غم تنهایی

« غم تنهايي »
غم   تنهايـي  ام  ،  در     انتظارس          
 همان  مرگس،كه بر دوشم سوارس
زِ كار  خود  ديگر دستم  فرو ماند           
 كه دست  مرگ ، بر من  استوارس
دو چشم  خويش، از شغلم  بـبستم           
در  اينجا   شغل ، بر من  ناگوارس
عجب نَبْودكه مرگ از حق بُوَد حق          
 كه  مرگ  از جانب حق ،برقرارس
از  اين دنيا ، بـبايد  عاقبت    رفت           
 كه  دنيا ،  همه اش       ناپايدارس
غم دنياي  دون خوردن،چه سودي           
 كه غم بر غم،در اين دنيا  سوارس
الهـا  بار  الهـا ،   رحمتـم      كُن           
 چرا  كآن رحمت  تو، بي شمارس
هر آنكس  بنده ات  شد  آخر  عمر           
همان   بر   رحمتـَت ،  اميد وارس
به دنيا  هر چه  رحمت  بر وي آمد          
 تشكر كرد و گفت  از  كردگارس
به دنيا  هرچه خورد وهرچه گرديد          
 بديد   آخر  ، كه   دنيا    نابكارس
در  آخر  منزل  دنيا ،  تو   را   ديد          
  كه رحمـَت  بر همه شايسته وارس
از  اين منزل ، مسافر  شد به  عقبي           
 كه  عقبي  بهر  دنيا  ،  بـر قرارس
بشـر  در  آخر   عمـرش     بـفهمد           
 كه  مرگ  از  جانب  پروردگارس
خداوندا ، حسن  را  رحمتش  كُن           
 زِ  دنيايَـت  به  عقبي ،  رهسپارس
٭٭٭