هیچ چیز سرجایش نیست

شعرم خفه شده است ؛
واژه های نمی بارند
رنگ ها نمی درخشند
صدای تیک تاک ساعت را نمی شنوم
ماه در آسمان نیست
برکه ها ماهی ندارند
کلبه ها از چراغ ها خالیست
چتر ها را برای آفتاب باز نگه می دارند ،باران نیست ..
خورشید غروبش معلوم‌نیست
چشم ها سفیدند و
چشمه ها تشنه ...
آب زلال نیست
پاییز هست و برگی نمی ریزد
زمستان هست و برف نمی بارد
بهار هست و شکوفه نیست
تابستان تا دلت بخواهد ،داغ،داغ
مثل دل ما؛
و این روزها حتی عشق چنگی به دل نمی زند ؛
شعرم خفه شده است ؛
و من بغضم نمی ترکد ....
 

حسین وصال پور