر شده خالی ز سروریم 
کس نیست در این غمکده پیگیر دل ما 
دلتنگ پیامی ، خبری یا که حضوریم 
ما را نَبوَد همره و هم صحبت و یاری 
زانو بغلانیم که خود سنگ صبوریم 
سیلی خور دردیم لبِ ساحل غربت 
موجیم که با گردش بادی به عبوریم
افسرده و دل خسته و رنجور و غمینیم
سنگیم به ظاهر ، ز درون مثل بلوریم
محکوم به حبسیم در این وادی وحشت
زندانی اندیشه و مشغول مروریم
با قلب پر از زخم و جفادیده چه سازیم؟
محصور به تنهاییِ خود ، زنده به گوریم