سیاهی

 

در انعکاس چشمان به دودو افتاده ام 
آب و هوا خاکی ست  
و زمین جغرافیای سیم خاردار
شده ام تماشاچی 
سوختن پروانه  
در هرم نفس نفس زدن ها
و سرخوشی زنبورها از طعم خون مردگی 
هلهله کلاغ ها بر تن نیم جانم 
تا کمین لاشخورهایی که به انتظار جسد بی خوابند
صبحی بالاتر از سیاهی در راه است...

 

***