زاهد و عارف

مرا دنبال کنید

رنگ شــعــر

رنگ زمینه

دفاتر شعر علیرضا ناصح

آخرین اشعار ناب علیرضا ناصح

ميان زاهد و عارف ستيزه طولانی است نشست عاقل و عاشق هميشه طوفانی است اميد زاهد و عابد به دهر جنات است اگرچه عادت او صد گناه پنهانی است هراس و بيمش از آتش و تنگی قبر است اگرچه خوی خودش آتشين و چون ببر است به اشک ديده ی تمساح چون دوصد ابر است عجب اهانت زشتی به ابر بارانی است ز حال عارف و عاشق چو پرسی ام گويم کسی که جز غم يارش نشد غمی همدم به زخم جامعه هرگز نگشته او مرهم که کار خوشتر از آن شور و حال عرفانی است چه فرق آنکه به لذات پست خود دل بست و آن که لذت والای خود به جان پيوست ز کار مردم ديگر فرو بشويد دست به چاه نفس خودش، خود هميشه زندانی است خوش آن کسی که رها شد ز آرزوی بهشت به فکر مزد نبود و بکاشت موسم کشت خوش آن کسی که دلش را ز خاک کوچه سرشت بهشت خاطر پاکش ستاره افشانی است

۰

شاعر درخواست نقد دارد