يکشنبه ۹ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ فصل موهای تو شاعر آرزو حاجی خانی
|
|
|
|
من شب نفرت ودردم، تودعای سحری
من پرازجنگل زرد وتوصدای تبری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش در محدوده ی دنیای ما باشی
ای کاش از نسل همان دیوانه ها باشی!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغازشد ترانه ی احساس من به تو
آنجا که جای باد به باغم رسیدی و…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که مرد
آرزوهایش را
در ضمیر دلش
می بازد،
اسبی که با گامهایش
امواج شمال را به گردن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پایان این دنیاست دیگر جای ماندن نیست
جای عروسک بازی و **
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ریخته اقیانوسی از تشنجهای آواره
برسرراه شعرم
طغیان می کنم بعد از هر صرع و
فراموشی ِ ماه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بامن بیا به وسعت چشمان حادثه
دریا به خواب من شده طوفان حادثه
افتاده خط میخی قلبم به فکر تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن ساز و رقص مریم و احساس تارکو؟
درباغ حس و عاطفه آن برگ و بار کو؟
باران گرفت، دشت غزل زیربو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به پودرشدن روی هرپکِ سیگار
به مسخ و تسخیرم برنفوسِ بی پندار
به خواب خشدارم درگلوی سردرگم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درجهانی که حقیقت اشکهای توراساکن است...
من در تنگنای بودنت
میان عالمی که تمام گلهایش رابه پای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دم کرده ی افکار تو
تیترروزنامه ای بود
که آبپزشد
برای روزنامه فروشی که
لب سرخ می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یوسف!
ارتفاع سیلویت را بالاببر
به اندازه ی هفت سال گندم
خیسم امشب
باتنم هم قافیه شو
ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاریخچه ی انزوای تو
از نسلِ
هجرت من است
به هر جایی
بی تو.
پاهای توانگار
به رسم مو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پایم راکه از مزرعه
بیرون می گذارم
بادمی وزد
لای موهایت.
باهر رفتنم،
هواتغییرمی کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دررسم چوپانی تو
تمام تنم بوی دختربچه ای رامی دهد
که آفتاب
زیرادراک درختچه ی شعرهایش
مثل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برلب ِفنجان ِسفالی ِپلکهایم
پرنده ای داشت نام تورا
طوری سایه می زد
تا در خواب زلیخا
ازقص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاهایت راپاییده بودم.حلقه ی کمرت را.کمربندی که برایت گرفته ام هنوز لبه ی تخت آواره است.دیشب آواره بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرنده بازبه خانه برگشته
خواب می بیند
کوچِ اتاق خالیِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا،
چون کوچه ی باریکی ست
که زنی هرروز
بازنبیلش
به سرعت
ازآن عبور می کند.
ومردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروازپرنده مسدود است
برسینه ی تو
هنگامی که از چاک سینه ام
به لبهایت
دانه می دهی
باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطفاً
درغزل بعدی ات
دریارا
باآرزو
هم قافیه کن
سازراباآرزوهم قافیه کن
باران را
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبودن تو،
جارچی لولای دراست
درسنگفرش اتاقم
که وارفتن شعرهایم را
به مَردهای دوره گرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها
خیلی دلم می خواهد
فنجان سماعی را
روی نقطه چین شعرهایت خالی کنم
تا موهایم
از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزوی رمان نیمه باز پنجره
برلولای لبهایت
سایه ی پیراهن من است
روی تقویمی که
مردی راازخود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رمان وسوسه های تو
باتیتراژی ازثانیه ها
درعقربه ی کندِ ورق خوردنم
تافصل بوسه،
باطوفان برگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرچمِ سیگارِافراشته برلبهای تو
ایمانم را
ترک داد
از دره هایی که
به لبهایم کفرمی ورزند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازنام تو
تالبهای من
واگن به واگن
الفبای خدا
دیکته می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ضربه مغزی شدم
ازاصابت صخره ای که
اقیانوس حوض خانه ام را
پای تخت تو کشاند
بهترین ماهی های
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
مزرعه دار
باتلِ احساسم
به شالیزارهای مازندران
داس می زند.
ابرهاپایین افتاده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ریشه ی دلتنگی
دراشتباه دستهای خیالاتی خدا
تاوسیع ترین دشت گلهای بابونه
تیتراژشد.
تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
باتو بودن،
استادی ست
که بالاتنه ی بنفشه های شهرم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارهایم کن ازدرد،یارهایت کنم از من
.......................................................
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وسعت می گیری
با7 مزرعه ی گندمزارها
و19 مزرعه ی شالیزارهایم
لبهای تری که می بارند
موهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دررویای سپیدهای من
ردیف ردیف
جدول خیابان های شهرم را
می سرایی
درمتن باغچه ها
من را.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدرت خندیدنم را
باجنگ تحمیلی خودخواهی ات
ازهم فروریخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مورچه ای دارد راه می رود
خط به خط خاطراتت را
روی برگی ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنگونه که توذهنم راگردن زدی
من خیال کردم
تواهل کمرگاه من نیستی
کجابه دنیاآمدی
نه درختان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
دوست می داریم و می سوزیم
دوست نمی داریم و می سوزیم
دو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
چشمانت راببند
برتمام پستی های بی رمقم
راههایی که می روم
بالابکش پلکهایت را
ازراههای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قندیل های تن داده به
لبهای ابرها
شعرهای سرگشته،
لای موهایت
نوازنده ای پرآشوب
بااین هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب ِانزالِ آیه های یوسف!
برطبیعت سکرآورگلهای وحشی تختم
بادمی خورد به استراحت تو
زیردرختان ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان درزپنجره که بسته لب به لب به تو
عسل عسل ترانه هاکشیده شب به شب به تو
بزن بکِش به خط و تار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باواژه های این شعرم
گم کن ردپایت را
درجنگلی سرد
که معشوقه اش
لذت معشوق بودنش را
دربرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اعتقاد دارم تو یک روز
ابرهارابه تسخیرکمر من دربیاوری
چاک نارنجهای بوسه را
با موهایم رفو می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علفهای شهر من
عطسه کردند
توبه خانه ی من پریدی
آن مردی را که دیروز عاشقم بود
به دورحاشیه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه پس زمینه ی زیبایی!
زیرکفشهایم،
وقتی چای می نوشیم.
س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیچید
کولاک فرهای دامنم
درهستی بزرگ.
اکران شدی از صحنه ی لبم
روی نیمکتی خالی
درزیرگون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باتوشمال ِچای رادربوسه ات دم می کنم
اندازه ی بوئیدن وازبوته هاکم می کنم
افسانه ی پیچیده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
آن روزکه عاشق بودی
حرفای زیادی داشتی
حرفهایی عمیق
ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازبس که دراین قافیه دنبال تو هستم
بربسترادراک درانزال تو هستم
دیروزکجارفته و آینده کجابود؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حکم پیچیدن درتورا
سایه ی دیواری به من داد
که خورشیدش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسبِ قصه ی من
سرکشی اش را
طوری توجیه کرد
انگار،
ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از اسکله ی خودت که پایین
می آیی
تصویرنمدارم
بهترین
|
|
|
|
|
سیاوش آزاد
محمدرضا آزادبخت
سید هادی محمدی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
سمیرا عاشوری 
فرشید به گزین 
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
رسول دبیر (نافذ) 
