جمعه ۲۱ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ یاس شاعر اله یار خادمیان(صادق)
|
|
|
|
از سکوت مردم بیدار ضربت خورده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقی را نمیتوان فهمید تا نباشی اسیر لبخندش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام حضرت باران درود ساقی آب
کویرزنده شود با خروش چشمه ی ناب
گروه تشنه به امی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای بر تو با پریشانان پریشان نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برود یا نرود بی سرو سامان در باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم نشسته در آیینه های افسرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرواز فرو ریخته از سیطره ی بال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیشه هر چه شکند تیز تر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فال مرا دید گریه کرد به حالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی که جهان نطفه زد آغاز علی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا جوان است و جنون عشق جوان میماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر سر طوفان نشستم تا شکستم باد را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نظم ما و دفتر نازت نمی خواند بهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد فرش چمن، سفره ی گل شد همه جا باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به فروغی که تو را کرد چراغ سر دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می و عشق و نو جوانی که کند به هم تبانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقی را نمیتوان فهمید تا نباشی اسیر لبخندش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب از گذر زمان نمی خواست حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می تواند گل یک دانه گلستان بشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رمضان می گذرد باز همانم که همانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای امام انقلاب دل سلام حضرت آیین بی مشکل سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر ستاره قطبی بر این سرا برسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میسرایم به برگ زردِ زمین ، با تو امشب ترانه ی باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی با دختر آوار کردن مشکل است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمان سایه منتظر یک ستاره بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شریک شادمانی هایمان از غم سرایان شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا تو با مایی در باغ تبسم بسته نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همدم باد صبا هستی و همزاد گلی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدم اسفند و آتش در شب یلدای تو یلدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک حادثه من را سرِ سطرِ خطر انداخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی تمام پنجره ها باز می شوند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم نقوش تو را میستود هر چه که بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زادگاهم روی دوش دشت های تشنه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهریارا شهر زاد قصه خوابت کرده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیرت مکن فرشته که من ادمیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توفان آهت آسمان را می برد با خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندیشه گرفتار همین چون و چرا هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنگ بزن، زنگ بزن، بی درنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتند و نگفتند وصالت به چه قیمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کرده ام بر سیب شیرینت هوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار در آغوش مرا می فشرد گر غزل نیمرسی داشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدن های تو امر ناشدن نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعله به عرش می زند زمزمه ی عزای تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هستی همه را حکایت نی دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سمت هجو هجا می بری خیالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دل جویی دل ما را گرفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محمد سر علی گیسوی عشق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیش از این با باد و خاک و اب در گیرم نکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کو نغمه ی خوش کو تب روییدن و رَستن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوثر دریا ی الله الصمد را یافتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیشه ایم از سنگ لا کردار ضربت خورده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک قلم رنگ شبت طاووس را حیران کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا هست فضا باز بپر مرغ مهاجر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رمضان می گذرد باز همانم که همانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مسیر زندگی از معبر شهیدان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشک مستی به زمین ریخته رز روییده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پای هر شاخ گلی دست شهیدی خاک است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر روز ظهور میکنی ما خوابیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد فرش چمن، سفره ی گل شد همه جا باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلدان تو یخ زد و تحمل کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر سینه ی سنگِ سرِ راهی که بماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخنِ رنجشِ دریا لبِ ساحل گفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنان که ادب گشته ی فرهنگ شهیدند
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۴۴ پست فعال در ۶ صفحه |
محمد رضا خوشرو (مریخ)
به نام یگانه خدا سلام و درود و احترام 
بهروز عسکرزاده
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
محمدرضا آزادبخت 
عباسعلی استکی(چشمه) 
